Γιατί η Μαρία της ΕΡΤ δεν θα γίνει ποτέ Κάλλας;

Ο Κωνσταντίνος Αντωνάτος γράφει για τη νέα σειρά της ΕΡΤ "Η Μαρία που έγινε Κάλλας"

ΕΡΤ

Για να είμαι έντιμος με τη συνείδηση μου να ξεκινήσω από τα βασικά, "Η Μαρία που έγινε Κάλλας" δεν είναι μια κακή σειρά. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως είναι και πολύ καλή.

Σας έχω γράψει ξανά για τη σειρά, αλλά ποτέ δεν ξέρεις πώς μπορεί να εξελιχθεί μία παραγωγή αν δεν τη δεις στο σύνολό της. "Η Μαρία που έγινε Κάλλας" αφορά τα νεαρά χρόνια της Μαρίας Κάλλας, δίνει μια πλούσια κλειδαρότρυπα στη ζωή της, αγιοποιεί την ίδια και τον μετεφηβικό εαυτό της και με μία λετρολαγνική υψηλού επιπέδου αισθητική προσπαθεί να μεταδώσει κάτι από την εποχή και τα γεγονότα γύρω από τη μετέπειτα ντίβα της όπερας.

Διαβάζω πολλές φορές για την θαυμαστή εμφάνιση της Ελένης Ράντου και την αξιοπρόσεκτη ηρωίδα της Ρένιας Λουιζίδου, παρόλα αυτά εγώ βρίσκω δύο πραγματικές σημαντικές ηθοποιούς του mainstream τηλεοπτικού τοπίου σε μία μάλλον ιδανική συνθήκη. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Παίζουν με πάθος και τρυφερότητα, με αρτιότητα επαγγελματία και με μαξιλαράκια ασφαλείας που προσφέρει η υψηλή αισθητική της σειράς. Όλα μια χαρά στη θέση τους.

Παράλληλα υπάρχει στη σειρά η Demy. Η γνωστή τραγουδίστρια στον ρόλο της Τζάκι, της αδελφής της Μαρίας Κάλλας, θα έλεγε κανείς πως είναι όντως εξαιρετικά καλή. Όμορφη, με καλό υποκριτικό επίπεδο στον ρόλο της, φέρνει στη σειρά έναν φινετσάτο αέρα που πραγματικά την προσέχεις. Στο πέμπτο επεισόδιο κάνει την εμφάνισή του ο Μάξιμος Μουμούρης, που είναι πράγματι καταπληκτικός. Να μείνουμε σε αυτό. "Η Μαρία που έγινε Κάλλας" είναι μια λαμπρή στιγμή του, μακριά από καθετί πρόσφατο έχουμε δει από εκείνον.

Στα μείον της σειράς είναι πως τα τραγούδια φαίνεται τις περισσότερες φορές ότι είναι playback, ενώ στη σκηνή με τη Σοφία Βέμπο η φωνή δεν έδενε καν με τη φιγούρα που την υποδυόταν. Ή η σκηνή με τη Λουιζίδου στο πάρκο, προσπαθώντας να αποδείξει πως είναι η φημισμένη Ισπανίδα τραγουδίστρια. Σε μια σειρά με τέτοιο μουσικό background αυτά θα έπρεπε να είχαν προσεχθεί περισσότερο.

"Η Μαρία που έγινε Κάλλας" ήρθε στο ERTFLIX σε μια στιγμή που το όλο πράγμα με την κρατική τηλεόραση ήταν σε ένα... κρεσέντο. Τηλεοπτικοί γονείς του εγχειρήματος, πέρα από την Όλγα Μαλέα, είναι η Φρόσω Ράλλη και πολλά από τα πρόσωπα που έβγαλαν στον αέρα τις "Ψυχοκόρες", με αποτέλεσμα για εμένα ο πήχης να είναι αρκετά ψηλά. Και πράγματι και σε αυτή τη σειρά όλα είναι υψηλού επιπέδου. Χωρίς όμως να φαίνεται κάπου η υπέρβαση.

Και πού είναι το πρόβλημα δηλαδή σε όλο αυτό; Στη "Μαρία που έγινε Κάλλας" δεν υπάρχει η σπίθα που θα μας οδηγήσει από το "ακόμα μία όμορφη σειρά εποχής" στο "συγκλονιστική σειρά". Παράλληλα, έχοντας τη σφραγίδα "παραγωγή ERTFLIX" αμέσως μετά την "Έρημη Χώρα" που τα έσπαγε, το όλο αποτέλεσμα δεν είναι σίγουρα λίγο, αλλά απλά αρκετό ώστε να σταθεί ισάξια δίπλα στην έτερη παραγωγή της πλατφόρμας.

"Η Μαρία που έγινε Κάλλας" είναι μια καλή σειρά, με ταλαντούχους ανθρώπους, που αφηγείται τα νεανικά χρόνια μιας ηρωίδας που θα εξελιχθεί σε κάτι πολύ σημαντικό. Θα μπορούσε να είναι μια ιστορία της οποιασδήποτε γυναίκας που θα εξελισσόταν σε κάτι πολύ σημαντικό. Δεν ξέρω αν βλέπω την Κάλλας, αλλά κι αυτό που βλέπω είναι μια χαρά. Χωρίς τη σπίθα είναι που εκεί ακριβώς χάνεται το στοίχημα, γιατί δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα περισσότερο πέρα από μία πολύ ενδιαφέρουσα σειρά της ΕΡΤ.