Οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να έχουν χιούμορ, δημοσιογραφικές γνώσεις, άνεση με την κάμερα, να είναι όσο το δυνατόν πιο όμορφοι και να μπορούν να σχολιάσουν τα πάντα. Να δένουν με την υπόλοιπη ομάδα, να θαυμάζουν με κάθε τρόπο τους κεντρικούς παρουσιαστές, να φτιάχνουν θέματα για την εκπομπή και να ακούνε τους αρχισυντάκτες. Ιδανικά. να κάνουν και κάποια εξωτερικά ρεπορτάζ, συνεντεύξεις σε διάσημους και να καλύπτουν πρεμιέρες και διάφορες άλλες κοσμικές εκδηλώσεις. Επίσης, να είναι «ανθεκτικοί» στην κριτική που τους γίνεται από τα media, ακόμα κι αν τα θέματα για τα οποία μιλούν δεν είναι της επιλογής τους ή τα διάβασαν στον αέρα. Για ακόμα καλύτερα αποτελέσματα, πρέπει να έχουν ένα συγκεκριμένο ρόλο - του κακού, του χαβαλέ, του σέξι, του λίγο αγαθού ή του πνεύματος αντιλογίας- ώστε να υπάρχει πάντα μια διαφωνία ανάμεσα στην ομάδα και να γίνεται συζήτηση. Φυσικά, όλες αυτές οι υποχρεώσεις δεν σταματούν όταν κλείνουν οι κάμερες. Το ωράριο στις περισσότερες περιπτώσεις υπερβαίνει κατά πολύ το κλασικό 8ωρο και, φυσικά, ούτε λόγος για σαββατοκύριακα και αργίες (ψυχαγωγία κάνουμε).
Και όλα αυτά γίνονται συνήθως χωρίς συμβόλαιο, οπότε φεύγεις ανά πάσα στιγμή χωρίς αποζημίωση και πληρώνεσαι με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών -όπως πλέον σχεδόν όλοι στα media- που έχει παρακράτηση φόρου 20%, και πληρώνεις μόνος σου το ασφαλιστικό σου ταμείο που είναι κατά μέσο όρο 300 ευρώ το μήνα. Κάτω από αυτές τις υπέροχες συνθήκες εργασίας, πρέπει να είσαι πάντα κεφάτος, να έχεις αντανακλαστικά και να είσαι βαμμένος, ντυμένος και, όπως κάθε εργαζόμενος, στην ώρα σου καθημερινά. Α, και κάτι που ξέχασα, όλα αυτά στην προνομιακή τιμή των 1000 ευρώ κατά μέσο όρο, μεικτά, το μήνα. Δηλαδή, σου μένουν περίπου 500 ευρώ! Σε όλα αυτά μπορείς να προσθέσεις και τα έξοδα βενζίνης από και προς το στούντιο που, συνήθως, είναι κάπου στο Κορωπί.
Με αυτά, λοιπόν, τα δεδομένα πρέπει κάποιος να μπει στην ομάδα μιας εκπομπής, να είναι πολύ ευχαριστημένος και να δοξάζει καθημερινά τον Θεό που βρίσκεται εκεί. Για παραπάνω λεφτά ούτε λόγος, αφού εκεί σου δίνεται η ευκαιρία να γίνεις γνωστός, οπότε και να εκμεταλλευτείς την αναγνωρισιμότητά σου και να κάνεις κι άλλη δουλειά, ώστε τελικά να ζήσεις αξιοπρεπώς.
Ακριβώς έτσι σκέφτονται, λοιπόν, τα στελέχη των καναλιών και οι ομάδες των εκπομπών - κι αν δεν θες εσύ, υπάρχουν πίσω σου εκατοντάδες υποψήφιοι που θα πλήρωναν κι από πάνω για να τους βλέπει η μαμά τους κάθε μέρα στην τηλεόραση και να τους αναγνωρίζουν στον δρόμο. Η ματαιοδοξία και το δέλεαρ της προβολής είναι το μεγαλύτερο όπλο στο οποίο ποντάρουν τα κανάλια. Και πετυχαίνουν. Το αν κάνεις γι’ αυτή τη δουλειά, έχεις γνώσεις της επικαιρότητας, μιλάς καλά ελληνικά ή έχεις άποψη είναι τα τελευταία που ενδιαφέρουν τις εκπομπές. Το θέμα είναι να γεμίσει το τραπεζάκι και να γίνεται φασαρία ώστε να μην είναι μόνος/μόνη η παρουσιάστρια.
Φυσικά, δεν υποτιμώ καθόλου τους ανθρώπους που είναι στα πάνελ, γιατί κάποιοι είναι εξαιρετικοί κι έχουν όλα τα χαρακτηριστικά που χρειάζεται η τηλεόραση και η ψυχαγωγία. Αλλά αυτό δεν ήταν σκοπός του καναλιού και της εκπομπής, απλά προέκυψε από το ταλέντο κάποιων ανθρώπων που έτυχε να έχουν και το φιλότιμό τους και αγάπη γι' αυτή τη δουλειά.
Έτσι, φτάνουμε στην Κατερίνα Ζαρίφη και τον Δημήτρη Μιλιόγλου που κάνουν πρωινή εκπομπή στο ραδιόφωνο, τον Δημήτρη Αλεξάνδρου να κάνει και μόντελινγκ και δημόσιες σχέσεις σε μαγαζιά, τον Άρη Καβατζίκη να είναι διευθυντής σε εβδομαδιαίο περιοδικό κι όλοι οι άλλοι να γράφουν σε sites και να εμφανίζονται σε εκδηλώσεις για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους. Στην ουσία, η δουλειά στα πάνελ της τηλεόρασης έχει καταχωρηθεί ως χώρος ανθρώπινης διαφήμισης με εργασία οχτάωρη για να πληρώσεις την προβολή σου και μετά να πας να εξαργυρώσεις αυτή τη φήμη με άλλες οχτώ ώρες δουλειάς κάπου όπου θα είσαι με έναν κανονικό μισθό...
Πολλοί λίγοι από αυτούς τους ανθρώπους μιλούν ανοιχτά για τις χαμηλές αμοιβές τους κι ακόμα λιγότεροι έχουν καταλάβει πως δουλεύουν υποστηρίζοντας ένα τηλεοπτικό προϊόν που βγάζει αρκετά λεφτά από τη διαφήμιση με τη δική τους συμβολή. Όταν τα κανάλια θα δουν αυτούς τους ανθρώπους ως συμπαρουσιαστές και σημαντικά μέλη μιας εκπομπής, τότε θα ξαναμιλήσουμε για δημοσιογράφους- σχολιαστές, κανονικά και με κάθε αυστηρότητα. Όταν αυτοί οι άνθρωποι θα αμείβονται και θα εργάζονται ως επαγγελματίες που η παρουσίαση θα είναι η κανονική τους δουλειά και θα αφιερώνονται σε αυτή. Μέχρι τότε, μόνο αγάπη για τους πανελίστες!
Περισσότερα κείμενα από τον Γιώργο Δέδε: http://www.yupiii.gr/author/giorgosdedes/
Σου άρεσε το κείμενο; Συμφωνείς; Διαφωνείς οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως; Κάνε το δικό σου σχόλιο παρακάτω. Το Yupiii θέλει και τη δική σου άποψη.
Διάβασε ακόμη
Επισκέπτης Από Την Πόλη Των Εσχάτων Πραγμάτων: «Ο Πολ Όστερ μιλάει σήμερα στην Αθήνα» από τον Αντώνη Τζαβάρα
TV, Aυτή H Mπάσταρδη : «Υπέροχα ανακυκλώσιμα προϊόντα σε έναν κατάλογο χωρίς τέλος» από τον Νίκο Παρτσώλη
Αγουροξυπνημένες Σκέψεις: «Είναι σκληρό άθλημα η τηλεόραση…» από την Κλεοπάτρα Πατλάκη
Η Χρυσή Δεκάδα Της Εβδομάδας|: «Η πρώτη κόντρα της σεζόν & μια γυναίκα που παραμένει όνειρο» από τον Κωνσταντίνο Αντωνάτο - Χαντζάκο
Όταν Ο Θανάσης Βισκαδουράκης Πρόσβαλε Τη Φαίη Σκορδά: «Πάει καιρός από τότε, αλλά να που θα έχουμε πάλι τα ίδια» από τον Τάσο Μαστρογιάννη
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
