Η εκπομπή κράτησε 40 σκάρτα λεπτάκια, κύλησε ήσυχα, προβλέψιμα και σε χαμηλούς τόνους και –με τον τρόπο της– ήταν μια χρήσιμη εκπομπή. Απέδειξε στους τηλεθεατές ότι η κοινοτοπία και η αναψηλάφηση του αυτονόητου δεν είναι θανατηφόρες και στον Γιάννη Πρετεντέρη ότι το συγκαταβατικό γέλιο δεν προκαλεί μόνιμη βλάβη στο σαγόνι. Επιβιώσαμε κι εμείς κι αυτός και, επιπλέον, ο Μάρκος Σεφερλής βρήκε την ευκαιρία να ξεκαθαρίσει μερικά πράγματα (ένα) και να θέσει μερικά ερωτήματα (ένα).
Ας τα θυμηθούμε:
Ένα ενδιαφέρον πράγμα που ξεκαθάρισε ο Μάρκος: «Δεν υπάρχει απόσταση ανάμεσα σ' αυτό που κάνω στο θέατρο και στο πρωινό. Στο ίδιο κοινό απευθύνομαι».
Αυτή, λοιπόν, είναι μια πάρα πολύ τίμια διαπίστωση, προερχόμενη από τα χείλη ενός ανθρώπου, που, αν μη τι άλλο, είναι τίμιος και συνεπής στη δουλειά και την καριέρα του. Ο Σεφερλής είναι ευρέως αναγνωρίσιμος και συμπαθής ως προσωπικότητα. Τον ξέρουν όλοι και σε γενικές γραμμές τον συμπαθούν όλοι ή –τουλάχιστον– αναγνωρίζουν ότι είναι δουλευταράς και πολύ καλός «σ' αυτό που κάνει». Αυτό που κάνει, όμως, δεν είναι κοινής αποδοχής. Απευθύνεται σε ένα συγκεκριμένο κοινό. Στο κοινό που συρρέει στο «Δελφινάριo» για να ρουφήξει γρανίτες με καλαμάκι, να φάει πατατάκια, να δει τον Μάρκο να αλλάζει περούκες και τον Γιάννη Καπετάνιο να κάνει μούτες τρεκλίζοντας. Ο Μάρκος είναι τόσο τίμιος, που από τη δεύτερη κιόλας μέρα της πρωινής εκπομπής του έβαλε το κοινό του στο στούντιο. Έτσι, τίμια και ξεκάθαρα, για να ξέρουμε όλοι, χωρίς αμφιβολία, σε ποιο κοινό επέλεξε φέτος να απευθυνθεί το Mega. Και για να σταματήσουν οι σχετικές ανούσιες συζητήσεις.
Ένα ενδιαφέρον ερώτημα που έθεσε ο Μάρκος: «Τι είναι ποιότητα; Να σε βλέπουν 30 άνθρωποι;». Έλα ντε... Τι είναι ποιότητα;
Εννοείται ότι το ερώτημα δεν απαντήθηκε στην εκπομπή. Δεν αντιστράφηκε καν. Ο Γιάννης Πρετεντέρης, είτε επειδή βαριόταν είτε επειδή γνωρίζει τη ματαιότητα και την αδιέξοδη φύση τέτοιων ερωτημάτων, δεν μπήκε καν στον κόπο να αναρωτηθεί αν το να σε βλέπουν 3.000 ή 3.000.000 άνθρωποι είναι ποιότητα. Στην «Ανατροπή» της Δευτέρας, το ζήτημα της ποιότητας τέθηκε όπως τίθεται πάντα στην ελληνική τηλεόραση: ως ερώτημα. Όχι ως στόχος, ούτε ως αναζήτηση. Ούτε καν ως υπαρξιακό ερώτημα. Τέθηκε γενικά, αόριστα, αμυντικά κι επιθετικά ταυτοχρόνως, με τη συνήθη υποβόσκουσα ενοχή και τη διακριτική απέχθεια με την οποία πραγματεύονται την ποιότητα οι εκπρόσωποι ενός μέσου εξαρτημένου από την ποσότητα και τα ποσοστά.
Η υπόλοιπη εκπομπή κύλησε σαν χλιαρή σούπα που αδειάζεται στο νεροχύτη λίγο πριν πάρει τον ανεπίστρεπτο δρόμο για την αποχέτευση. Στη σύντομη διάρκειά της «μάθαμε» διάφορα πράγματα που είτε τα ξέραμε είτε τα υποπτευόμασταν ήδη, όπως το ότι ο Σεφερλής είναι «παιδί του λαού» και το ότι το μόνο που θέλει είναι να κάνει τον κόσμο να γελάει. Προσπάθησα για χάρη αυτού του κειμένου να μετρήσω πόσες φορές παρουσιαστής και καλεσμένος αναφέρθηκαν στον «κόσμο», αλλά λίγο μετά το πρώτο διαφημιστικό διάλειμμα είχαν ήδη γίνει 23 τέτοιες αναφορές, οπότε το παράτησα. Προς τιμήν και των δύο, η λέξη «αισθητική» δεν αναφέρθηκε ούτε μία φορά, ενώ η υποχρεωτική αναφορά στη περιβόητη κριτική του Κώστα Γεωργουσόπουλου έγινε με μέτρο, χωρίς να κουράσει. Ο Σεφερλής έκανε μια ατυχή αναφορά στον Αριστοφάνη, και οι δύο έκαναν μια δυο εξίσου ατυχείς αναφορές στο χιούμορ, αλλά η λειασμένη πέτρα της κοινοτοπίας που είχε πλακώσει την εκπομπή από την πρώτη στιγμή ήταν τόσο βαριά, που τα πταισματάκια αλέστηκαν αυτοστιγμεί, πριν προλάβουν να δώσουν λίγη κανονική τροφή για αναμάσημα ή για σκέψη.
Ευτυχώς, η εκπομπή ήταν σύντομη. Λίγη. Και ποιοτικά και ποσοτικά. Η επανάληψη του «Μίλα μου βρόμικα» που βγήκε στην ώρα της μας απάλλαξε νωρίς από τη μετριότητα, τη μετριοπάθεια και την ατέρμονη επαναδιατύπωση χιλιοπειπωμένων κι, έτσι κι αλλιώς, ασήμαντων πραγμάτων. Όχι, όμως, πριν προλάβει ο Γιάννης Πρετεντέρης να συνοψίσει με την εμφατική του αποφώνηση τα όσα κοινότοπα ακούσαμε την προηγούμενη ώρα: «Αύριο έχουμε εθνική επέτειο. Καληνύχτα».
ΥΓ: Την επόμενη μέρα, το πρωινό του Mega τίμησε την εθνική επέτειο με τραγούδια του Γιώργου Γιαννιά, του Χρήστου Μενιδιάτη και της Στέλλας Καλλή.
Περισσότερα κείμενα από τον Αντώνη Τζαβάρα: http://www.yupiii.gr/author/antonistzavaras/
Ο Αντώνης Τζαβάρας στo facebook: https://www.facebook.com/antonis.tzavaras.1
Σου άρεσε το κείμενο; Συμφωνείς; Διαφωνείς οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως; Κάνε το δικό σου σχόλιο παρακάτω. Το Yupiii θέλει και τη δική σου άποψη.
Διάβασε ακόμη
Σεφερλής - Λιάγκας-Σκορδά: Στην Αρένα Της Τηλεθέασης: «Ποιος χειροκροτεί την πτώση;» από την Κλεοπάτρα Πατλάκη
Η Χρυσή Δεκάδα Της Εβδομάδας: «Μια εγκυμοσύνη-γρίφος & ένα στοίχημα που κερδήθηκε» από τον Κωνσταντίνο Χαντζάκο - Αντωνάτο
Σεφερλής - Λιάγκας, Ελένη-Τατιάνα Και Πάει Λέγοντας: «Πότε έγιναν ξαφνικά όλοι νούμερα;» από τον Γιώργο Δέδε
Η Πρεμιέρα Της Ελεονώρας Μελέτη: «Μαύρο, το χρώμα της τηλεοπτικής “εσωστρέφειας”» από τον Νίκο Παρτσώλη
«Όλα Παίζουν»: Μια Αμήχανη Πρεμιέρα: «Τα συν, τα πλην και η αναμονή για το αποτέλεσμα» από τον Τάσο Μαστρογιάννη
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
