Δυστυχώς, μαζί με τη διαφήμιση και τα εμπορικά τμήματα όλα έγιναν αριθμοί και μετρήσεις. Και εντάξει, η διαφημιστική βαριέται να ψάξει το ειδικό κοινό και βάζει το προϊόν της στην εκπομπή με τα υψηλότερα νούμερα τηλεθέασης και γίνεται κουτσά στραβά η δουλειά, τους τηλεκριτικούς και τους δημοσιογράφους, όμως, γιατί τους ενδιαφέρει μόνο η τηλεθέαση; Η δουλειά του δημοσιογράφου όταν κάνει κριτική σε μια εκπομπή είναι να αναλύσει αυτό που βλέπει, να θίξει τα καλά και τα κακά του σημεία και να μιλήσει για το ταλέντο ή μη των παρουσιαστών ή των ηθοποιών. Τι ενδιαφέρει τον αναγνώστη ενός άρθρου ή τον τηλεθεατή η μια μονάδα πάνω και μια κάτω στην τηλεθέαση; Δηλαδή, η επιλογή του τι θα δει και, κυρίως, για ποιους λόγους θα το δει κάποιος, έχει σχέση με το αν αυτό είναι πρώτο σε τηλεθέαση;
Κάθε τηλεοπτικό προϊόν, είτε σίριαλ είτε εκπομπή, έχει τη δική του θεματολογία, τους δικούς του ανθρώπους και τον δικό του τρόπο. Φυσικά, ένα εύπεπτο θέαμα θα έχει περισσότερη τηλεθέαση, όπως και τα σουβλατζίδικα είναι περισσότερα από τα gourmet εστιατόρια. Με αυτή, όμως, την τηλεοπτική λογική πρέπει να υπάρχουν μόνο σουβλατζίδικα κι όλα τα υπόλοιπα να εξαφανιστούν.
Η κριτική και η δημοσιογραφία πρέπει να πάρουν πάλι τη θέση τους απέναντι στην ανάλυση ενός θεάματος και να αφήσουν τους αριθμούς τηλεθέασης για τα εμπορικά τμήματα, που ξέρουν καλύτερα από τέτοια. Όταν διαβάζεις μια κριτική για μια ταινία, κανένας δεν αναφέρει τα εισιτήρια που αυτή έχει κόψει, όπως κι όταν διαβάζεις για μια παράσταση δεν σου λένε πόσες θέσεις έχει το θέατρο. Φυσικά, ο Σεφερλής είχε πάντα περισσότερες θέσεις στο θέατρο του από τον Λευτέρη Βογιατζή και, φυσικά, ο Χάρι Πότερ έκοψε περισσότερα εισιτήρια από το «Ντόγκβιλ» του Τρίερ, τι σημαίνει όμως αυτό; Ότι κάποια από αυτά που έχουν περισσότερο κοινό είναι καλύτερα απ’ τα άλλα; Επίσης, είναι το ίδιο κοινό σε αυτά τα θεάματα; Έχω κουραστεί να διαβάζω συνέχεια αριθμούς για την τηλεόραση χωρίς καμία ανάλυση του γιατί υπάρχουν αυτοί οι αριθμοί κι, επίσης, να συγκρίνονται, εντελώς, ανόμοια πράγματα μόνο και μόνο επειδή υπάγονται στην ίδια τηλεοπτική μέτρηση. Και έχω κουραστεί να βλέπω μικρά κανάλια να συγκρίνονται με μεγαθήρια που έχουν και χρόνια στον αέρα αλλά κι ολόκληρους μιντιακούς ομίλους από πίσω τους που τα στηρίζουν με κάθε μέσο.
Καλό είναι, όποιος θέλει να γράφει για την τηλεθέαση να αντιμετωπίζει τα θεάματα μεμονωμένα και με τη ματιά και την ανάλυση που τους αναλογεί. Διότι, αν συνεχιστεί αυτό το παιχνιδάκι με τους καταλόγους "εκπομπή-ποσοστό τηλεθέασης", θα γίνει η τηλεόραση ένα απέραντο σουπερμάρκετ, που θα έχει 15 ειδών ψωμιά (που είναι ένα φτηνό τρόφιμο πρώτης ανάγκης) και θα εξαφανιστούν για πάντα τα καπνιστά ζαμπόν (δεν είναι πρώτης ανάγκης) που έβαζες ανάμεσα από το ψωμί σου για να φτιάξεις το αγαπημένο σου σάντουιτς.
Περισσότερα κείμενα από τον Γιώργο Δέδε: http://www.yupiii.gr/author/giorgosdedes/
Σου άρεσε το κείμενο; Συμφωνείς; Διαφωνείς οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως; Κάνε το δικό σου σχόλιο παρακάτω. Το Yupiii θέλει και τη δική σου άποψη.
Διάβασε ακόμη
Η Πρεμιέρα Της Ελεονώρας Μελέτη: «Μαύρο, το χρώμα της τηλεοπτικής “εσωστρέφειας”» από τον Νίκο Παρτσώλη
Γιατί Η Ελένη Μενεγάκη Πρέπει Να Διδάσκεται Στα Πανεπιστήμια: «Μια σύντομη ανάλυση» από την Κλεοπάτρα Πατλάκη
Η Χρυσή Δεκάδα Της Εβδομάδας: «Οι πρεμιέρες στο μικροσκόπιο & ο πραγματικός νικητής» από τον Κωνσταντίνο Αντωνάτο- Χαντζάκο
«Όλα Παίζουν»: Μια Αμήχανη Πρεμιέρα: «Τα συν, τα πλην και η αναμονή για το αποτέλεσμα» από τον Τάσο Μαστρογιάννη
Ο Τάφος Της Λογικής: «Τι μας έχει διδάξει έως τώρα ο τύμβος της Αμφίπολης» από τον Αντώνη Τζαβάρα
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
