Τα τελευταία χρόνια, η τηλεόραση κατακλύστηκε από το σχολιαστικό μοντέλο εκπομπών. Όλες οι εκπομπές κρίνουν και επικρίνουν όσα συμβαίνουν στην υπόλοιπη τηλεόραση, χωρίς τέλος και χωρίς έλεος. Όταν αυτό το έκανε μόνο το «ΟΛΑ» ήταν αστείο. Όταν το έκανε το δελτίο του Star, ήταν απλώς κουτσομπολάκι. Όταν το έκανε ο Λιάγκας, ήταν σατανικό. Όταν το κάνουν όλοι, όμως, είναι πολύ και συνήθως ανούσιο. Δεν σου λέω πως κακώς το κάνουν, όταν το κάνουν με χιούμορ, αλλά όχι όλοι, όχι συνέχεια, όχι όλη μέρα.
Το κακό, βέβαια, δεν είναι πως όλοι κρίνουν τους πάντες. Το πραγματικό κακό ξεκινάει όταν ο σχολιαστής χάνει το μαγικό κενό που δημιουργεί το «αν μου επιτρέπεται» και παρεμβαίνει να διατυπώσει μια γνώμη που το κοινό ή οι συνομιλητές του οφείλουν να δεχθούν ως δεδομένη και μη διαπραγματεύσιμη. Φαινόμενο επαναλαμβανόμενο ανά νανοδευτερόλεπτα, δε, αν μπλέξεις σε διαφωνία στα social media.
Η προσωπική γνώμη ξεχάσαμε πως είναι κάτι τελείως υποκειμενικό και έφτασε να σχολιάζεται ή να γίνεται ακόμα και αφορμή ερωτήσεων σαν πραγματικό γεγονός. «Ο Γιώργος Λιάγκας είπε ότι...., πώς το σχολιάζετε;» είναι μια σχεδόν καθημερινή ατάκα για τους δημοσιογράφους που τρέχουν από event σε event με ένα μικρόφωνο, προκειμένου να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. «O τάδε χρήστης του twitter (με 200 χιλιάδες άγνωστους followers που δεν τον έχουν δει ποτέ στα μάτια τους επειδή οι μισοί είναι αγοραστοί Κινέζοι και Ινδοί που δεν έχουν δει την Ελλάδα ούτε στον χάρτη) έγραψε «αυτό» και πήρε 125 χιλιάδες RT. Τι λέτε εσείς γι' αυτό;». Όμως, για στάσου! Ποιος νοιάζεται τι σχολίασε ο Λιάγκας; Τι με νοιάζει εμένα τι έγραψε ένας ανώνυμος λογαριασμός στο twitter; Ή ΟΚ επειδή ξέρω πως πολλοί νοιάζονται να χαζολογήσουν, γιατί πρέπει αυτό να γίνει παντιέρα και να συζητιέται ως πραγματικότητα για πολλές μέρες;
Αυτή η λογική, ανάθεμα, έχει συνέπειες και στις διαπροσωπικές συζητήσεις. «Δεν θα το συζητήσω αυτό μαζί σου, εγώ πιστεύω αυτό» είναι μια γενικευμένη απάντηση που ο κόσμος γύρω μου αρχίζει και μου δίνει συχνά. Όχι, φίλε μου. Σε αγαπώ, σε εκτιμώ, αλλά όπως θες να σεβαστώ τη μπαρούφα που μου λες, με ύφος χιλίων καρδιναλίων, θα υποστείς και εσύ τη δική μου (μπαρούφα). Δυο μπαρούφες παραπάνω, αν συζητηθούν από πολιτισμένα έμβια όντα ΜΠΟΡΕΙ και να καταλήξουν σε ένα χρήσιμο συμπέρασμα.
Τηλεόραση και κοινωνία μαζί, λοιπόν, μάχονται για πολεμοχαρείς απόψεις που θα θίξουν, θα πληγώσουν, θα ειρωνευτούν, θα εκμηδενίσουν ενδεχομένως και χωρίς ίχνος ντροπής την επόμενη μέρα θα κοιτάξουν τον άλλο κατάματα και θα του πουν «καλημέρα». Πού το είδαμε αυτό γραμμένο; Πολλές φορές, μάλιστα, ο σχολιαστής θα έδινε και το ίδιο του το σπίτι για να μοιάσει σε οτιδήποτε φέρει λίγη περισσότερη δημοσιότητα - ακόμα και αν του ζητούσες να συμφωνήσει με τον ίδιο τον διάολο!
Και εκεί ακριβώς είναι που η περίεργη φράση του Παναγιώτη Ραφαηλίδη αρχίζει και τελειώνει. Δεν είμαστε αυτό που νομίζουν οι άλλοι. Είμαστε αυτό που είμαστε. Και είναι κάθετο αυτό. Δεν χρειάζομαι έγκριση από τη δική σου άποψη για να έχω δική μου, μα και κανένας δεν θα μου επιβάλει μία τρίτη. Ο δυτικός κόσμος, δόξα τον Θεό, έχει δημιουργήσει αυτές τις προϋποθέσεις πολυφωνίας.
Και όντως, δεν είμαστε αυτό που νομίζουν οι άλλοι. Είμαστε αυτό που κάθε μέρα προσπαθούμε να φτάσουμε. Πριν ο καθένας (μας) κρίνει τον απέναντι του, ας ρωτήσει ποιος είναι, τι έχει κάνει, τι κρύβει πίσω του και τι υπόβαθρο έχει. Το ότι βρισκόμαστε όλοι κάτω από τον ίδιο ουρανό δεν μας κάνει ίδιους, δεν μας κάνει ανώτερους ή κατώτερους, σοφότερους ή απολίτιστους, δεν μας κάνει υποχρεωτικά σύμφωνους και σίγουρα δεν μας κάνει υποχρεωμένους να ανεχτούμε την αναίδεια του άλλου, επειδή «έλα μωρέ, τι μου είναι για να μην τον κράξω;».
Δυο πλευρές μπορεί να διαφωνούν, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ο ένας έχει πάντα δίκιο και ο άλλος άδικο. Μπορεί να έχουν και οι δυο δίκιο. Στο πεδίο του, στο κοινό του και στον μικρόκοσμό του καθένας (μας) μπορεί να είναι ο βασιλιάς της μικρής του αυλής. Το σκέφτηκε αυτό κανείς;
Αυτό είναι, λοιπόν, που κανένας δεν έχει δικαίωμα να στερήσει σε κανέναν. Θα ζήσω, όπως θέλω εγώ. Θα αισθάνομαι, όπως εγώ επιθυμώ. Και αν τύχει και ζητήσω τη γνώμη σου ποτέ, θα το σκεφτώ αν θα την πάρω στα σοβαρά. Μέχρι τότε, λίγα τα λόγια σου για μένα και αυτό που ζω. Δεν το ζούμε μαζί, οπότε είσαι ελεύθερος να μην ασχοληθείς μαζί μου καν.
Αυτά (για σήμερα).
O Κωνσταντίνος Αντωνάτος στα social media:
https://www.facebook.com/constantinos.antonatos
https://twitter.com/SirConstantino
http://instagram.com/sirconstantino
Σου άρεσε το κείμενο; Συμφωνείς; Διαφωνείς οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως; Κάνε το δικό σου σχόλιο παρακάτω. Το Yupiii θέλει και τη δική σου άποψη.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
