Όλη αυτή η μεγάλη δεξαμενή από διασημότητες που πρέπει να γεμίσει έχει ως αποτέλεσμα να γίνετε επιλογή προσώπων που δεν είναι ικανά να κρατήσουν το ενδιαφέρον ούτε με τη δημοτικότητά τους αλλά ούτε και με το ταλέντο τους. Επίσης, βλέπουμε ανθρώπους από το παρελθόν να επιστρέφουν πικραμένοι από μια showbiz που τους πέταξε και να πρέπει να κριθούν από ανθρώπους που σε πολλές περιπτώσεις έχουν μικρότερη και κατώτερη σε ποιότητα διαδρομή από αυτούς που διαγωνίζονται. Σέβομαι απόλυτα το γεγονός ότι πολλοί από αυτούς βρήκαν δουλειά σε αυτά τα σόου και ξαναβγήκαν στην επικαιρότητα, αλλά νιώθω πάντα άβολα όταν τους βλέπω να κάθονται σε ένα στασίδι και να περιμένουν υπομονετικά τη βαθμολογία τους.
Πέρα, όμως, από αυτό, επειδή έχω δουλέψει στην τηλεόραση, ξέρω πολύ καλά πώς είναι να ψάχνεις να βρεις ενδιαφέροντες και διάσημους ανθρώπους για καλεσμένους ή διαγωνιζόμενους και πως όσο προχωράς στη διαδικασία ρίχνεις όλο και περισσότερο νερό στο κρασί σου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να γεμίζεις τηλεοπτικό χρόνο με αδιάφορες συζητήσεις, άφωνους τραγουδιστές, ματαιόδοξες στάρλετ, γκόμενους και γκόμενες κάποιον «παραγόντων» και πάει λέγοντας. Γιατί εκεί σε οδηγεί μια εκπομπή που δεν δημιουργεί διάσημους με τη θεματολογία της και την παρουσίασή της αλλά θέλει διάσημους καλεσμένους και συμμετέχοντες.
Όπως, όμως, και με τις καφετέριες με καπουτσίνο φρέντο παλαιότερα που κατέκλυζαν ολόκληρες περιοχές και τα μαγαζιά με παγωμένο γιαούρτι, έτσι και τα celebrity shows όσο πληθαίνουν τόσο χάνουν το ενδιαφέρον τους. Όταν κάθε βράδυ έχεις να βλέπεις ένα παρόμοιο θέαμα με όλο και λιγότερο ενδιαφέροντες και ταλαντούχους συμμετέχοντες, με τις παρουσιάστριες να φοράνε τα ίδια φουντωτά φουστάνια (αυτή η μοδίτσα με τα νυφικά δεν ξέρω πώς έχει σκάσει) αρχίζεις και εσύ να κουράζεσαι. Αυτή η πληθώρα ίδιου τηλεοπτικού προϊόντος σε κάνει να βαριέσαι ή να σκέφτεσαι «άσε, μωρέ, θα δω το επόμενο, έτσι κι αλλιώς ίδιο είναι». Όπως όλοι, όμως, ξέρουμε, επειδή οι άνθρωποι-τηλεθεατές είμαστε σιχαμένα πλάσματα, όταν κάτι μας δίνετε σε αφθονία το υποτιμούμε και δεν το θέλουμε. Πόσω μάλλον όταν οι άνθρωποι που δημιουργούν αυτά τα shows τα φτιάχνουν κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση με το διπλανό.
Ξανθιές παρουσιάστριες ντυμένες για τα Όσκαρ (όπως έχει ο στιλίστας, όμως, τα Όσκαρ στο διαστρεβλωμένο μυαλό του), κριτές που παίρνουν στα σοβαρά τον εαυτό τους σε ένα παιχνίδι διασκέδασης, διαγωνιζόμενοι σκυθρωποί, διαγωνιζόμενοι χαβαλέδες, διαγωνιζόμενοι αόρατοι, διαγωνιζόμενοι «αποκαλύψεις», υποφωτισμένα studios για να μη φαίνονταιοι φτηνές κατασκευές του σκηνικού και εμείς απέναντι να μην ξέρουμε αν «αυτό» που βλέπουμε είναι το «άλλο» που βλέπαμε. Δυστυχώς, αν δεν σταματήσει η παραγωγή ίδιων θεαμάτων σε μία τόσο μικρή τηλεοπτική αγορά, θα γίνει ότι έγινε στη γειτονιά μου τη Φωκίωνος Νέγρη με τις καφετέριες. Η αριστερή πλευρά όπως ανεβαίνεις δεν έχει πλέον ούτε μία. Και, ειλικρινά, δεν φταίω εγώ που δεν πήγαινα για καφέ, αυτοί είχαν κάνει όλα τα καφέ ίδια με αποτέλεσμα να θέλω να πάω αλλού να κάτσω και κάτι άλλο να πιω.
Βρείτε τις διαφορές:
Your browser doesn't support HTML5 video.
Σου άρεσε το κείμενο; Συμφωνείς; Διαφωνείς οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως; Κάνε το δικό σου σχόλιο παρακάτω. Το Yupiii θέλει και τη δική σου άποψη.
Διάβασε ακόμη:
«Καλές Δουλειές» Για Τον ΑΝΤ1;: «Όχι και τόσο...» από τον Νίκο Παρτσώλη
Το Τέλος Του Κόσμου: «Πρέπει να έρθει. Σύντομα. Είναι η μόνη λύση» από τον Αντώνη Τζαβάρα
Η Βίκυ Καγιά Και Η Προσωπική Της Ζωή: «Μήπως, τελικά, είναι η πιο cool σελέμπριτι;» από τον Τάσο Μαστρογιάννη
«Τhe Voice»: Η Φαίη Σκορδά Έγινε Troll Και Ο Γιώργος Λιάγκας Hashtag: «Περάσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!» από την Κλεοπάτρα Πατλάκη