Κι από ένα σημείο και μετά, συνειδητοποιεί ότι ο τρόπος που διαθέτει για να συνεχίσει αυτόν τον αγώνα που μπορεί και να αλλάξει τον κόσμο είναι να καταδικάσει τον εαυτό του στην ακινησία, την απραξία, τη φυλακή. Και να θυσιάσει τους δικούς του. Κι ο μόνος τρόπος που έχει για να νικήσει σ’ αυτόν τον παράδοξο αγώνα, είναι να νικήσουν οι άλλοι. Να μπορέσουν οι μαύροι νοτιοαφρικανοί να αξιοποιήσουν την ελευθερία που θα τους προσφέρει και να μπορέσουν οι λευκοί νοτιαφρικανοί να αξιοποιήσουν τη συγχώρεση που θα τους προσφέρει.
Δεν υπάρχει πιο άχαρη και πιο επισφαλής άσκηση από το να μετατρέπεις τον εαυτό σου σε σύμβολο για χάρη των άλλων, των ξένων. Και δεν υπάρχει πιο άχαρος και πιο επισφαλής αγώνας από την αγάπη ως πράξη αντίστασης κι επανάστασης. Το μόνο όπλο που διαθέτει ο Μαντέλα σ’ αυτόν τον ασκητικό αγώνα είναι η αγάπη για το λαό του. Πρέπει να αγαπήσει τους νοτιοαφρικανούς και να πιστέψει σ’ αυτούς. Είναι μια στάση περισσότερο μαρτυρική, παρά ηρωική.
Εσύ θα το 'κανες;
Θα θυσίαζες τον εαυτό σου και τους δικούς σου για χάρη των άλλων; Των άλλων Ελλήνων, ας πούμε; Όλων των άλλων Ελλήνων όμως – να θυσιαστείς για χάρη του ελληνικού λαού, με τους Νότηδές του και με όλη την πνευματική και συναισθηματική πλέμπα του.
Εγώ όχι. Όπως οι περισσότεροι, μάλλον, μπορώ να κάνω πολλά για τους ανθρώπους που αγαπάω. Αλλά δεν νομίζω ότι μπορώ να καταδικάσω τους ανθρώπους που αγαπάω για χάρη των άλλων Ελλήνων.
Αλλά εγώ κι εσύ δεν είμαστε ηγέτες. Ούτε φιλοδοξούμε να γίνουμε.
Υπάρχει ένας Έλληνας πολιτικός που θα το έκανε; Που θα θυσίαζε τον εαυτό του, έστω, για τους Έλληνες; Που μπορεί να αγαπήσει τους Έλληνες και να πιστέψει σ’ αυτούς;
Πριν γελάσεις ειρωνικά, βγάλε τον πολιτικό από τη φράση:
Υπάρχει έστω κι ένας Έλληνας που αγαπάει τους Έλληνες και πιστεύει σ’ αυτούς;
ΥΓ.1.: Η Νότιος Αφρική ανήκει στα B.R.I.C.S. Στις χώρες που η οικονομία τους πάει πολύ καλά και οι πολίτες τους πάνε κατά διαόλου (είναι το «S» του ακρωνυμίου – οι άλλες είναι η Βραζιλία, η Ρωσία, η Ινδία και η Κίνα). Ο αγαπημένος λαός του Μαντέλα δεν στενάζει πια υπό το καθεστώς του Απαρτχάιντ, αλλά υποφέρει από φτώχεια, πείνα, εγκληματικότητα, χαοτικές κοινωνικές ανισότητες και λοιμούς των παραγκουπόλεων. Πολλοί Νοτιοαφρικανοί επιλέγουν να κάνουν ένα έγκλημα μπροστά στα μάτια αστυνομικών προκειμένου να μπουν σε μια φυλακή σαν αυτή που κρατείτο ο Μαντέλα επειδή εκεί τουλάχιστον θα έχουν κάτι να φάνε καθημερινά.
ΥΓ. 2.: Η Νίνα Σιμόν, μια από τις πιο χειραφετημένες, ελεύθερες και ανυπότακτες γυναίκες που πέρασαν από αυτόν τον πλανήτη, λίγο πριν πεθάνει πραγματοποίησε ένα ταξίδι στη Νότιο Αφρική. Ήθελε να γνωρίσει τον Μαντέλα, που μόλις είχε βγει απ’ τη φυλακή. Μόλις προσγειώθηκε, οι δημοσιογράφοι τη ρώτησαν ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που θα του έλεγε. Εκείνη τους απάντησε ότι θα του έπλενε τα πόδια και θα τα σκούπιζε με τα μαλλιά της.
Ο Αντώνης Τζαβάρας στo facebook: https://www.facebook.com/antonis.tzavaras.1
Σου άρεσε το κείμενο; Συμφωνείς; Διαφωνείς οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως; Κάνε το δικό σου σχόλιο παρακάτω. Το Yupiii θέλει και τη δική σου άποψη.
Διάβασε ακόμη:
Ποιος Είπε Ότι Στην Ελλάδα Δεν Έχουμε Stars;: «Μια ιδιόμορφη λίστα ονομάτων με έναν κοινό παρονομαστή» από τον Τάσο Μαστρογιάννη
Το Mονόπρακτο Tου Νotis: «…και το «ξύλο» στον δημοσιογράφο με τα σταράκια» από την Κλεοπάτρα Πατλάκη
Απλώς Δεν Σε Γουστάρει;: «Ε, ούτε κι εγώ!» από την Έρρικα Ρούσσου
Πόσο «Φυσιολογικό» Θα Βγει Το Παιδί Του Φώτη;: «Ένα απλοϊκό Οιδιπόδειο για αρχάριους» από τον Δημήτρη Τσακούμη