Ξημερώματα Κυριακής και ο αγαπημένος -έπειτα από τόσες φορές που έχει βρεθεί στον τηλεοπτικό μου δρόμο- Άλεξ (κατά κόσμον Τζάστιν Λονγκ) εμφανίζεται στην οθόνη. Δεν ξέρω αν πρόκειται για κάποια ευγενική χορηγία του Star απέναντι στους απελπισμένα ρομαντικούς ή αν κάποιος από το κανάλι γνώρισε τον έρωτα της ζωής του ή έχει βαρεθεί να chatάρει με την ελπίδα ότι θα πιει και κανένα ποτό πίσω από μπάρα αντί για οθόνη.
Όπως και να έχει, εγώ για τρίτη φορά αυτόν το μήνα παρακολούθησα τα αποτυχημένα ραντεβού της Τζίτζι (κατά κόσμον Τζένιφερ Γκόντγουιν). τον καταναγκαστικό γάμο της Τζανίν (κατά κόσμον Τζένιφερ Κόνελι), την απιστία του Μπεν (κατά κόσμον Μπράντλεϊ Κούπερ) με την κουραστικά σέξι Άννα (κατά κόσμον Σκάρλετ Γιόχανσον), την κολλημένη-με-τον-γάμο Μπεθ –(κατά κόσμον Τζένιφερ Άνιστον) και την ομολογουμένως εμπνευσμένη πρόταση γάμου που δέχεται από το Νιλ (κατά κόσμον Μπεν Άφλεκ). Με άλλα λόγια, το Star αποφάσισε να επισημάνει ποιος είναι εκείνος που «Απλώς, δε σε Γουστάρει» - όχι, όχι η απάντηση δεν είναι το τηλεοπτικό κοινό, το σκέφθηκα κι εγώ.
Σκέφτομαι και γράφω: Ο έρωτας δεν έρχεται ούτε κατ' αναζήτηση ούτε κατ' απαίτηση και σίγουρα ούτε κατά συμβουλή. Υπάρχουν περίοδοι που «Απλώς δε σε γουστάρει» και αλλάζεις ταινία. Υπάρχουν άλλες που τον «Αγαπάς, αν Τολμάς» και υπάρχουν κι άλλες που αρκείσαι στο να γράφεις για αυτόν στο «Ημερολόγιο». Δεν καταλαβαίνω τι κόλλημα έχουμε όλες οι γυναίκες να ανάψουμε εκείνη τη ρημαδοσπίθα που λέει και ο Άλεξ παραπάνω και τι κόλλημα έχετε εσείς οι άντρες να μη σας πούμε μαλάκες. Αφού, αν είναι να ανάψει, θα ανάψει ακόμα κι αν το φτύσιμο συναγωνίζεται σε υγρασία τη χθεσινή βροχή κι αν είσαι μαλάκας, αργά ή γρήγορα, θα φανείς - μικρός, μεγάλος.
Όταν κάποιος ερωτεύεται, δεν ψάχνει. Δεν σκέφτεται και το κυριότερο: Δεν ρωτάει τον άλλον πώς να ερωτευτεί! Δεν ξέρω για ποιο λόγο αυτή η ταινία απέκτησε τόσο φανατικό κοινό, αλλά νισάφι πια με τους απρόσμενα στημένους έρωτες. Δεν υπάρχει έρωτας χωρίς εκείνο το χαμόγελο. Εκείνο, που σε κάνει να έχεις περισσότερα Φάνι Μόμαντς –όσοι δεν έχετε δει το βίντεο στο youtube, δείτε το, είναι απολαυστικό- κι από τη Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη στην Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου. Εκείνο, που δεν ξεκολλάει από πάνω σου ούτε μετά από δεκαπέντε ώρες δουλειάς. Εκείνο, που σε ακολουθεί ακόμη κι όταν παρακολουθείς ειδήσεις - με την Όλγα.
Όταν κάποιος αποφασίζει να μιλήσει ή να γράψει για έρωτα, τότε, πρέπει να αφήνει το κομμάτι της σκέψης: Θα με πάρει τηλέφωνο ή να πάρω εγώ; Να του μιλήσω πρώτη ή θα φανώ ξελιγωμένη; Να τον φιλήσω ή θα με περάσει για εύκολη; Να τη φιλήσω ή θα με περάσει για λιγούρη; Μήπως δεν είμαι έτοιμος/η για σχέση; Όχι. Και πάλι, όχι. Όχι άλλη μίρλα. Ο έρωτας είναι από τα πιο όμορφα συναισθήματα δεν μπορεί να γίνει ερωτηματολόγιο.
Τώρα, για τον γάμο -που επίσης εμπεριέχεται στη θεματολογία της ταινίας- δεν θα μιλήσω καθόλου. Όχι επειδή δεν έχω την εμπειρία, αλλά επειδή αρνούμαι να δεχθώ ότι υπάρχουν ακόμα γυναίκες που πιέζουν για να γίνουν νυφούλες και άντρες που τις κάνουν νυφούλες για να σταματήσουν να τους -τα- πρήζουν. Αλήθεια, ας σοβαρευτούμε λίγο. Δεν λέω, ωραιότατη η πρόταση γάμου του Μπεν Άφλεκ στην ταινία, αλλά αν σκεφτούμε τι γκρίνια έφαγε για να την κάνει, συγνώμη αλλά απορρίπτεται. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά για εμένα δεν υπάρχει πιο σημαντική στιγμή από την αυθόρμητη. Από εκείνην που δεν γίνεται ούτε επειδή πρέπει αλλά ούτε επειδή το θέλει μόνο ο ένας. Ο γάμος δεν είναι παρά μία μικροαστική έκφραση της συμβίωσης.
Το θέμα δεν είναι να παντρευτείς - και σας προλαβαίνω: Δεν είναι ούτε το να μη χωρίσεις. Το θέμα είναι να έχεις δίπλα σου εκείνον που θα σου χαρίζει εκείνο το χαμόγελο που λέγαμε παραπάνω- χωρίς να κάνεις το Φουστάνο πλούσιο. Το θέμα είναι να μην υπάρχει θέμα. Να μη συμβιβάζεσαι σε ένα γάμο ή μία σχέση επειδή προτιμάς το λίγο από το τίποτα. Πολύ μελό και κοινότοπο αλλά έτσι είναι. Δίπλα μας πρέπει να κρατάμε εκείνον που μας κάνει να γελάμε. Εκείνο το άτομο που μας κάνει ευτυχισμένους.
Αυτές τις μέρες φαίνεται ότι είδα λίγη παραπάνω τηλεόραση, οπότε μιας και ξεκίνησα με αντρική ατάκα, λέω να κλείσω με μία γυναικεία που επιβεβαιώνει δυστυχώς και την αντίστοιχη ανασφάλεια που τόσες λέξεις τώρα προσπαθώ να καταργήσω. Ανήκει στη Μαρία Σολωμού και ελέχθη στην πρεμιέρα της τηλεοπτικής εκπομπής «Η Μάχη των Φύλων»: «Τον όρο καλό παιδί, το χρησιμοποιούν μόνο οι γυναίκες. Έχετε εσείς ακούσει κανέναν άντρα να λέει δεν είναι όμορφη αλλά μου αρέσει γιατί είναι καλό παιδί;».
ΥΓ.: Μόνο τα καλά παιδιά δεν προτιμάμε, αγαπητή Μαρία -ειδικά εσύ, με νιώθεις.
Σου άρεσε το κείμενο; Συμφωνείς; Διαφωνείς οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως; Κάνε το δικό σου σχόλιο παρακάτω. Το Yupiii θέλει και τη δική σου άποψη.
Διάβασε ακόμη:
Το Πλύσιμο Των Πιάτων: «Ένας διάλογος για την τέχνη» από τον Αντώνη Τζαβάρα
Οι Πολύκροτες Μεταγραφές Του ΑΝΤ1: «Κάποιες άξιζαν τα λεφτά τους. Πόσες όμως;» από τον Τάσο Μαστρογιάννη
Πόσο «Φυσιολογικό» Θα Βγει Το Παιδί Του Φώτη;: «Ένα απλοϊκό Οιδιπόδειο για αρχάριους» από τον Δημήτρη Τσακούμη
Μουτσινάς, Γερμανού Και… Καρντάσια Της Επανάληψης: «Ρε παιδιά, αφού δεν σας βγαίνει, γιατί δεν το αλλάζετε;» από την Κλεοπάτρα Πατλάκη
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
