Τα Χριστούγεννα είναι η Lacroix αισθητική απέναντι σε μια Donna Karan πραγματικότητα. Από την πλατεία Αριστοτέλους ως την Ονειρούπολη της Δράμας και από το σαλόνι μου μέχρι το μπαλκόνι των απέναντι, όλα μοιάζουν ξαφνικά να τα άγγιξε το μαγικό ραβδί μιας νεράιδας.
Μέχρι να έρθουν λοιπόν, ακονίζω το βλέμμα και ανακαλύπτω …κρυμμένα «Χριστούγεννα» γύρω μου για να μπορώ να χαμογελώ. Εικόνες όμορφες σε μέρες ζόρικες. Εικόνες που μπορεί να σου ψιθυρίσουν για ένα θαύμα που θα έρθει, όπως σ' εκείνες τις ασπρόμαυρες χριστουγεννιάτικες ταινίες του Φρανκ Κάπρα.
Αγαπημένη μου φωτογραφία είναι από τη λαϊκή των Εξαρχείων, πέρσι. Σ' έναν πάγκο, λοιπόν, είδα αυτό το αυτοσχέδιο χριστουγεννιάτικο δέντρο με αγγουράκια, πιπεριές και λεμόνια.
Σ' ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο στη γειτονιά μου στον Άλιμο, μια άστεγη έκλεισε τα παράθυρα με πολύχρωμες σακούλες γέμισε τα ξερόκλαδα των δέντρων της αυλής με κορδέλες που ανέμιζαν ξέγνοιαστα και με τέσσερα αδέσποτα που περιμάζεψε. Τα Χριστούγεννα μάλιστα έστησε αυτό το spooky έλατο με στολίδια, διαμελισμένες κούκλες. Οι γείτονες δεν άντεξαν αυτή την πολύχρωμη επίθεση στην αισθητική τους και κάποια στιγμή κατάφεραν και την έδιωξαν. Έφυγε, μαζί με τα σκυλιά της και τις κούκλες αλλά άφησε μέσα στο σπίτι μια καρδιά τόσο ζωντανή που τη φωτογράφισα για να θυμάμαι πως η ομορφιά ζει ακόμα και στα χαλάσματα.
Είναι μέρες που πέφτουν βαριές πάνω στα χρόνια μου αυτές. Αν κοιτάξω γύρω μου χωρίς τα κόκκινα γυαλιά της αισιοδοξίας μου, θα κρυφτώ τρομοκρατημένη σε μια γωνιά. Γι' αυτό μου αρέσει στις ατελείωτες βόλτες που κάνω να ξετρυπώνω το όμορφο, το τρυφερό, αυτό που μου θυμίζει κάτι από θαύμα Χριστουγέννων.
Όπως το ροζ σπίτι στον Άλιμο. Μια μίνι ντίσνειλαντ στο αστικό τοπίο. Το ζευγάρι που το έχει, άργησε να αποκτήσει παιδιά, ταλαιπωρήθηκε και τώρα έχουν το σπίτι τους ανοιχτό για τα παιδιά της γειτονιάς.
Κάθε Παρασκευή η κυρία αγοράζει από το περίπτερο σοκολάτες, καραμέλες, χυμούς, γιατί ξέρει ότι τα παιδιά που δεν έχουν σχολείο θα περάσουν από το σπίτι για να θαυμάσουν την Ωραία Κοιμωμένη, τον Ρωμαίο, τη Ραπουνζέλ, όλους εκείνους τους ήρωες που τους φτιάχνουν οι ίδιοι στο εργοστάσιο με είδη καγκελαρίας που διαθέτουν.
Σε μια αυλή στην Ηλιούπολη το βράδυ οι τενεκεδένιοι ήρωες ζωντανεύουν και διηγούνται τις ιστορίες της ημέρας. Εσταυρωμένος, ρεμπέτες, ο Γκούφι. Ήρωες από τσίγκο στριμωγμένοι σε μια αυλή των θαυμάτων,ανάμεσα σε καφετέριες, πάρκιγκ και μια πολύβουη λεωφόρο, περιμένουν το βλέμμα του περαστικού που θα τους ανακαλύψει.
Κάτι απλωμένα χέρια στον δρόμο μου...
'Ενα λουλούδι που άνθισε μέσα από το μπετόν....
... ή αυτό το σύνθημα στον δρόμο, είναι τα δικά μου κρυμμένα χριστούγεννα, που με κάνουν για λίγο να ελπίζω στο καλύτερο που είναι εδώ, μέσα μας, γύρω μας και που κάποια στιγμή θα το βρούμε.
Ατελείωτο Σαββατοκύριακο να έχετε!
Η Κλεοπάτρα Πατλάκη στα social media:
Σου άρεσε το κείμενο; Συμφωνείς; Διαφωνείς οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως; Κάνε το δικό σου σχόλιο
παρακάτω. Το Yupiii θέλει και τη δική σου άποψη.
Διάβασε ακόμη:
Το Tσιγαριλίκι Tης Μάιλι, H Iπτάμενη Gaga Kαι OAπελπισμένος Μπίμπερ: «Ευτυχώς που οι δικοί μας εδώ δεν ξεφτιλίζονται έτσι» από τον Δημήτρη Τσακούμη
Γυρίζω Τις Πλάτες Μου Στο 2013: «Διάλεξη ή διαμαρτυρία; Εργασία ή κατάληψη; Πτυχίο ή πανό;» από την Έρρικα Ρούσσου
Μαθήματα Ελληνοαμερικανικής Ιστορίας: «Μερικές σκέψεις με αφορμή την παράσταση “Γιοι και Κόρες”» από τον Αντώνη Τζαβάρα
Οι Φιλίες Της Showbiz|: «Αυτές οι αληθινές, οι ουσιαστικές, οι ανυπέρβλητες» από τον Τάσο Μαστρογιάννη
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
