Θέλω να πιστεύω ότι δεν έχει δίκιο. Αν είχε, άλλωστε, ο κόσμος θα σταματούσε να παντρεύεται και θα περιοριζόταν στο να ανοίγει λογαριασμούς στο twitter. Παρ' όλα αυτά, οι άνθρωποι συνεχίζουν να παντρεύονται. Μαζικά μάλιστα. Κόντρα στην κρίση, κόντρα στα -και καλά- πρότυπα της εποχής, τα προσκλητήρια που καταφθάνουν κάθε χρόνο στο σπίτι οποιουδήποτε έχει πατήσει τα τριάντα είναι κατά μέσο όρο περισσότερα από τα χαράτσια της εφορίας.
Έχοντας πατήσει τα τριάντα προ πολλού κι έχοντας παρευρεθεί σε τουλάχιστον τριάντα γάμους τα τελευταία δέκα χρόνια (ο τελευταίος το περασμένο Σάββατο - Μιράντα και Γιώργο να ζήσετε τρισευτυχισμένοι), ως βετεράνος πια καλεσμένος, αισθάνομαι μια ηθική υποχρέωση να αποτίσω έναν ταπεινό φόρο τιμής στον άγνωστο στρατιώτη κάθε γάμου. Στον MVP συνάδελφο καλεσμένο. Σ' αυτόν που όταν πια τελειώσει η γκλαμουράτη εθιμοτυπία (η τελετή, η μεταφορά στην αίθουσα για το γλέντι, η θεαματική είσοδος του ζευγαριού, το φαΐ) παίρνει την υπόθεση στα χέρια πόδια του.
Στον χορευταρά.
Στον φιλότιμο αυτόν άνθρωπο που όσο εσύ προσπαθείς ακόμα να ξεκολλήσεις τον κουκουναρόσπορο που έχει σφηνωθεί κάπου στα πίσω δόντια σου, εκείνος έχει ήδη πάρει θέση μάχης. Στον ανώνυμο καλεσμένο της διπλανής ροτόντας που γεννήθηκε με το πουκάμισο έξω απ' το παντελόνι και που όταν ήταν μικρός έπεσε στο καζάνι με τον Ικαριώτικο. Στο χαρωπό τύπο που θα ανέβει στην πίστα πρώτος και θα κατέβει όταν κατέβουν οι διακόπτες του μαγαζιού.
Δε χρειάζεται να τον περιγράψω. Ξέρεις ποιον εννοώ - στάνταρ τον έχεις πετύχει κι εσύ σε κάποιο γάμο. Στην αρχή τον θαύμασες, κάποια στιγμή τον χλεύασες κι από ένα σημείο και μετά παρακάλαγες να πάθει αναρρόφηση, μπας κι εξαφανιστεί από το οπτικό σου πεδίο.
Δεν σε παρεξηγώ. Στους πρώτους πέντε - δέκα γάμους τον αντιμετώπιζα με την ίδια σκωπτική διάθεση με σένα. Εικοσιπέντε γάμους αργότερα, αισθάνομαι την υποχρέωση να τον αποκαταστήσω και να του πλέξω ένα σύντομο εγκώμιο. Το αξίζει. Για τον απροσποίητο ενθουσιασμό με τον οποίο υποδέχεται το ένα τραγούδι μετά το άλλο – όλα τα τραγούδια. Για τη συνέπεια με την οποία κάνει διαρκή updates – πέρσι, ας πούμε, του βγήκε το λάδι μέχρι να ξεπατικώσει τη χορογραφία του gangnam style. Κυρίως, όμως, για τη γενναιότητα και την ανωτερότητά του – ο χορευταράς δεν φοβήθηκε ποτέ τον ιδρώτα. Και δεν φθόνησε ούτε μια στιγμή την τύπισσα με το κολλητό φόρεμα που ανέβηκε στην πίστα για το ένα και μοναδικό τσιφτετέλι που αντέχει να χορέψει με τα ψηλοτάκουνα πέδιλα και τράβηξε πάνω της όλα τα βλέμματα. Όταν αυτή κατέβηκε, αυτός συνέχισε.
Και στον επόμενο γάμο θα είναι πάλι εκεί. Στις επάλξεις. Απ' την αρχή ως το τέλος.
Γιατί κατανοεί ότι στην τελική, ικανοποιεί μια αναγκαιότητα. Και γιατί κατά βάθος ξέρει ότι σ' αυτήν την τελετή -τη γαμήλια- οι πρώτοι ρόλοι μπορεί να ανήκουν σε άλλους, αλλά το βραβείο του Β' Ρόλου το πήρε για πάντα στο σπίτι του τη χιλιοστή φορά που χόρεψε με μπρίο και χαρά κάποιο νησιώτικο του Πάριου.
Ο Αντώνης Τζαβάρας στo facebook: https://www.facebook.com/antonis.tzavaras.1
Σου άρεσε το κείμενο; Συμφωνείς; Διαφωνείς οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως; Κάνε το δικό σου σχόλιο
παρακάτω. Το Yupiii θέλει και τη δική σου άποψη.
Διάβασε ακόμη:
Μενεγάκη, Αδέσποτα, Κατοικίδια...: «Και μια ζωή που μπορεί να αλλάξει» από τον Τάσο Μαστρογιάννη
Η Κόρη Του Μιχαλολιάκου Και Η Κέλι Όσμπορν: «Τώρα θα δεις κι εσύ τι θα πάθεις, μωρή Ελένη Λουκά...» απότον Δημήτρη Τσακούμη
Συνηθισμένοι Άνθρωποι… Ασυνήθιστες Ζωές: «Τι κοινό έχει η Ριάνα με τον Μπουτάρη και τον Πετρουτσιάνι;» από την Κλεοπάτρα Πατλάκη
Η Ομοιοπαθητική Μέθοδος Του Νέου Ελληνικού Σινεμά: «Ποτέ κάτι τόσο καταθλιπτικό δεν ήταν τόσο φέρελπες» από τη Μαριλλέλα Αντωνοπούλου
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
