Αυτή την ώρα που «μιλάμε» μπορεί ήδη να έχει εκτοξευτεί ο πρώτος Τόμαχοκ από αμερικανική φρεγάτα προς τη Συρία. Η ιστορία επαναλαμβάνεται άλλοτε σαν φάρσα άλλοτε σαν τραγωδία, ενώ μερικές φορές η επανάληψή της συνδυάζει και τα δύο. Οι άνθρωποι ξεχνάμε γρήγορα τα μαθήματα που παίρνουμε.
Για μία ακόμη εβδομάδα ξεφυλλίζοντας τα περιοδικά, ήρθα αντιμέτωπη με τα ίδια σελεμπριτοκορμιά που λιάζονται ακόμη σε κάποιο νησί, με μια κοιλιά έτοιμη να γεννήσει και να μου πεταχτεί το μωρό από τη σελίδα στα χέρια και συνειδητοποίησα πως πολλές φορές το να συντηρείς την εικόνα σου με οποιονδήποτε τρόπο στα social media είναι full time job και μάλιστα «μαύρη εργασία», καθώς ο «εργοδότης» ζητά όλο και περισσότερη έκθεση.
Η πλέον όμορφη, σχεδόν λιγωτική εικόνα ήταν αυτή που ανέβασαν οι φίλοι μου, Δημήτρης και Έφη, μόλις ήρθε στον κόσμο η Κατερινούλα τους, ένα κοριτσάκι που θα ευλογηθεί με δύο γονείς διαμάντια.
Ό,τι πιο σοκαριστικό το «σώμα που έφυγε» με πίξελ σε δελτίο ειδήσεων (σ.σ.: από τα πιο εύστοχα σχόλια στo facebook):
Η είδηση του θανάτου του Μιχάλη Ασλάνη ήταν σοκ, η εικόνα του -πεσμένος στο πάτωμα του δωματίου του- σε δελτίο ειδήσεων, γροθιά στο στομάχι. Ανθρωποφάγος κόσμος. Αγνοεί και τη μοναξιά και την απελπισία και την ιερότητα της… αποχώρησης. Mετατρέπει το ιερό σε ριάλιτι χυδαίο, όπου μπερδεύονται αισχρά εικόνες, δηλώσεις σχετικών και άσχετων, σενάρια προς τέρψιν εθισμένων τηλεθεατών, τάματα στον βωμό της τηλεθέασης.
Δεν ξέρω αν ο Μιχάλης Ασλάνης επέλεξε ν' αποχωρήσει. Εκείνο που ξέρω είναι πως στα 7 χρόνια της τηλεοπτικής μου έκθεσης ήταν ο πλέον γλυκός, χαμογελαστός και γενναιόδωρος άνθρωπος. Πάντα ερχόταν στις εκπομπές κουβαλώντας διάφορα καλούδια σ' όσους εργάζονταν σε μια εκπομπή, μέσα σε σακκούλες ζωγραφισμένες και διακοσμημένες από τον ίδιο, δεν δημιουργούσε το παραμικρό πρόβλημα, είχε μια καλή κουβέντα για όλους και εκείνο το γελάκι που έβγαινε με συστολή, λες και ντρεπόταν που κάτι τον έκανε χαρούμενο εκείνη τη στιγμή. Την τελευταία φορά που τον είδα μιλούσε για τα χρώματα που είδε στη Βραζιλία, για τα νέα του σχέδια, έφερε πίνακες του και μας χάρισε, όλοι ζωγραφισμένοι με μαρκαδόρο, με καρδιές, λουλούδια και τη λέξη «LOVE» να κυριαρχεί. Η εικόνα του δεν είχε καμία σχέση με την εικόνα του Μιχάλη των τελευταίων μηνών. Αδυνατισμένος, παρατημένος, όχι μόνο από τους άλλους αλλά και από τον ίδιο του τον εαυτό.
Δεν ξέρω αν ο Μιχάλης Ασλάνης επέλεξε ν' αποχωρήσει, όπως τόσοι άλλοι άνθρωποι τα τελευταία χρόνια της οικονομικής κρίσης. Νομίζω ότι κατά βάση «έφυγε» από θλίψη για τη ματαίωση της πολύχρωμης εικόνας που ονειρευόταν και τη μετατροπή της σε ασπρόμαυρη ερημιά.
Η χειρότερη μορφή μοναξιάς δεν είναι αυτή που προέρχεται όταν συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι απαραίτητος για τους άλλους, αλλά αυτή που βιώνεις όταν απουσιάζεις εσύ από τη ζωή σου, γιατί κρίνεις ότι τελικά δεν είσαι απαραίτητος ούτε σ' εσένα.
Κι εκείνη η εικόνα με τα πίξελ στο δελτίο ειδήσεων δεν είναι τίποτα άλλο από το εισιτήριο που σου έβαλε στο χέρι ένας κόσμος κυνικός που δεν έχει μάθει να σέβεται.
ΥΓ: Πριν από λίγο έμαθα ότι εφημερίδα κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο τη φωτογραφία με το άψυχο σώμα του Μιχάλη Ασλάνη, χωρίς πίξελ. Άντε και στο επόμενο το ανοιχτό φέρετρο για να δούμε και το πρόσωπο του νεκρού και στη συνέχεια να καραδοκούμε και στο νεκροταφείο ώστε να καλύψουμε πρώτοι (!) τυχόν νεκρανάσταση. Καλές πωλήσεις παιδιά.
«Insanity laughs under pressure we're cracking
Can't we give ourselves one more chance
Why can't we give love that one more chance
Why can't we give love
Cause love's such an old fashioned word
And love dares you to care for
The people on the edge of the Night
And love dares you to change our way of
Caring about ourselves
This is our last dance
This is our last dance
This is ourselves
Under pressure»
Η Κλεοπάτρα Πατλάκη στα social media:
Σου άρεσε το κείμενο; Συμφωνείς; Διαφωνείς οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως; Κάνε το δικό σου σχόλιο
παρακάτω. Το Yupiii θέλει και τη δική σου άποψη.
Διάβασε ακόμη:
Τι (Δεν) Θα Δούμε Φέτος Στην Τηλεόραση Και Τη Σόουμπιζ: «Το νέο βραδινό του Λαζόπουλου και ο πόλεμος των καλεσμένων» από τον Διονύση Θανάσουλα
Το Καλοκαίρι Μας/Τους Σε Γρήγορο Rewind: «Τα “σελεμπριτονέα” που μας τάραξαν (;!)» από τον Τάσο Μαστρογιάννη
Το Παιδί Που Σκοτώθηκε Στο Τρόλεϊ Και Οι… Μπουζουξήδες: «Απλά μαθηματικά στη χώρα της λυρικής ποίησης» από τον Δημήτρη Τσακούμη
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
