Από τη μια, το αρχαίο θέατρο έχει αποδειχθεί ότι αντέχει τις αποκλίσεις και δεν γκρεμίζεται με την πρώτη αφορμή σε ερείπια ούτε από τις βωμολοχίες του Αριστοφάνη, ούτε από τις μπούκλες της Αλίκης Βουγιουκλάκη-Λυσιστράτης, ούτε από τις τραβηγμένες αηδίες που μερικές φορές βρωμίζουν το κοίλο στο όνομα μιας κακώς εννοούμενης καλλιτεχνικής πρωτοπορίας.
Από την άλλη, ο Σάκης Ρουβάς μάς έχει συνηθίσει σε ρηξικέλευθες στροφές στην καριέρα του, οι οποίες μπορεί μεν αρχικά να ξένισαν, αφού δεν μας είχε προετοιμάσει, αλλά ο ίδιος τις είχε δουλέψει πολύ και τελικά με χρόνια με καιρούς δικαιώθηκε. Από τη συναυλία στην Πράσινη Γραμμή της Κύπρου (πολύ πριν ανοίξουν τα σύνορα και γίνει εφικτό το πέρα-δώθε) μέχρι την παρουσίαση του «X-Factor» (χρόνια πριν η Δέσποινα Βανδή κάνει το ντεμπούτο της στο «ότοκιου» για τον φετινό ελληνικό τελικό της Eurovision), από τον Σάκη Ρουβά καλώς ή κακώς πρέπει να περιμένουμε ότι ανοίγει δρόμους και οργώνει χωράφια.
Και να σου πω και κάτι; Ούτε για τον Αποστόλη Τότσικα ξέραμε αν μπορεί να παίξει σε μια κουλτουριάρικη παραγωγή και να τα βγάλει πέρα, αλλά του δώθηκε η ευκαιρία και βούλωσε μερικά στόματα παίζοντας στην «Οδύσσεια» στο Εθνικό Θέατρο, αφού πρώτα τον επέλεξε αξιοκρατικά ο πολύ απαιτητικός Μπομπ Γουίλσον, που καθόλου δεν παρακολουθεί τα εθνικά μας κόμπλεξ. Μπορεί, βέβαια, αύριο ο Τότσικας να ξαναπέσει σε αδούλευτα τηλεοπτικά ρολάκια, όπως κι ο Σάκης Ρουβάς μπορεί να ξαναγυρίσει μετά την Επίδαυρο στα νυχτερινά κέντρα να τραγουδάει «Όλα γύρω σου γυρίζουν», όμως οι πάντες οφείλουν να κρίνονται εκ του αποτελέσματος και μόνο.
Τέλος για να είμαι ειλικρινής, δυο φιλόδοξες προσπάθειες έχει κάνει ο Σάκης Ρουβάς να υποκριθεί (μιλάμε για εμπορικά projects κι όχι για τα καθημερινά λευκά ψεματάκια της ζωής) και δεν τα πήγε καθόλου άσχημα, ούτε στο «Alter Ego» ούτε στο θρίλερ «Στα Άκρα». Και στις δυο περιπτώσεις, το -έτοιμο να τον κατασπαράξει για τις θαρραλέες επιλογές του- κοινό έβγαινε από την αίθουσα συζητώντας ότι ο Ρουβάς είναι τελικά πολύ πιο καλός ηθοποιός απ' ό,τι μπορούσε κανείς να φανταστεί, όμως η σκηνοθεσία τον είχε αφήσει έκθετο.
Ο σκηνοθέτης, βλέπεις, είναι πολύ σπουδαίο πράγμα, άλλο που στην προκειμένη περίπτωση το όνομά του μάλλον θα εξαφανιστεί από τους τίτλους αρχής και τέλους από τη λάμψη ενός Σάκη Ρουβά (το ξέρω ότι δεν πέφτουν τίτλοι στην Επίδαυρο, μια μεταφορά έκανα, όχου...).
Αν ο σκηνοθέτης που κάλεσε τον Σάκη να υποδυθεί τον Διόνυσο ήταν ο Λευτέρης Βογιατζής, ο Γιάννης Χουβαρδάς, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός ή έστω η Κατερίνα Ευαγγελάτου, τότε και οι πιο ξινοί θα στεκόμασταν υπομονετικά στην ουρά για να προλάβουμε ένα εισιτήριο και ύστερα θα κρατούσαμε την αναπνοή μας μέχρι να τελειώσει η πρεμιέρα και είτε να αποθεώσουμε είτε να αποκαθηλώσουμε το εθνικό μας pop ίνδαλμα.
Όμως, εδώ πρόκειται για τον Δημήτρη Λιγνάδη, ο οποίος για να χρησιμοποιήσω τις λέξεις που γράφτηκαν στην τελευταία σελίδα του «BHMagazino» την 1η Ιουλίου 2012 «μερικά θεατρικά ατοπήματά του, σε συνδυασμό με την ανάγκη του για εμπορική επιβεβαίωση, έχουν πείσει ότι είναι ο “Μαζωνάκης του θεάτρου”».
Εμένα μου αρέσει πολύ ο Μαζωνάκης, μάλλον και του συντάκτη που το έγραψε, αλλά η υπερβολή της πίστας δεν δικαιολογείται σε έναν σκηνοθέτη που θέλει να πάρει άδεια για τη σημειολογικά πιο σπουδαία σκηνή του κόσμου (μόνο οκτώ παραστάσεις παίζονται εκεί κάθε χρόνο). Ειδικά όταν η τελευταία του απόπειρα ήταν το 2008 με το «Βατρα-Χ», ένα μεγαλομανές ανοσιούργημα που έκανε τις κερκίδες να αδειάσουν και τον κριτικό Κώστα Γεωργουσόπουλο να γράψει: «Ποια ήταν η “ζωντάνια” που έφερε στην Επίδαυρο ο ορκοπάτης φιλόλογος; Έφερε τον θλιβερό συγγραφέα εαυτό του, ως θεατρικό λαμόγιο που παραπλάνησε το κοινό».
Η πρόθεση που κρύβεται πίσω από τις βασικές επιλογές είναι το «Α» και το «Ω» για να δικαιολογηθεί ή όχι ένα έργο τέχνης. Μοιάζει λες κι ο Λιγνάδης δεν βασανίστηκε πολύ (ούτε αυτή τη φορά), αλλά επέλεξε απλά έναν εύκολο δρόμο για να συζητηθεί. Αν είναι έτσι μπορεί να θεωρήσει ότι αυτή η στήλη έπαιξε το παιχνίδι του. Όμως ο Σάκης... γιατί;
Σημ.: Ακόμη δεν έχει «κλείσει» ότι η παράσταση «Βάκχες» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη και τον Σάκη Ρουβά στον ρόλο του Διονύσου θα πάει και στην Επίδαυρο, πέρα από τα λοιπά αρχαία και μη θέατρα της χώρας στα οποία θα περιοδεύσει. Παρ' όλα αυτά το σούσουρο κι ο κονιορτός που έχει σηκωθεί, χρειάζονται έναν πιασάρικο τίτλο. Τι να κάνουμε, δηλαδή, συζήτηση για το αν θα παιχτεί στο Εθνικό Στάδιο Μεγάρων;
Ο Δημήτρης Τσακούμης στο twitter και το instagram:
Σου άρεσε το κείμενο; Συμφωνείς; Διαφωνείς οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως; Κάνε το δικό σου σχόλιο παρακάτω. Το Yupiii θέλει και τη δική σου άποψη.
Διάβασε ακόμη:
«Πονάει Εκπομπή, Κόψει Εκπομπή» από την Κάλλια Καστάνη
«O Θάνατος Των Παπαράτσι» από τη Βάσω Παπαγιαννακόπουλου
«Και Τώρα Τι Θα Απογίνουμε Χωρίς Παπαδάκη Και Σαλαγκούδη» από τον Διονύση Θανάσουλα
«Γιατί Παναθηναϊκός Και Ολυμπιακός Μπορεί Να Τα "Πουν" Και Στο Λονδίνο» από τον Νίκο Καλαμπάκα