Κι αυτή ήταν, λέει, μια απόφαση που πήραν τα στελέχη του ΑΝΤ1 για «να προστατεύσουν τον έμπειρο δημοσιoγράφο του καναλιού». Ο οποίος, έμπειρος δημοσιογράφος (αφού, με όψιμη συντριβή σχολίασε το «πόσο ωραίο θα ήταν να παρουσιάσει αυτή την εκπομπή ένας νέος άνθρωπος !») αναλύθηκε σε μια εξίσου δακρύβρεχτη αυτοκριτική τίγκα στα αμλετικά διλήμματα περί του αν θα έπρεπε ή όχι να κάνει ψυχαγωγία, και «πόσο σημαντικό είναι να ομολογεί κανείς τα λάθη του».
Λυπάμαι που το λέω, αλλά όλα αυτά φαντάζουν λίγο σαν θέατρο. Κακό θέατρο. Πρώτον, γιατί τα στελέχη ενός καναλιού λέγονται έτσι ακριβώς γιατί πρέπει να είναι σε θέση να αξιολογούν το δυναμικό του – αλήθεια τώρα, μετά από άπειρες ώρες στο γυαλί και 20 χρόνια εξαιρετικά επιτυχημένης θητείας στην ενημέρωση υπάρχει κάποιος που δεν ξέρει ποιο είναι το τηλεοπτικό ύφος του Γιώργου Παπαδάκη; Τι λέει ; Πώς το λέει; Πώς «χειρίζεται» τους καλεσμένους του; Ποιο είναι το χιούμορ του; Πώς θα απέδιδε σε μια χαλαρή εκπομπή βραδινής κουβεντούλας με έναν σταρ; Όχι βέβαια. Πολύ απλά, όποιος θα ήθελε να «προστατεύσει» τον έμπειρο Γιώργο Παπαδάκη (αν θεωρήσουμε πως ένας δημοσιογράφος τόσο ικανός όντως χρήζει προστασίας, γιατί -έστω- παρασύρεται από τη φιλότιμη διάθεσή του να βοηθήσει το κανάλι ), εξαρχής δεν θα του πρότεινε ποτέ να εκτελέσει πιρουέτες σε λεπτό πάγο, πάνω από σκούρα νερά, με καρχαρίες. Ή, εν πάση περιπτώσει, θα έπρεπε να του δώσει το χώρο -και κυρίως τον χρόνο- να υπερασπιστεί την πρόταση ψυχαγωγίας που κατέθεσε. Ο ίδιος ο κ. Παπαδάκης, θα έπρεπε να το απαιτήσει.
Ας μη γελιόμαστε. Είναι γνωστό τοις πάσι, (ιδίως δε σε όσους ασχολούνται με τα τηλεοπτικά) πως μερικές από τις πιο επιτυχημένες εκπομπές της ελληνικής τηλεόρασης, (βλέπε, π.χ., «Ράδιο Αρβύλα») ξεκίνησαν σαν ένα παράτολμο στοίχημα ή ως παράξενη εμμονή ενός ανθρώπου. Δεν σάρωσαν εξαρχής στους πίνακες τηλεθέασης, δεν κέρδισαν μέσα σε δυο τρεις εκπομπές το κοινό τους. Αλλά επέμειναν, δοκιμάστηκαν, άλλαξαν, πειραματίστηκαν. Μερικές, τελικά, στέριωσαν. Δεν ξέρω αν αυτό θα γινόταν στην περίπτωση του «Sold Out», που ναι, σύμφωνοι, είχε προφανείς αδυναμίες - όμως, έτσι όπως είναι το πράγμα, ούτε εγώ θα το μάθω ούτε άλλος κανείς. Μπορεί να μη ζούμε πια την golden era της TV, αλλά κι αυτή η λογική που ζητάει από τους ανθρώπους (παρουσιαστές, δημοσιογράφους, σκηνογράφους, παραγωγούς κ.λπ., δεν έχει σημασία) να «εξαργυρώνουν» αυθημερόν μια επιτυχία στο γκισέ της Nielsen, ή αλλιώς να χάνουν τις δουλειές τους, είναι βάρβαρη και παράδοξη. Φανερώνει νευρικότητα και έλλειψη σοβαρής τηλεοπτικής στρατηγικής σε ένα πεδίο που -αν μιλάμε για επενδύσεις κάποιων εκατομμυρίων- δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι χαοτικό. Αλλιώς, δεν κάνεις πρόγραμμα, τζογάρεις στη ρουλέτα. Όλα στο κόκκινο παιδιά και ό,τι κάτσει…
Η Κάλλια Καστάνη στο twitter: www.twitter.com/magikadespell
Σου άρεσε το κείμενο; Συμφωνείς; Διαφωνείς οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως; Κάνε το δικό σου σχόλιο παρακάτω. Το Yupiii θέλει και τη δική σου άποψη.
Διάβασε ακόμη:
«O Θάνατος Των Παπαράτσι» από τη Βάσω Παπαγιαννακόπουλου
«Και Τώρα Τι Θα Απογίνουμε Χωρίς Παπαδάκη Και Σαλαγκούδη» από τον Διονύση Θανάσουλα
«Γιατί Παναθηναϊκός Και Ολυμπιακός Μπορεί Να Τα "Πουν" Και Στο Λονδίνο» από τον Νίκο Καλαμπάκα
«Είναι Ωραίο Πράγμα Που Σφάζονται Ο Καπουτζίδης Με Την Ηλιάκη;» από τον Δημήτρη Τσακούμη
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
