Τι φάση με τον Γιάννη Μπέζο;

Αναμφίβολα ο Γιάννης Μπέζος είναι ένας άνθρωπος είδωλο για τους millenials. Δε ξέρω πώς τα κατάφερε, αλλά δεν υπάρχει άνθρωπος γεννημένος μετά το 1985 που να μην έχει πάθει εθισμό με κάποια από τις δουλειές του. Και δεν μιλώ ρομαντικά για τους "Απαράδεκτους", που τελευταία τους έχουμε αναγάγει σε καλτ προϊόν και παθαίνουμε αυτή τη ρετρολαγνία. Κυρίως μιλώ για τις πιο mainstream δουλειές του ("Εκείνος κι εγώ", "Άκρως Οικογενειακόν", "Της Ελλάδος τα παιδιά", "Ευτυχισμένοι μαζί") που στην ουσία "ανέθρεψαν" τηλεοπτικά μια γενιά παιδιών διαμορφώνοντας με έναν τρόπο το μοντέλο του χιούμορ των ευγενικών αγοριών.

Προχωράω στο σήμερα για να μην σας το πάω μέσω Λαρίσης. Και ενώ ομολογουμένως οι επιλογές του πια στην τηλεόραση, εν μέσω μιας στείρας περιόδου για την κωμωδία, μπορεί να μη γράφουν αντίστοιχη ιστορία, ο ίδιος εξελίσσεται σε έναν ρήτορα της διπλανής πόρτας, που μοιάζει να μαγεύει τον ακροατή με τη δομή της σκέψης του, την ποιότητα του λόγου του αλλά κυρίως με την εντιμότητα που δείχνει να χαρακτηρίζει τις προθέσεις του.

Άκουσα πολύ πρόσφατα τις τοποθετήσεις του στο Greece Talks, στον ανοιχτό διάλογο που συμμετείχε με τον ΠΘ Κυριάκο Μητσοτάκη και συντονιστή τον Αντώνη Σρόιτερ. Ποτέ κανένα άλλο δημόσιο πρόσωπο της γενιάς του δεν τοποθετήθηκε τόσο εύστοχα για τα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα που απασχολούν τον άνθρωπο στην Ελλάδα του 2025. Και τι το γράφεις, ρε Κωνσταντίνε; Να του πούμε "Μπράβο"; Όχι, δεν το έχει ανάγκη αυτό. Αλλά παρακολουθώντας την ομιλία του συνειδητοποίησα τι σημαίνει να χτίζεις το προφίλ ενός πραγματικά "πνευματικού" ανθρώπου των Τεχνών στο σήμερα.

Αν δούμε τη μεγάλη εικόνα, θα καταλάβουμε και μάλιστα εύκολα πως στις μέρες μας δεν υπάρχουν αυτές οι εμβληματικές προσωπικότητες που είχαν να πουν αυτό το "κάτι παραπάνω". Θυμόμαστε τη Μελίνα, τον Χατζηδάκι, τον Θεοδωράκη. Ανθρώπους που άφησαν το δικό τους, θετικό πάντα, αποτύπωμα στον τρόπο που σκέφτεται ο νεοΈλληνας. Και τώρα τι; Ποιον άνθρωπο των Τεχνών αφήνει αυτή η εποχή για να διαβάζει η επόμενη γενιά;

Η Ελλάδα ως κοινωνία, χαμένη στις συνέπειες της ποπ κουλτούρας της δεκαετίας του 2000, αλλά και της καλτ άνθισης της δεκαετίας του '90, έμαθε να μη δίνει σημασία σε τίποτα. Μόνο να καταναλώνει με διάθεση πρόχειρου φαγητού, αυτό που λέμε junk food, οποιαδήποτε πληροφορία, ενώ την ίδια στιγμή με απόλυτη ψυχική τσιγκουνιά αρνείται να δώσει χώρο και χρόνο σε μια βαθύτερη σκέψη ή μια ουσιαστικότερη άποψη, προσπαθώντας να αποφύγει το οποιοδήποτε στρίμωγμα.

Για πρώτη φορά μετά από χρόνια λοιπόν, ο Γιάννης Μπέζος φαίνεται να "χτίζει" την περσόνα αυτή που αρέσει να ακούει ο πατέρας μου, ο φίλος μου, η κόρη μου ενώ με το έργο του "αγκαλιάζει" έστω και ως απομακρυσμένη προσλαμβάνουσα ενέργεια ακόμα και μικρά παιδιά του σήμερα, που ίσως βρουν κάτι αστείο στον... Κάκκαλο, τον Θεοτοκάτο ή τον Δόγκανο.

Και νιώθω πως ο Μπέζος είναι ακριβώς αυτό που είχαμε ανάγκη.

Σε κάθε περίπτωση, τα social media μου για κουβεντούλα, ιδέες και προτάσεις είναι στη διάθεσή σας.

http://instagram.com/sirconstantino
https://www.facebook.com/constantinos.antonatos

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr