*Aide-mémoire: συντομευμένο κείμενο που επιτρέπει σε κάποιον να έχει μια γενική εικόνα ορισμένων γνώσεων
TGIF και όσοι με ακολουθείτε στο Instagram (@SirConstantino, μη ξεχνιόμαστε παιδιά) θα καταλάβατε πως είχα διάθεση για κάποιο παιχνίδισμα. Δεν τα μπορώ τα πολύ σοβαρά ρε φίλε, πώς να το κάνουμε; Και ακριβώς με αυτή τη διάθεση άρχισα να παρατηρώ τα up tempo αυτής της μέρας.
Είδα, λόγου χάρη, τον Νίκο Μουτσινά στο "Καλό μεσημεράκι” που επιτέλους έκοψε το σχολιαστικό stand up της έναρξης και κράτησε μόνο τη "Χρυσή Τηλεόραση” και εναλλάξ κάποιες από τις υπόλοιπες στήλες. Απορώ γιατί το είχε άλλωστε όλα αυτά τα χρόνια ως ενότητα. Σε κάθε περίπτωση είναι ευδιάθετος και σχολιαστικός με τα πάντα, ξεκούραστος και κυρίως καλοπροαίρετος, όπως υπήρξε στο παρελθόν και όπως απαιτεί η εκπομπή του να είναι ο παρουσιαστής της. Πώς άλλωστε μπορείς να κάνεις πλάκα αν δεν έχεις εσύ διάθεση για πλάκα;
Δεν λέει να σταυρώσει ένα στάνταρ πρόγραμμα ο ΣΚΑΪ. Σου ανακοινώνει τη μία στιγμή πως η "στΟργή” θα παίζει στις 11 το βράδυ τις Δευτέρες αλλά την επόμενη σου την πάει στις 9. Σου λέει πως την Κυριακή θα 'χει "Voice”, αλλά μετά κάπως το μετανιώνουν και πάει μια εβδομάδα μετά. Ας ξεκινήσουν όμως κάποια στιγμή, να δούμε τι μας αρέσει να μπουμε σε ένα πλαίσιο.
Επιασε τόπο η επιτυχία των "Παγιδευμένων" στον ΑΝΤ1 και αποφάσισαν να το βάλουν σε επανάληψη μέσα στο Σαββατοκύριακο. Μπράβο στον ΑΝΤ1 που στηρίζει ένα πρόγραμμά του χωρίς να το κάνει χαλάκι για την είσοδο.
Δίκιο είχε ο Γιώργος Λιάγκας που την είπε στους ρεπόρτερ για τη στάση τους στην κηδεία της Μάρθας Καραγιάννη. Για να λέμε τα πράγματα πιο συγκεκριμένα υπήρξε συγκεκριμένη ρεπόρτερ εκπομπής που μονοπωλούσε τις δηλώσεις και αναφερόταν ανοιχτά στα της εκπομπής που εκπροσωπούσε ενώ οι παραβρισκόμενοι μιλούσαν σε όλα τα κανάλια. Δεν είναι μόνο ασχημο να καπελώνεις τους δόλιους που στέκονται εκεί σαν εσένα, είναι και κακό τηλεοπτικά για τον θεατή. Ποιος σε ρώτησε, θα μου πεις, Κωνσταντίνε μου; ΟΚ εγώ το λέω και σταματώ εδώ.
Τώρα τι έχει γίνει με τη Δούκισσα Νομικού στο "Πρωινό” θα το δείξει η ιστορία. Δεν νομίζω πάντως πως κανένας του επαγγελματικού επιπέδου τόσο εκείνης όσο και του Λιάγκα θα τα διέλυε όλα ειδικά σε μια εκπομπή που πάει συμπαθητικά δεδομένου του τόσο έντονου ανταγωνισμού. Και μη θεωρείτε τίποτα δεδομένο, αναφορικά με το ότι κάποιος θα φύγει από μια εκπομπή επειδή γράφτηκε κάτι.
Το αν κάποιος θέλει να αποχωρήσει από μια εκπομπή είναι δικαίωμά του σε κάθε περίπτωση, αλλά εμένα με ενοχλεί το drama πλαίσιο. Εμένα τουλάχιστον αυτή η ματιά δεν μου ταιριάζει και δεν θα ήθελα να αναπτύξω τέτοιας υφής ρεπορτάζ. Να μη θυμόμαστε τους δήθεν τρόπους μας μόνο όταν είναι να σχολιάσουμε ατοπήματα σε τηλεοπτικές εκπομπές για τον σεβασμό απέναντι στους ανθρώπους.
Και αν κάνουμε ένα βήμα πίσω, δούμε τη μεγάλη εικόνα, δεν μας αξίζουν τέτοιες ειδήσεις. Ούτε στα τηλεοπτικά μας πρόσωπα αξίζουν. Μπορείς να παρουσιάζεις πως βγάζεις λαγούς απ' τα καπέλα, αλλά μακριά κατ' εμέ σε πάει η προσωπική θέση, η κριτική σκέψη και η αντίληψη απέναντι στα πράγματα. Πρέπει να μάθουμε θεατές, αναγνώστες και συναδέλφους να επιλέγουν πολιτισμένα προϊόντα και να φέρονται πολιτισμένα στα γεγονότα. Γνώμη μου, γούστο μου και καπέλο μου, το πατάω και το καίω.
Να κλείσω με κάτι που θέλω να αναφέρω εδώ και καιρό. Έκατσα να δω την εξαιρετικής παραγωγής "Σμύρνη μου αγαπημένη" χθες βράδυ στον ΑΝΤ1 και χάρηκα. Ως σειρά είναι πιο καλή από ότι ως ταινία. Και φυσικά καλύτερη κι απ' τα δύο ήταν ως παράσταση. Αλλά το θέμα είναι πως αυτή η φανταστική ιστορία ακουμπά σε πολλές οικογένειες που την έχουν ζήσει μέσα στο σπίτι τους αυτή την όχι και τόσο μακρινή σφαγή.
Για παράδειγμα, στο δικό μου το σπίτι έζησα για 17 συναπτά έτη με μια υπέροχη προγιαγιά που τα έζησε, τα κράτησε στην καρδιά της, πόνεσε μαζί με τον άντρα της για μια ζωή για αυτούς που δεν ξαναείδαν ποτέ και έφυγε κάποια μέρα για να τους συναντήσει, σχεδόν 80 χρόνια μετά. Και εγώ πάντα θα πονάω, όταν συνειδητοποιώ πως η σφαγή ήταν αλήθινή, δεν ήταν σενάριο. Η κόλαση ήταν αληθινή, δεν ήταν σκηνοθετικό τρικ. Η ιστορία ήταν πραγματικότητα και όχι μυθοπλασία.
Σας έγραψα τις προάλλες για την Ευγενία Δημητροπούλου και την παράσταση για τη Φιλιώ Χαϊδεμένου. Και εκεί άκουγες τη σπαρακτική κραυγή μιας γυναίκας του σήμερα, που υποδύεται μια γυναίκα εκείνων των χρόνων, να περιγράφει όχι όσα φαντάστηκε ως συγγραφέας, αλλά όσα έζησε. Σε αυτόν, τον δήθεν συγχρονο και πολιτισμένο κόσμο. Και πάντα θα κλαίω για τον πόνο που έζησε η οικογένειά μου, το έθνος μου, η χώρα μου, οι άνθρωποι που ζούσαν εκεί και δεν ήξεραν τι τους περίμενε.
Ναι, μπορεί όλα αυτά να ακούγονται ανούσια σήμερα, αλλά μπορεί και να μην είναι. Πρέπει να μάθουμε από την κληρονομιά που μας άφησαν όλοι εκείνοι που χάθηκαν ή έζησαν μισοί χωρίς αυτούς που λάτρεψαν. Ή ακόμα χειρότερα τους είδαν να σφαγιάζονται μπροστά τους. Πρέπει να μάθουμε, πρέπει να θυμόμαστε και δεν πρέπει να ξεχνάμε. Μην τα βλέπουμε όλα... σινεμά. Υπάρχουν και σημαντικότερα πράγματα από τον έρωτα του Αστέρη με την Αργυρώ στον "Σασμό". Υπάρχουν κανάλια που συμβάλουν σε κάτι παραπάνω από μια τηλεοπτική εικόνα και για αυτό ο ΑΝΤ1 το βράδυ της Πέμπτης έχει τον σεβασμό μου. Και εδώ δεν μιλάμε για μια κριτική στη Μιμή Ντενίση, που έχει κάνει μαγική δουλειά στη "Σμύρνη", αλλά για τη θέση ενός Έλληνα θεατή που είδε κάτι που αξίζει να δει. Αυτό μόνο.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr