Έγραφε κάποτε ένα ποιητής που σάμπως και θυμάμαι το όνομα του; Τι σημασία έχουν άλλωστε τα ονόματα. Οι λέξεις και οι πράξεις μετράνε πάντα. Πολλές φορές οι λέξεις περισσότερο από τις πράξεις. “Οι λέξεις με πλήγωσαν και οι λέξεις θα με κάνουν καλά, αν το πιστεύεις” έλεγε ο Τζιμ ο Μόρισον. Αυτόν τον θυμάμαι πάντα όμως. Θυμάμαι να ξυπνάω μέσα στα νεύρα 7:30 το πρωί —εποχές γυμνασίου— και να πατάω το πλέη στο κασετόφωνο για να ακούσω κανα δυο κομμάτια από το oμώνυμο των Doors. Eυτυχώς που είχα τη φωνή του Τζιμ να με χαλαρώνει λίγο πριν αρχίσω το τρέξιμο για να προλάβω την πρωϊνή προσευχή. Εννοείται πως μονίμως μαζί με μερικούς ακόμα λούμπεν τύπους έφτανα καταιδρωμένος όταν όλα τα παιδιά ετοιμάζονταν να μπουν στις αίθουσες και προσπαθούσα στα μουλωχτά να τρουπώσω όπως έλεγε και ο Βουτσάς για να μην με τσιμπήσει κανένας καθηγητής και έρθω μετά του κηδεμόνος μου την επομένη.
Το σίγουρο ήταν ότι αυτό το κουδούνι των 8:15 ΔΕΝ παλευόταν!
«Μη με ξυπνάς από τις έξι πριν ακόμα η μέρα να φέξει» λέγανε με παιδική μελαγχολία τα στρουμφάκια. Τι έξι, τι εφτάμιση εδώ που τα λέμε. Η πρωινή βαρβαρότητα δεν μετριέται με λίγη ώρα παραπάνω. Μετριέται με το μισητό κουδούνισμα του ξυπνητηριού, με τσίμπλες που φράζουν όλο το μάτι και μπερδεύεις την βούρτσα με την οδοντόβουρτσα, μετριέται με ατέλειωτα χασμουρητά μέχρι την τρίτη ώρα, μετριέται με ατέλειωτο τρέξιμο, όπως προείπα, για να προλάβεις το κουδούνι, οπότε συνεπακόλουθα μετριέται με ακατάσχετο βρωμερό ιδρώτα. Αυτόν δηλαδή που η αποφορά του εκπορεύεται από τα έγκατα του λιπώδη ιστού ήτοι της χαμηλότερης στοιβάδας της επιδερμίδας που λένε και οι beautούδες μας. Αυτή δε, η σαν πεκορίνο Αμφιλοχίας, οσμή που εκκρίνεις σε αυτές τις εφηβικές ηλικίες είναι ευθέως ανάλογη με τις χυλόπιτες που θα φας: Όσο περισσότερο ζέχνεις τόσο περισσότερο θα σε αποφεύγουν οι επίδοξοι ερωτιδείς σου.
Με άλλα λόγια το 8:15 επηρεάζει την ομαλή εφηβική ανάπτυξη και κοινωνικοποίηση.
Επίσης ακόμα αναρωτιέμαι, πώς τολμούν να κυκλοφορούν διαφημιστικά σποτάκια με χαρούμενες ξανθές οικογένειες που απολαμβάνουν το πρωϊνό γεύμα τους σαν να μην υπάρχει σχολικό ή εργασιακό τίμημα στη μέρα τους; Αυτό το αποκρουστικό αποτέλεσμα κάποιου ιδιάζοντος πειράματος ευγονικής για τη συνέχιση της ράτσας Apsogus Apsegadiastus πρέπει να πάψει. Δεν ζούμε στο Τruman Show κουκλίτσα μου. Τουλάχιστον όχι ακόμα. Και τουλάχιστον οι μισοί από εμάς δεν παίζουμε στο Power of Love (ακόμα). Γιατί πώς να εξηγήσει κάποιος με όρους αστικής καθημερινότητας αυτή την τρυφηλή εικόνα; Όπου όλοι τέλειοι και κολλαριστοί κάθονται γύρω από το τραπέζι της κουζίνας χαζεύοντας το πλούσιο πρωινό (ποτέ δεν το τρώνε, τσέκαρε το) που όλως φυσικώς το ετοίμασε μια πανέμορφη, αψεγάδιαστη, ακάματη μητέρα-σύζυγος-ερωμένη-πόρνη στο κρεβάτι-κυρία στα σόσιαλ που ως τέλεια μπάρμπι σερβίρει με πάσα αυταπάρνηση τα βλαστάρια και το στεφάνι της; #μπλιάξ
Εγώ δεν έφαγα ποτέ πρωϊνό από τη μαμά μου πριν πάω σχολείο.
Αφενός γιατί όταν ξυπνούσα, εκείνη ήδη έπινε τον δεύτερο νες της στο γραφείο και αφετέρου γιατί και να το έφτιαχνε δεν υπήρχε περίπτωση να ξυπνήσω πριν της απονενοημένης ώρας για να το φάω. Επίσης κανείς εξ όσων γνωρίζω δεν το έκανε (επαγωγικός συλλογισμός αυτός, που θα έλεγε και η φιλόλογος). Ίσως κάτι φυτά του πρώτου θρανίου που έκαναν παρέα μόνο με τους γονείς τους και στα διαλείμματα δεν το σήκωναν ρούπι από το θρανίο να έτρωγαν (επαγωγικός-υπερβολικός λογισμός αυτός) Ο Temponera, o mores. Όμως τoυτο δω το μάθημα ποίησης δεν ήρθε ούτε να πλέξει το εγκώμιο στον Γαβρόγλου και κανενός Γαβρόγλου αλλά ούτε και να τον ψέξει για την περιώνυμη δήλωση του ότι από του χρόνου το κουδούνι στα σχολεία θα χτυπάει στις 9 μια και ο εγκέφαλος λέει λειτουργεί καλύτερα αργότερα.
Άνθρωπε μου, δεν θέλουμε να λειτουργεί καλύτερα ο εγκέφαλος. Θέλουμε να λειτουργεί σωστά.
Δεν μας νοιάζει να πηγαίνουμε σχολείο στις 9 η ώρα. Όπως δεν μας νοιάζει επίσης να πηγαίνουμε σχολείο στις 8:15. Βασικά και στις 12 το μεσημέρι να ξεκίναγε το μάθημα πάλι καθυστερημένοι θα είμαστε. Ποιος σας είπε ότι το πρόβλημα μας είναι τα ωράρια οέο; Τούτο εδώ το μάθημα ποίησης λοιπόν, είναι μια ωδή στους καθυστερημένους. Παντός είδους και αιτίας. Τα πρωινά εγερτήρια ανήκουν μόνο σε εκείνους που τα μισούν ή τα αγνοούν. Στους τεμπέληδες της εύφορης βδομάδας. Σε εκείνους που εχθρεύονται την όποια νομιμότητα όταν εκείνη ταυτίζεται με την όποια ηθική για να δικαιολογήσει τα πιο ποταπά ένστικτα. Τούτο το μάθημα ανήκει ακόμα και σε αυτούς που παίζουν ξύλο μόνο ένας προς έναν στα περιθώρια της, δίχως καμία εξασφάλιση, ζωής τους.
Αυτό το μάθημα ποίησης επουδενί δεν είναι για αυτούς τους αυτόκλητους τιμωρούς που σκοτώνουν πυρ ομαδόν ένα αγόρι που δεν έγινε ποτέ άντρας γιατί τον θεώρησαν ένα ακόμα πρεζάκι-“καθυστέρημένο”-εγκληματία απλώς και μόνο γιατί δεν συμμορφωνόταν προς τας υποδείξεις της νοικοκυροσύνης που δέχεται ο εγκέφαλος τους. Εμείς κυρ υπουργέ μας δεν θέλουμε να γίνουμε σαν και αυτούς ανάλγητοι και υπάνθρωποι.
Γι' αυτό και δεν μας νοιάζουν τα ωράρια σας. Μας νοιάζει το έμψυχο δυναμικό σας.
Μας νοιάζει να έχουμε δασκάλους, να μην λείπει κανείς τους από καμία τάξη, να μην αναπληρώνει κανείς κανέναν. Να είναι όλοι άπαντες παρόντες και να μην τους βάζουμε απουσίες. Να μας κάνουν μάθημα και ας τρώμε την κατσάδα που αργήσαμε στο μάθημα τους. Θέλουμε πληρότητα προσωπικού σε κάθε σχολείο και πανεπιστήμιο. Ναι, έχουμε το βίτσιο να θέλουμε να υπάρχουν αυτοί οι τύποι και οι τύπισσες όρθιοι μπροστά από κάθε μαυροπίνακα και εμείς να τους αγνοούμε άμα λάχει, να ζωγραφίζουμε το μέλλον μας πάνω στα σύννεφα που περνούν έξω από το παράθυρο την ώρα που θα καρφώνεται για πάντα κάποιο πυθαγόρειο θεώρημα στη γκλάβα μας.Τη βρίσκουμε να έχουμε καθηγητές να μας σηκώνουν όταν είμαστε αδιάβαστοι και να μας αγνοούν όταν έχουμε διαβάσει. Και τους θέλουμε να πληρώνονται αδρά για τον μαζοχισμό μας αυτόν. Όχι με τσιριμόνιες και σταγονόμετρα. Α, επίσης, θέλουμε μετά μανίας τα βαρετά Μαθηματικά τους, την ξύλινη Γλώσσα τους, την ακαταλαβίστικη Φυσικοχημεία τους και όλα αυτά τα απάλευτα μαθήματα που κάνουν.
Μας τη σπάνε, αλλά τα χρειαζόμαστε. Όπως χρειαζόμαστε που και που να παρεκκλίνουν της κανονικότητας και των εγκυκλίων και να μας κάνουν και κάνα μάθημα ζωής. Να ανοίγουν παρενθέσεις μετά από τα κρυφά σχολειά και τα λάβαρα της επαναστάσεως που “σήκωσε” ο Π.Π. Γερμανός. Μωρέ γέλα όσο θες εσύ, όμως εμείς θέλουμε τον κόσμο και τον θέλουμε τώρα. Θέλουμε ακόμα και στα 40 μας το 15% για την παιδεία. Θέλουμε ακόμα καλύτερα κτίρια και από το “Στρογγυλό” του τεράστιου Τάκη Ζενέτου στον Άγιο Δημήτριο. Θέλουμε ανθρώπους με όραμα και αυταπάρνηση ακόμα και για μας τους απροσάρμοστους. Θέλουμε επίσης συμμαθητές. Πολλούς συμμαθητές και ας κρατάει η σκούφια τους από τη Μοσούλη, τη Βασόρα ή την παλιά τη χουρμαδιά. Εμάς μας νοιάζουν οι φιλίες και οι ιστορίες που θα φτιάξουμε όλοι μαζί για να μας συντροφεύουν μέχρι την ύστατη στιγμή. Κανένα πρωϊνό ξύπνημα και κανένα “εγέρθητου” για καμία και κανέναν.
Μόνο ψωμί-παιδεία- και φτου ξελευθερία για όλους
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
