"Το Παιδί" το ξεκίνησα δύο φορές. Την πρώτη φορά το ξεκίνησα σχεδόν στο... πόδι, έβαλα 5 λεπτά το "Καλά θα πάει κι αυτό" και ξενέρωσα. Μετά έβαλα το πρώτο επεισόδιο από "Το παιδί" και είδα κάτι μακρινά πλάνα με μια αθλήτρια και κάπως βαρέθηκα. Εξυπνάδες της ΕΡΤ, σκέφτηκα. Κάτι βλακείες που σκέφτομαι και εγώ ώρες ώρες.
Που λέτε το "Καλά θα πάει κι αυτό" το παράτησα, μπορεί πολύ εύκολα και άκοπα, αλλά πάει δεν πήγε πολύ καλά. "Το παιδί" όμως κάτι μου έκανε, ήθελα να το δω. Εν τω μεταξύ δεν είχα καταλάβει καν πως είναι κωμικό, νόμιζα πως είναι δράμα. Κάτι βλακείες που σκέφτομαι και εγώ ώρες ώρες. Και τελικα είναι πιθανότατα η πιο ωραία σειρά της ΕΡΤ, εδώ και πολύ καιρό. Σύγχρονη, γρήγορη, με αισθητική. Μια παραγωγή με ουσία, μηνύματα, τα καλά του Θεού έχει εδώ που τα λέμε.
Για να σας βάλω στο κλίμα της σειράς, όλα ξεκινούν από την Άρτεμη. Πρόκειται για μια πρωταθλήτρια του tae kwon do που λόγω ενός τραυματισμού πρέπει να αποσυρθεί. Έτσι γίνεται γυμνάστρια σε ένα συνοικιακό γυμναστήριο, εκεί την εντοπίζει μια πάμπλουτη σύζυγος ενός Ρώσου μαφιόζου και την προσλαμβάνει σχεδόν με το έτσι θέλω ως personal trainer του γιου της. Του "παιδιού" ντε. Ο Δημήτρης, το παιδί, είναι ένα περίπου 18χρονο -θα σας γελάσω και δεν το θέλω- που βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού. Στην αρχή δείχνει λίγο απόκοσμος, αλλά τελικά αποκτά μια ιδιαίτερη επικοινωνία με την Άρτεμη και τελικά εκείνη δέχεται να γίνει κάτι σαν γκουβερνάντα του. Δέχεται επειδή ο Ρώσος της δίνει και για μισθό 10 χιλιάδες ευρώ τον μήνα. Είναι κι αυτό στην εξίσωση, δεν είναι όλα φιλανθρωπία. Μέχρι που δυο μέρες μετά σκάνε κάτι μαφιόζοι στο σπίτι, απαγάγουν τους γονείς και μένει η Άρτεμη με τον Δημήτρη -ή Ντιμίτρι- να προσπαθούν να ξεφύγουν και από τους μαφιόζους που απήγαγαν τους γονείς και από την Αστυνομία -που σεναριακά είναι "πουλημένη" στους μαφιόζους. Μπλέξιμο. Στην προσπάθειά της να σώσει τον Ντιμίτρι, η Άρτεμη σκέφτεται να τον κρύψει στο παλιό σπίτι του παππού της σε ένα χωριό μακριά από τον πολιτισμό. Και εκεί φυσικά μπαίνουν στη ζώνη του λυκόφωτος, μιας και έχουν να αντιμετωπίσουν ένα κωμικά κουτσομπολίστικο χωριό, κάτι ανάμεσα σε Κάτω Παρτάλι και Κολοκοτρωνίτσι αλλά με ένα πεθαμένο δήμαρχο του οποίου το πτώμα προσπαθούν οι χωριανοί να κρύψουν. Μύλος σας λέω! Αλλά απολαυστικός μύλος.
Ο Στέφανος Μπλάτσος σκηνοθετεί για ακόμα μία φορά στην ΕΡΤ, έχει προηγηθεί δια χειρός του η "Παραλία". Εντάξει και το "Σε ξένα χέρια" σκηνοθέτησε, αλλά δεν θα του το χρεώσουμε τώρα. Λοιπόν ο Στέφανος Μπλάτσος σκηνοθετεί μοναδικά αυτή τη σειρά, την οποία έγραψε ο Παναγιώτης Ιωσηφέλης. Στην ουσία όμως την παράσταση κλέβει το δίδυμο των πρωταγωνιστών, η Ντένια Στασινοπούλου και ο Βασίλης Μπούτσικος. Δεν θα σας πω ότι ο Βασίλης Μπούτσικος τα σπάει παίζοντας με εκπληκτικό τρόπο ένα παιδί στο φάσμα του αυτισμού, δεν χρειάζεται να τονίσω πως η Ντένια Στασινοπούλου είναι αποκάλυψη ως Άρτεμις. Θα σας πω όμως ότι μαζί είναι κάτι ανώτερο ως αποτέλεσμα, από το αν γράφω για αυτούς ως μονάδες. Οι δυο τους είναι ο λόγος, ο βασικότερος δηλαδή, για να δεις "Το παιδί".
Από το brief της σειράς διαβάζω πως "η παραγωγή της σειράς "Το Παιδί" συνεργάζεται με εξειδικευμένο σύμβουλο αυτισμού, ο ρόλος του οποίου είναι καθοριστικός στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και στην καθοδήγηση του πρωταγωνιστή Βασίλη Μπούτσικου, ώστε οι αντιδράσεις και η συμπεριφορά να αντανακλούν με ακρίβεια και σεβασμό την πραγματικότητα των ατόμων στο φάσμα. Η σειρά αντιμετωπίζει το θέμα με ευαισθησία, αποφεύγοντας τα στερεότυπα και επιδιώκοντας μια ανθρώπινη και ουσιαστική προσέγγιση" και όντως είναι έτσι τα πράγματα. Ο Ντιμίτρι δεν είναι ούτε περίεργος, ούτε παρείσακτος, ούτε ο... προβληματικός. Είναι ένα παιδί με συγκεκριμένη συμπεριφορά που πάντα επικοινωνεί όταν του μιλάς με αγάπη και σεβασμό. Και αυτό είναι το "κουκούτσι" του συναισθήματος της σειράς αυτής.
Κατά τα άλλα, στη σειρά θα δεις πολύ καλούς ηθοποιούς σε ιδιαίτερους ρόλους, όπως την Έλενα Τοπαλίδου και την Άννα Μάσχα ως σπαρταριστές κουτσομπόλες του χωριού, τον Kris Radanov και τη Βαρβάρα Λάρμου ως τις απαχθέντες Ρώσους μεγιστάνες, αλλά και τον Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο Λαέρτη Μαλκότση ως πωλητή telemarketing σε περιφερειακό κανάλι. Στη νέα γενιά, θα αναγνωρίσεις εύκολα τον Νικολάκη Ζεγκίνογλου, που εδώ το παίζει λίγο πιο γκόμενος από τη φάση Κεκάτος και ταινίες, αλλά και τον Σταύρο Τσουμάνη, που εν προκειμένω μεγαλώνει και ενηλικώνεται λίγο σε σχέση με την εικόνα του στις προηγούμενες τηλεοπτικές δουλειές του.
Η σειρά είναι εκπληκτική. Είναι μια ανάλαφρη περιπέτεια, που σε κάθε στιγμή σου "διδάσκει" ότι πέρα από την προσωπική επιβίωση, υπάρχει το συναίσθημα, η οικογένεια, ο δεσμός, ο φίλος, το σέξινες, το δίκαιο και κυρίως το χιούμορ. Δεν είναι μια σειρά στο πόδι, είναι ίσως μια από τις καλύτερες σειρές που είδες τα τελευταία χρόνια. Χωρίς κλισέ και άλλες τέτοιες ερωτικές μπούρδες. Είναι μια ενδιαφέρουσα ιστορία με αστεία αφήγηση. Και σεβασμό στην ύπαρξη του ανθρώπου, ακόμα και από τους χειρότερους ήρωες της ιστορίας.
Αν θα τη δεις στην ΕΡΤ1 τη σειρά; Δεν θα τη δεις. Αν αξίζει να τη ψάξεις για να τη δεις στο ERTFLIX, φυσικά και αξίζει.
Σε κάθε περίπτωση, τα social media μου για κουβεντούλα, ιδέες και προτάσεις είναι στη διάθεσή σας.
http://instagram.com/sirconstantino
https://www.facebook.com/constantinos.antonatos
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
