Ο Γιάννης Αθανασόπουλος βρέθηκε καλεσμένος στον "The 2Night Show" με τον γνωστό κλινικό ψυχολόγο να μιλά στον Γρηγόρη Αρναούτογλου σχετικά με το νέο του βιβλίο, για ποιο λόγο μπορεί κανείς να πάρει αγκαλιά το τραύμα του και να το κάνει φως αλλά και γατί οι πληγές μας αποτελούν "παράσημο".
Μιλώντας για το βιβλίο του "Να Προσέχεις", ο Γιάννης Αθανασόπουλος ανέφερε πως "Είναι το πρώτο μου παιδάκι. Ο τίτλος του βιβλίου είναι τρυφερός, να προσέχεις μη χάσεις την πίστη σου στους ανθρώπους, στον εαυτό σου, στον Θεό. Δεν είναι τόσο το ελληνικό 'να προσέχεις'. Το έβαλα και επίτηδες έτσι, γιατί όλοι θεωρούν ότι το 'να προσέχεις' είναι λίγο απειλητικό"
Συνέχισε, μάλιστα, λέγοντας ότι "Μιλάει γα το πώς μπορείς να πάρεις αγκαλιά ένα τραύμα, δικό σου, και να το κάνεις φως. Μιλάει μέσα από δικά μου βιώματα και από συλλογικά. Το τραύμα που όλοι το φοβόμαστε και λέμε ότι 'βασανίστηκα στη ζωή μου' και θέλουμε να το λύσουμε, δε λύνεται. Κάποιες πληγές μέσα μας δε θα τις γιατρέψουμε ποτέ και δεν πειράζει. Οι πληγές μας είναι "παράσημα", τι θα τις κάνεις μετά είναι το θέμα. Νομίζω ότι σε όλη μου τη ζωή αναζητούσα τον πατέρα μου. Χώρισαν οι γονείς μου όταν ήμουν πιτσιρικάς, 7 χρονών, προσπάθησαν οι άνθρωποι πάρα πολύ να το φέρουν βόλτα, δεν έκαναν κάτι κακό, ήταν παρόντες και οι δύο αλλά εγώ τον αναζητούσα και στην πραγματικότητα τον πατέρα μου -που δεν μου έκανε τίποτα- τον απέρριπτα. Ήμουν θυμωμένος για τα γαμ@@ το που δεν μου βγήκαν"
Στο ίδιο πλαίσιο συμπλήρωσε πως "Δεν έφταιγε ο άνθρωπος. Και είδα ότι το γαμ@@ το μου έμενε και είδα ότι αυτό το τραύμα το δημιουργούσα εγώ από την απόρριψη αυτήν. Μου έφερε πολύ ωραία πράγματα η ζωή -ο πατέρας μου ήταν πάντα παρών και προσπαθούσε- μου έφερε έναν δεύτερο μπαμπά η ζωή, τον πατριό μου, ο οποίος με μεγάλωσε σαν παιδί του. Τον απέρριπτα και αυτόν, μέχρι που κάποια στιγμή κατάλαβα ότι τα δικά μου τραύματα που φτύνω στους άλλους -και αυτό λέω στη ζωή μου στο βιβλίο: "εσύ φταις, εσύ είσαι η αιτία που εγώ δεν..., που έμπλεξε σε σχέσεις που δεν ήθελα και έχασα τον εαυτό μου'. Κάποια στιγμή είπα 'Ποιος είσαι ρε Γιάννη;' και όταν γύρισε ο καθρέφτης επάνω μου κατάλαβα ότι αυτές οι πληγές που δεν γιάτρεψα, πρέπει να τις κάνω αγάπη για τους άλλους".
"Σε αυτή τη μάχη δεν είμαστε πάντα ανάμεσα στα δίπολα; Θεός-διάβολος, καλό -κακό, φως-σκοτάδι. Όλα αυτά είναι ένα τσιγάρο δρόμος στις επιλογές που κάνουμε. Οι πυρήνες είναι ο φόβος, η ενοχή και ο πόνος και πώς μέσα σε αυτούς τους απλούς πανανθρώπινους πυρήνες οι άνθρωποι μπορούμε να δούμε φως. Ο πυρήνας σχηματίζεται κατεξοχήν στην παιδική μας ηλικία. Η μεγαλύτερη μάχη που δίνουμε στη ζωή μας είναι να μπορέσουμε να κάνουμε αυτόν τον πόνο προσφορά στον απέναντι, στη γυναίκα μου, στο παιδί μου. Στην ουσία, επειδή όλοι οι άνθρωποι έχουμε πληγές, τις οποίες δεν τα γιατρέψουμε ποτέ μέσα μας -επιμένω-, να διαλέξω όμως εγώ αυτές τις πληγές με τις δώσω αγάπη στον άλλον; Μπορούμε να βρούμε πολλές δικαιολογίες για τη ζωή μας και για τη ζωές των άλλων, όταν όμως μεγαλώσουμε και περάσουμε μέσα από την κόλαση τη δική μας, στην ουσία καταλαβαίνουμε ότι τελικά δεν μπορούμε να δικαιολογούμαστε πίσω από αυτά που μας συνέβησαν. Μπορούμε όλα αυτά να τα κάνουμε φως. Επιμένω!"
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
