Όλα αυτά δεν θα ήταν καθόλου περίεργα, αν το ύφος του παρουσιαστή δεν είχε ενοχή. Ο αυτοσαρκασμός του Γιώργου Λιάγκα έχει πάντα μια δόση... απόστασης από αυτό που κάνει. Είναι σαν να τον έχει βάλει κάποιος άλλος σε αυτή την εκπομπή και να τον έχει εξαναγκάσει να μείνει εκεί, οπότε εκείνος μιλάει μέσα από το «τηλεοπτικό κελί» του. Μέσα, λοιπόν, σε αυτό το κλίμα και με τη δικαιολογία που έχει εφεύρει για τον εαυτό του, πως δεν ανήκει εκεί, πολλές φορές χάνει το μέτρο.
Πριν σας πω, όμως, για το περιστατικό που με έκανε να νιώσω απίστευτα άβολα και να εκνευριστώ πολύ, να διευκρινίσω κάτι: Είμαι υπέρ της σάτιρας, ακόμα και σε θεσμούς και πρόσωπα που είναι συνήθως στο απυρόβλητο και δεν έχω κανένα θέμα να μιλούν οι άνθρωποι ελεύθερα για οποιονδήποτε, όπως γουστάρουν. Υπάρχει, όμως, ένας άγραφος κανόνας, ακόμα και στη σάτιρα και τον «χιουμοριστικό» σχολιασμό: δεν χτυπάμε ποτέ τον αδύναμο ή τον πληγωμένο από μια κατάσταση. Είναι απλώς θέμα ευγένειας και παιδείας το να μη θίγουμε κάποιον που έπαθε κάτι χωρίς να φταίει.
Δεν ξέρω, εν τέλει, αν φταίει η πίεση της θεαματικότητας ή ο χαρακτήρας του Γιώργου Λιάγκα, αλλά πρόσφατα είδα ένα πραγματικά χοντρό φάουλ του: Όταν σε μία από τις πρόσφατες εκπομπές του Πρωινού, εκείνος και η ομάδα του ασχολήθηκαν με τον χωρισμό του Ηλία Βρεττού και της Ευαγγελίας Αραβανή, μετά το βίντεο ο Γιώργος Λιάγκας έκανε «χιούμορ» σχολιάζοντας: «Κάτσε να βάλω κι εγώ και τα κέρατά μου (σ.σ.: μια αποκριάτικη στέκα) για να είμαι μέσα στο θέμα»!
Όποιος κι αν είναι στην πραγματικότητα ο λόγος του χωρισμού του ζευγαριού, είναι τουλάχιστον χονδροειδές κι αγενές να κάνεις πλάκα με ένα τέτοιο θέμα - και ιδίως με αυτόν τον τρόπο. Το θέμα κι ο τρόπος στο χιούμορ σου δείχνουν, κυρίως, το ποιος είσαι εσύ ο ίδιος, κι όχι αυτός για τον οποίο μιλάς. Κι όταν πιάνεις θέματα ευαίσθητα κι αυστηρά προσωπικά, που οι πρωταγωνιστές της ιστορίας τα έχουν χειριστεί με αξιοπρέπεια, είναι, τουλάχιστον, «βέβηλο» εσύ να μιλάς γι’ αυτά με συμβολισμούς και κάνοντας πλακίτσα που όχι μόνο τους θίγει, αλλά και πιθανώς τους πληγώνει.
Είναι πολύ σημαντικό, λοιπόν, όταν μιλάμε ή γράφουμε δημόσια, να έχουμε στο νου μας ότι οι άνθρωποι που σχολιάζουμε έχουν πρόσβαση σε αυτά τα σχόλια και μπορεί, με όσα πούμε, να τους κάνουμε «κουρέλια». Και είναι εκεί ακριβώς που αυτή η συναίσθηση χάνεται, που ξεκινάει η «κίτρινη γραμμή» της δημοσιογραφίας.
Περισσότερα κείμενα από τον Γιώργο Δέδε: http://www.yupiii.gr/author/giorgosdedes/
Ο Γιώργος Δέδες στο instagram: http://instagram.com/giodedes
Σου άρεσε το κείμενο; Συμφωνείς; Διαφωνείς οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως; Κάνε το δικό σου σχόλιο παρακάτω. Το Yupiii θέλει και τη δική σου άποψη.
Διάβασε ακόμη:
Διχασμένη TV... Mπερδεμένη Zωή!: Η αβάσταχτη ελαφρότητα της ελληνικής τηλεόρασης - από την Κλεοπάτρα Πατλάκη
Η Χρυσή Δεκάδα Της Εβδομάδας: Τηλεοπτικά πρόσωπα σε παιχνίδια ωμής πρόκλησης - από τον Κωνσταντίνο Χαντζάκο - Αντωνάτο
Ο Βαρουφάκης Είναι Η Είδηση:Η ατζέντα των social media κυριαρχεί στα δελτία των οχτώ - από τον Γιάννη Τσαούση
Μια Δεύτερη Αποτίμηση: Οι παράπλευροι νικητές των εκλογών - από τον Αντώνη Τζαβάρα
Δούκισσα Νομικού: Κάθε Χρόνο Οι Ίδιες Δηλώσεις: Plus: Η λίστα με όσους «αποκαλύπτουν» συνέχεια τα ίδια - από τον Νίκο Παρτσώλη
Τα Είδη Των Ανθρώπων Που Συναντώ Στο Γραφείο: Είναι 5 και μη σου τύχουν - από τον Τάσο Μαστρογιάννη
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
