Κι ύστερα έπεσα πάνω στην πρόσφατη συνέντευξη του Αντώνη Ρέμου: «Είναι ο άνθρωπος μου η Υβόννη», λέει. «Συγκατοικούμε, είμαστε ερωτευμένοι, αλλά δεν κάνουμε κάποια σχέδια γάμου. Ξέρεις, με τον γάμο έχω κάποια θέματα… Δεν το βλέπεις γύρω μας πως είναι ο εχθρός των σχέσεων και τις περισσότερες φορές φθείρει την αληθινή αγάπη; Αλλά παιδιά ναι, θα ήθελα να κάνω». Από το «Είσαι εσύ ο άνθρωπός μου, αν σε χάσω θα χαθώ», (1950), μέχρι το «Είσαι εσύ ο άνθρωπος μου, θέλω τα παιδιά σου αλλά σιγά μη σε παντρευτώ», (2014) μεσολαβούν 64 χρόνια. Μία ολόκληρη γενιά δηλαδή, σαν αυτήν των γονιών μας, που παντρεύτηκαν, έκαναν παιδιά, δεν υπέστη καμία ουσιώδη φθορά η αγάπη τους, κι όταν «έφυγε» ο ένας από τους δύο, μαράζωσε ο άλλος...
Δεν είμαι συντηρητικός, ούτε πουριτανός. Κάθε άλλο μάλιστα. Αλλά τέτοιες δημόσιες τοποθετήσεις, μου κάνουν εντύπωση. Όχι επειδή εκφράζονται δημόσια, αλλά κυρίως επειδή ένας καλλιτέχνης που εκτιμώ, σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο. Ναι, πολλοί φίλοι μας που έχουν παντρευτεί, μετά χωρίζουν. Αλλά το να θεωρείς ως αιτία χωρισμού ενός παντρεμένου ζευγαριού, τον ίδιο το γάμο (κι όχι την έλλειψη χρημάτων ή την γκρίνια που προκαλεί η ανεργία στο ζευγάρι), είναι σαν να λες πως για το έγκαυμα από την ηλιοθεραπεία φταίει ο κακός ο ήλιος, κι όχι εσύ που δεν προστατεύτηκες με αντιηλιακό…
Σαφώς και ο καθένας προγραμματίζει τη ζωή του όπως πιστεύει, και κάνει τις επιλογές του οι οποίες μπορεί να βρίσκουν σύμφωνες και το έτερον του ήμισυ. Δεν με αφορά καθόλου, αν θα στεφανωθεί η Υβόννη ή όχι. Δεν θα είμαι καλεσμένος, εξάλλου. Το μόνο που με προβληματίζει είναι ο τρόπος που σκεφτόμαστε πλέον και που τον εκφράζουμε δημόσια ως θέσφατο. Όχι, δεν καταστρέφει ο γάμος την αγάπη, αλλά οι ανέτοιμοι για γάμο άνθρωποι. Όχι, δεν είναι ο γάμος ο εχθρός των σχέσεων, αλλά εμείς οι ίδιοι που αντί να πιστώνουμε έστω ένα καλό στον άνθρωπό μας -κι ας έχει χίλια κακά- του χρεώνουμε το ένα κακό που έχει, παραβλέποντας τα χίλια καλά του.
Ναι, όσο εσύ έχεις δικαίωμα να λες ό,τι πιστεύεις, θα εξακολουθώ να έχω το δικαίωμα να λέω κι εγώ πως αυτό που πιστεύεις είναι λάθος. Όχι γιατί το δικό μου είναι σωστό. Εξάλλου, δεν είμαι και ο τιμητής του γάμου. Αλλά γιατί αν διατηρείς ζωντανές τις αξίες των γονιών σου με αυτό τον τρόπο, τους κρατάς «ζωντανούς». Ακόμα κι αν έχουν φύγει…
Περισσότερα κείμενα από τον Νίκο Παρτσώλη: http://www.yupiii.gr/author/nikos.partsolis/
Ο Νίκος Παρτσώλης στα social media:
https://www.facebook.com/nikos.partsolis
https://twitter.com/npartsolis
http://instagram.com/npartsolis
Σου άρεσε το κείμενο; Συμφωνείς; Διαφωνείς οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως; Κάνε το δικό σου σχόλιο παρακάτω. Το Yupiii θέλει και τη δική σου άποψη.
Διάβασε ακόμη:
Free Women!: «Απενοχοποίηση της τρέσας, του μπότοξ & του έρωτα, ΤΩΡΑ!» από την Κλεοπάτρα Πατλάκη
Άννα Βίσση: Oι Aντιδράσεις Για Τη Συνεργασία Με Την Κοντσίτα: «Θα μας κάψει τελικά ο Θεός;» από τον Γοώργο Δέδε
Κάτι Τρέχει Με Τον Δημήτρη Ουγγαρέζο: «Και πρέπει επιτέλους να φτάσει στον προορισμό του» από τον Τάσο Μαστρογιάννη
Στιγμιότυπα: «Αποτυπώνοντας το τίποτα» από τον Αντώνη Τζαβάρα
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
