Ο τέταρτος κύκλος του «Dancing» μου άρεσε περισσότερο από κάθε προηγούμενο. Και ο λόγος ξεκινούσε από την παρουσιάστρια που ήταν -ευτυχώς για μένα- λιγότερο καλιαρντή από τη Ζέτα, που μετά τις δύο πρώτες σεζόν με κούρασε τρομακτικά. Προτιμώ κάτι πιο νεραϊδίσιο, κάτι πιο κοριτσίστικο και -ίσως για τον δικό σου κόσμο- κάτι πιο «χλιαρό». Αν έτσι το χαρακτηρίζεις, τότε σαφώς προτιμώ τα «χλιαρά» και πανέμορφα πρόσωπα το βράδυ της τηλεοπτικής Κυριακής μου. Από την άλλη, στο backstage ήταν η Ντορέττα Παπαδημητρίου για την οποία κακό λόγο δεν είπε άνθρωπος φέτος. Συνομωσία λες; Όχι. Απλά ήταν πάρα πολύ καλή σ' αυτόν τον ρόλο και κανείς δεν το περίμενε, τουλάχιστον σε τέτοιο βαθμό.
Φτάνει τώρα, γιατί σε ξέρω γιουποκοινό, κάνεις εμετούλη με την τόση αποθέωση. Διάβασε, λοιπόν, παρακάτω τη γνώμη των αδελφών συντακτών του site:
Αλέξανδρος Πρίφτης:
Την Παρασκευή, ο αγαπημένος Τασούλης Μαστρογιάννης ήρθε από πάνω μου και με απείλησε ότι έπρεπε οπωσδήποτε να γράψω κι εγώ δυο λόγια για το «DWTS 4». Η απάντηση στην αρχή: «Απολύτως τίποτα». Μετά το ξανασκέφτηκα και τελικά κατέληξα πως θα μοιραστώ μαζί σας τις πιο έντονες εικόνες μου από το show. Και ορίστε:
1) Ο Λάκης Γαβαλάς ντυμένος ταυρομάχος, Ερμής του Πραξιτέλους, με βαμμένα κόκκινα νύχια να φλερτάρει έντονα με το drug show που κάνουν τα κορίτσια στις «Κούκλες», χωρίς, κατά την ταπεινή μου άποψη, να έχει το ανάλογο ταλέντο. Ευτυχώς, καταφέρνει, έστω και τελευταία στιγμή, να σώζεται από τον αυτοσαρκασμό του.
2) Τα βαρετά αστειάκια της κριτικής επιτροπής (kill me now).
3) Η καθηλωτική εμφάνιση στον ημιτελικό της Ντορέττας Παπαδημητρίου. Κάθε φορά που στέκομαι στην ουρά της τράπεζας, φέρνω στο νου μου το spagat της, να το κάνω μπροστά σε όλους, λέει, μπας και γλυτώσω από τους μπροστινούς, αλλά φευ… Επίσης, αποδείχτηκε πολύ καλή στην παρουσίαση των backstage (Κύριε Λάτσιε, η κοπέλα έχει μέλλον. Καπαρώστε την μη φύγει σαν τη Ζε.. χμ, χμ. Ξέρετε εσείς).
4) Το χορευτικό Στικούδη - Αραβανή, που θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί ως «η απόλυτη φαντασίωση κάθε straight άνδρα. Το μόνο που τους έλειπε -και μάλλον κακώς που το παρέλειψε ο floor manager Γιώργος Ασημινάκης- ήταν λίγη λιωμένη σοκολάτα.
5) Η Δούκισσα Νομικού. Καταλήγω στο ότι ο μόνος λόγος που τελικά άξιζε να πραγματοποιηθεί ο τέταρτος κύκλος του show, ήταν αυτή η κοπέλα. Απέδειξε ότι είναι ικανή για το επόμενο βήμα. Το έχει. Ξεκίνησε αγχωμένα, μετά χαλάρωσε και εξελίχθηκε φυσιολογικά. Και ναι, κατάφερε να δώσει το δικό της στίγμα. «Καλό», «κακό», «ροζ», «παιδικό», «ρομαντικό», «γλυκανάλατο», «υπέροχο»… Όπως θες πες το, πάντως ήταν η Δούκισσα. Η κανονική Δούκισσα. Της αξίζει άλλο ένα μπράβο, γιατί κατάφερε να βγει αλώβητη από τη σύγκριση με τη Ζέτα Μακρυπούλια. Κάθε φορά που κάποιος συνάδελφος έκανε την ερώτηση «Ζέτα ή Δούκισσα;», αυτόματα, μου ερχόταν στο μυαλό το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή;». Όχι άλλο κάρβουνο και «καμένα» διλήμματα.
Κωνσταντίνος Αντωνάτος - Χαντζάκος:
H αλήθεια είναι πως δεν περίμενα να δω τον τελικό για να διαμορφώσω άποψη για το «Dancing With The Stars 4». Χωρίς να υπολείπεται σε τίποτα έναντι των προηγούμενων σεζόν, το «4» ήταν λαμπερό, χωρίς να είναι... star το ίδιο. Όταν η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου είχε πει πως χωρίς τη Ζέτα θα έλειπε το μισό «Dancing», τη θεώρησα απλά υπερβολική. Τελικά, αν και η Δούκισσα υπερέβαλε εαυτόν και τα κατάφερε, ομολογουμένως έλειψε το μισό «Dancing». Γιατί έτσι πάνε τα trademarks στην τηλεόραση. «Πρωινός Καφές» δεν υπήρξε χωρίς την Ελένη, «Big Brother» και «Fame Story» δεν υπήρξαν χωρίς τον Μικρούτσικo. Κάτι έλειπε πάντα. Έτσι και τώρα, κατά τη δική μου άποψη τουλάχιστον. Ας τονίσω, όμως, πως το πρόβλημά μου δεν ήταν η παρουσία της Δούκισσας, αλλά η απουσία της Ζέτας. Κάτι ακόμα που μάλλον με ενόχλησε ήταν πως από εκεί που οι stars έκαναν λαμπερό το show, φτάσαμε το show να είναι το εισιτήριο κάποιων celebrities προς την «Α-list διασημότητα» ή και τη νεκρανάσταση της δημόσιας εικόνας τους. Πάντως, αν με ρωτάς, οι 15 Κυριακές μου παρέα με το «Dancing» και το yupiii πέρασαν όμορφα. Παρέα ήθελε να μας κρατήσει και τα κατάφερε. Όλα τα άλλα, τσάμπα συζήτηση. Και του χρόνου!
Κωνσταντίνος Ντάφλος:
Από τη μία χάρηκα που μέσα στη μίρλα της κρίσης ένα κανάλι αποφάσισε και πάλι να κάνει ένα live show, από την άλλη το γεγονός ότι θα έβλεπα πάλι τα ίδια μου έκοψε αρκετή από τη χαρά. Αφού αποφασίζεις, κύριε ΑΝΤ1 μου, να δώσεις λεφτά και να κάνεις κυριακάτικο show, γιατί δεν δοκιμάζεις ένα καινούριο concept, κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί στην ελληνική τηλεόραση; Πόσες ρούμπες πια να χορέψει κι αυτή η έρμη η εγχώρια «showbiz»; Μετά ήρθε και το άλλο: η Δούκισσα για παρουσιάστρια. Εκεί είναι που βαρέθηκα τη ζωή μου. «Το πιο αδιάφορο πρόσωπο θα παρουσιάσει το πιο αδιάφορο show», σκέφτηκα. Μετά, βέβαια, διαψεύστηκα, γιατί η Δούκισσα απέδειξε ότι «το έχει». Σταδιακά άρχισε να «λύνεται» και να νιώθει οικεία μέσα σε αυτό - κάτι που δεν είχε σε καμία περίπτωση στο «Just the 2 of Us» - αν θυμάσαι. Τελευταίο χτύπημα, η κριτική επιτροπή. Πάλι ένας Κωστάλας που λέει ποιητικές ασυναρτησίες και «φλερτάρει» με όλους (και κάπου εδώ αυτοκτονεί η έννοια «φλερτ») και -πάλι- μια Δανδουλάκη, σαν πυθία σε «έκσταση», που σε κάθε live «γράφει» κι ένα μικρό λογοτεχνικό αριστούργημα... μπαρούφας. Όπως και να 'χει, πάντως, το «Dancing» θα είναι πάντα ένας καλός λόγος για να φέρεις φίλους στο σπίτι και να δοκιμάσετε όλα τα local delivery.
Βασιλική Καρανζογιάννη:
Το «Dancing With The Stars 4» δεν είχε να προσφέρει τίποτα περισσότερο από τα αντίστοιχα των προηγούμενων ετών. Δεν είχε κάτι διαφορετικό, κάτι πιο «ιντριγκαδόρικο», δεν έδειξε ότι προόδευσε, ότι εξελίχθηκε. Τι είχε όμως που μας έκανε να το αγαπήσουμε; Είχε πολλές ευκαιρίες, ευκαιρίες για κάθε έναν από εκεί μέσα, ευκαιρίες απλόχερα δοσμένες σε ανθρώπους, που όπως θα αποδειχθεί σε λίγο καιρό, τις αξίζουν. Έδωσε την ευκαιρία στη Δούκισσα Νομικού να αποδείξει ότι μπορεί να σταθεί και ως παρουσιάστρια, την ευκαιρία στην απίστευτη Ντορέττα Παπαδημητρίου, που ξεχώρισε όσο κανείς άλλος σε αυτό το σόου, την ευκαιρία σε όλους τους συμμετέχοντες να ανοίξουν την ψυχή τους, να ξεπεράσουν εαυτόν, να κάνουν κάτι άλλο πέρα απ' αυτό που τους έκανε γνωστούς, αλλά και να εκτεθούν στα μάτια των τηλεθεατών. Για μένα, λοιπόν, μπορεί το «DWTS4» να μην κατάφερε το ίδιο να ξεχωρίσει, αλλά κατάφερε να κάνει όλους τους συντελεστές του να ξεχωρίσουν, ο κάθε ένας ξεχωριστά.
(Και πάλι εγώ):
Κλείνοντας, και αφού διάβασες τις γνώμες όλων των παραπάνω, να σου πω ότι χάρηκα που στον τελικό κορυφώθηκε, με τη νίκη του Ησαΐα Ματιάμπα, αυτό το «καθαρό» πράγμα που ένιωσα στον τέταρτο κύκλο. Θα ήθελα να το αναλύαμε και λίγο πιο «κοινωνιολογικά» για να χαρώ ότι έχει υπάρξει μια αλλαγή στο τηλεοπτικό κοινό που ψηφίζει, αλλά για να μην πεις ότι παίρνω σοβαρά ένα κυριακάτικο show, δεν θα το κάνω.
Bonjour!
Ο Τάσος Μαστρογιάννης στα social media:
https://twitter.com/tmastrogiannis
https://www.facebook.com/tasosmastrogiannis
http://instagram.com/tmastrogiannis
Σου άρεσε το κείμενο; Συμφωνείς; Διαφωνείς οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως; Κάνε το δικό σου σχόλιο
παρακάτω. Το Yupiii θέλει και τη δική σου άποψη.
Διάβασε ακόμη:
Τι Διδαχθήκαμε Κι Αυτή Την Εβδομάδα Από Την Τηλεόραση; «Ταχύρρυθμα τηλεοπτικά μαθήματα» από την Κλεοπάτρα Πατλάκη
Σκούρο Λευκό, Σχεδόν Μαύρο: «Κόκκινος Στρατός. Ναζί. Κόκκινος Στρατός. Ναζί. Κόκκινος Στρατός» από την Έρρικα Ρούσσου
Στο Στόμα Φύκια: «Η αλήθεια για το Φαρμακονήσι» από τον Αντώνη Τζαβάρα
Πού Τα Πουλάει Αυτά Η Μαρία Εκμεκτσίογλου;: «Από την Πόλη έρχομαι... (και στην κορφή κανέλα)» από τον Δημήτρη Τσακούμη
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
