Είχε κλειδώσει τα κλειδιά της μέσα στο αυτοκίνητο, είχε μάθει πως η μικρή της χρειαζόταν σιδεράκια, είχε ξεχάσει μια σημαντική επαγγελματική συνάντηση και, σαν επιστέγασμα, η μεγάλη της κόρη είχε ρίξει κέτσαπ στον ολοκαίνουργο καναπέ. Ε, αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Αρχισε να ουρλιάζει και να μαλώνει τις κόρες της. Εκείνες, όπως κάνουν μερικές φορές τα παιδιά, άρχισαν να της αντιμιλούν, δείχνοντάς της τις αδυναμίες της: «Είσαι πάντα συγχυσμένη… αντιδράς υπερβολικά…. είσαι τόσο παράλογη!»
Ξαφνικά η μητέρα τους σταμάτησε να υπερασπίζεται τον εαυτό της και είπε: «Εχετε δίκιο, ήμουν πολύ ταραγμένη τον τελευταίο καιρό.» Μετά τις ρώτησε: «Μπορείτε να με βοηθήσετε; Αυτή τη στιγμή χρειάζομαι μια γερή δόση συμπόνιας.
Η μεγάλη της κόρη απάντησε: «Πώς μπορώ να σου δείξω συμπόνια όταν φέρεσαι τόσο παράλογα;» Η μαμά τής εξήγησε: «Τότε είναι που τη χρειάζομαι περισσότερο. Είναι εύκολο να μου δείξεις συμπόνια όταν είμαι ήρεμη και φέρομαι καλά, αλλά το νόημα της συμπόνιας είναι να μου τη δείχνεις όταν κάνω λάθος, όταν τα’χω κάνει θάλασσα ή σ’ έχω απογοητεύσει. Θα προσπαθήσετε λοιπόν και οι δυο σας να καταλάβετε ότι τα πράγματα είναι δύσκολα για μένα τώρα;»
Διάβασε περισσότερα στο themamager.gr