Αυτό σκέφτηκα και μου φάνηκε τρομερό.
Γιατί θυμήθηκα τα χαμόγελα ανακούφισης όταν πια είχαμε τελειώσει το καθημερινό βάσανο του σχολείου, θυμήθηκα τις φίλες μου (που έχω να δω από τότε) να πίνουμε καφέ την ημέρα του απολυτηρίου, θυμήθηκα να λένε, η μία για τα πολλά παιδιά που ήθελε να κάνει (τελικά σήμερα έχει μια ενήλικη κόρη), η άλλη για τη Δραματική Σχολή που ήθελε να μπει (δεν ξέρω αν τα κατάφερε αλλά δυστυχώς δεν ευτύχησα να την χειροκροτήσω ποτέ πουθενά) και η τρίτη που δεν έλεγε τίποτα γιατί ήταν διαρκώς ερωτευμένη και σήμερα, πενηντάρα πια, απολαμβάνει τη μοναξιά της.
Και μετά μου ήρθε στο μυαλό μια δεύτερη σκέψη, πιο αισιόδοξη από την πρώτη:
ότι και το παρόν μου, μέσα στο μέλλον εκείνης της κοπελιάς είναι, ότι αυτή η κοπελιά δεν θα ξεκόψει ποτέ από τη ζωή μου και πως ό,τι κάνω τώρα ή αύριο ή σε πέντε χρόνια ίσως να ήταν κάποτε μέσα στα σχέδιά της.
Δες περισσότερα στο themamagers.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
