Ήθελα πάντα να είμαι «ανεξάρτητη» οικονομικά, κάτι που μου είχε εμφυσήσει και η μητέρα μου. Από την άλλη δεν ήθελα να ζητάω διαρκώς χρήματα από τους γονείς μου. Όχι γιατί δεν είχαν να μου δώσουν, απλά με γοήτευε η ιδέα ότι μπορώ να σταθώ στα πόδια μου και να εξασφαλίσω στον εαυτό μου τα ρούχα μου, τα μεταφορικά μου, τις εξόδους μου και αργότερα το ενοίκιο ενός πολύ μικρού σπιτιού που μοιραζόμουν με μια συμφοιτήτριά μου.
Αργότερα πήρα το πτυχίο μου και δούλευα σε διαφημιστικές εταιρίες. Τότε που «λεφτά υπήρχαν». Ο μισθός μου ήταν εξαιρετικός, η ανέλιξή μου γρήγορη και φυσικά οι ώρες δουλειάς ατελείωτες. Όμως ποιος νοιαζόταν; Παιδιά και άλλες υποχρεώσεις δεν είχα. Η μόνη ευθύνη μου ήταν ο εαυτός μου.
Τα χρόνια πέρασαν, ερωτεύτηκα, παντρεύτηκα και σε δύο χρόνια από το γάμο μου έγινα μητέρα. Οι ώρες εργασίας τόσο οι δικές μου όσο και του συζύγου μου ήταν ατελείωτες. Ενώ ήμουν ακόμα έγκυος, έκανα έναν «προγραμματισμό» και ζήτησα όταν θα τελείωνε η άδεια λοχείας, να μεταφερθώ σε ένα άλλο τμήμα με χαμηλότερες αποδοχές και λιγότερες απαιτήσεις προκειμένου να είμαι περισσότερο στο σπίτι. Αλλά και πάλι έπρεπε κάποιος να κρατάει το παιδί καθώς η μητέρα μου δεν ήταν στη ζωή και η πεθερά μου αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας. Για μας η λύση της νταντάς δεν ήταν πολυτέλεια, αλλά ανάγκη.
Δες περισσότερα στο themamager.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
