Όταν ακούς να λένε για κάποιον ότι «έχει εγώ» αυτόματα καταλαβαίνεις ότι είναι υπερόπτης ή εγωκεντρικός. Σε κάθε περίπτωση αυτό που ακούς δε σου φαίνεται καλό. Καλύτεροι ηγέτες, εξάλλου, θεωρούνται όσοι έχουν τη φήμη του ταπεινού, του οραματιστή, αυτού που κατάφερε να συρρικνώσει το εγώ του για να αφήσει χώρο και στους άλλους ανθρώπους. Με λίγα λόγια, του ανθρώπου που έβαλε το εγώ κάτω από το εμείς.
Σε πολλές εταιρείες και οργανισμούς τα στελέχη εκπαιδεύονται ώστε να περάσουν από το «εγώ» στο «όλοι μαζί» και να αναπτύξουν μια πιο θετική και παραγωγική εργασιακή κουλτούρα. Σύμφωνα, όμως, με τον συγγραφέα του βιβλίου The Culture Engine, Chris Edmonds, αυτό απέχει πολύ από την αλήθεια και παρακάτω στο αναλύουμε σε τρία σημεία.
Το «εγώ» είναι προσόν
Το να θεωρείς ότι το εγώ σου είναι κάτι που πρέπει να αποκλειστεί από την επαγγελματική σου ζωή, όχι μόνο είναι αντιπαραγωγικό αλλά παρερμηνεύει τόσο την έννοια του, όσο και το πώς λειτουργεί. Το να το υποτιμάς, εμποδίζει την ανάπτυξή σου ως ηγέτη και κάνει πιο δύσκολη την απόκτηση μιας δημιουργικής εργασιακής κουλτούρας. Η αποδοχή, από την άλλη πλευρά, δε σε κάνει αυτόματα νάρκισσο, αλλά αντίθετα σου δίνει ένα προσωπικό πλεονέκτημα, που αν το καλλιεργήσεις κατάλληλα, μεταφράζεται σε ανταγωνιστικό προτέρημα για την εταιρεία σου.
Διάβασε περισσότερα στο askmen.gr