Αρκεί να πείσεις τον εαυτό σου ότι δεν πας ακριβώς για ξεκούραση, αλλά για να περάσεις καλά. Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Και επειδή κανείς μας δεν ξέρει τι σημαίνει «να περάσεις καλά» πριν το ζήσει, εγώ θα σου πω ότι στο δικό μου το μυαλό πρόκειται για ένα περίεργο κράμα από φίλους, γέλιο, περιπέτεια, χαϊλίκι και διασκέδαση.
Όλα ξεκίνησαν όταν κατέβηκα από το πλοίο, την Παρασκευή το μεσημέρι. Άραξα ξενοδοχείο. Mετά ξεκίνησα το φωτογραφικό αφιέρωμα με hashtag #MyKokos. Δεν είναι αναγραμματισμός, είναι λογοπαίγνιο. Προκύπτει από το #Mykonos και το #Kokos που είναι το φιλικό μου nickname από τα φοιτητικά μου χρόνια.
Η αλήθεια είναι ότι κατάκοποι από τα γραφεία μας και τα σερί ταξίδια μας, δεν ήμασταν ακριβώς πανέτοιμοι να αλώσουμε τη νυχτερινή ζωή της Μυκόνου. Ωστόσο, μετά από μια τυπική, basic βουτιά...
Είπαμε να πάμε για ένα ποτό.
Και ίσως για ένα ακόμα.
Ή και περισσότερο τέλος πάντων.
Το επόμενο πρωί, είχε πρωινό με αέρα Carrie Bradshow. Απ' τα Τρίκαλα. Ρετάλια από την προηγούμενη νύχτα, συρθήκαμε για έναν καφέ. Κανένας αυτοσεβασμός, μόνο ανάγκη για καφεΐνη.
Και η ιστορία συνεχίστηκε στην παραλία της Φτελιάς. Που αποτελούσε και την έναρξη των θαλασσίων εξορμήσεών μου για αυτό το καλοκαίρι. Πρώτο μπάνιο, λοιπόν, και δεν θα το φανταστείτε, βαρέθηκα. Ήλιος, θάλασσα, καφές. Ας δούμε και κάτι ακόμα όμως.
Τι να κάνω; Τι να κάνω; Ε είπα να πάμε μέχρι το Alemagou. Είναι αυτό το χαϊλίκι για το οποίο σας μίλησα πιο πάνω. Άλλος θα σας πει πως θέλει να νιώθει κοσμικός ρεπόρτερ, εγώ απλά σας λέω πως μου αρέσει να πηγαίνω όπου θα περάσω καλύτερα. Και δεν μπορείς να φανταστείς σε ποιον έπεσα επάνω.
Ίδιο βράδυ και το πρόγραμμα έχει φαγητό. Όλα κι όλα, ένα non stop τριήμερο απαιτεί σωστά, χορταστικά δείπνα. Μετά από μια μικρή αναζήτηση στα δαιδαλώδη σοκάκια της Χώρας, τελικά καταλάβαμε πως ο προορισμός ήταν πιο προφανής παρά ποτέ. Inyama.
Ο Έκτορας Μποτρίνι πραγματικά έχει κάνει θαύματα, συνδυάζοντας με τον καλύτερο τρόπο το ψάρι, το κρέας, τα cocktails, τις μουσικές. Αν θες όντως να επισκεφτείς ένα εστιατόριο όπου θα φας ένα πιάτο που θα το θυμάσαι για καιρό, όταν σκέφτεσαι Μύκονο, να πας. Εμείς βέβαια δεν μείναμε στο ένα πιάτο.
Και αφού πέρασε η νύχτα του Σαββάτου, το πρωί αναζητήσαμε τροφή. Η αλήθεια είναι ότι δεν κατάλαβα ποτέ γιατί θέλω να τρώω τόσο πολύ, όταν πάω ένα ταξίδι. Σε κάθε περίπτωση στο Bonbonniere ανακάλυψα το πιο εύστοχο moto που έχω εντοπίσει σε σουπλά – ειδικά όταν βρίσκεσαι στη Μύκονο.
Και μετά ξανά παραλία. Και ξανά θέα. Και ξανά Αιγαίο. Ξέρω, κουραστικούληδες.
Το βράδυ είχε ξανά ποτά. Αυτή τη φορά, χωρίς ίχνος ντροπής. Ματογιάννια, κόσμος, πολύς κόσμος, πολύ αλκοόλ. Ευτυχώς βρήκαμε τον δρόμο να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο.
Το φινάλε γράφτηκε με συναίσθημα, περιπέτεια, ένα πλοίο που προλάβαμε στο τσακ, αρκετές αντιξοότητες, αλλά τι σημασία έχει; Σημασία έχει ότι τις προηγούμενες ημέρες είχαμε περάσει σούπερ.
Μέχρι την επόμενη ιστορία μου, το σακίδιο μου γεμίζει με ακόμα περισσότερα καλοκαιρινά σενάρια.
Stay tuned and have a backpack!
Ακολούθησε τον SirConstantino στα social media:
https://www.facebook.com/constantinos.antonatos
https://www.snapchat.com/add/SirConstantino
http://instagram.com/sirconstantino
https://twitter.com/SirConstantino