Δεν είναι κακό, ούτε παράλογο. Ευρωπαίος πολίτης θεωρούμαι ακόμα, παρόλο που έγινα β' κατηγορίας. Αν το καλοσκεφτείς, πριν πέντε χρόνια, ήμουν ένας φιλόδοξος 22χρονος απόφοιτος βρετανικού πανεπιστημίου, που ονειρευόταν καριέρα στα media. Τι καλύτερο από... έξω από εδώ; Για κάποιο λόγο, που πιθανότατα μπορεί να μετανιώσω αργότερα, προτίμησα να κάτσω στη χώρα μου και να προσπαθήσω εδώ. Με όποιο κόστος.
Όμως πόση σχέση έχει η Ελλάδα του 2011 με αυτή του 2016; Όσο περίεργο και αν φαίνεται στον πολιτισμένο κόσμο, η Ελλάδα έχει μπει σε μια χρονοκάψουλα που τραβάει τον κόσμο -με ρυθμούς ανάπτυξης μάλιστα- προς τα πίσω. Κανείς από εμάς, φαντάζομαι, δεν σκεφτόταν το 2004 ότι 12 χρόνια μετά «το μεγάλο, το ωραίο, το αληθινό» (όπως έγραφε μια ταμπέλα που έβλεπα μικρός με αντίστροφη μέτρηση για την Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών της Αθήνας) θα βρισκόμασταν σε αυτή την κατάσταση.
Τα λάθη που έφεραν τη χώρα σε αυτή την κατάσταση -και μοιραία τον λαό της- είναι αδιαμφισβήτητα. Αλήθεια όμως, μήπως το σήμερα είναι το μεγαλύτερο μας λάθος; Με την πρόφαση του «σωστού» κάνουμε ότι δεν βλέπουμε τους κινδύνους που εγκυμονεί για την ίδια την υπόσταση της χώρας όλο αυτό το γαϊτανάκι συνεπειών και μένουμε στο να αναλύουμε τα «πρέπει». Ο Τσίπρας, ο Καμμένος, ο Σόιμπλε, τα Σύμφωνα Συμβίωσης, ο Μουζάλας, η... Μακεδονία, ο Λαζόπουλος, οι ανάπηροι και μπλα μπλα μπλα. Αλήθεια, μαθαίνουμε κάτι από όλα αυτά;
Ναι, πρέπει να βοηθήσουμε όποιον έχει ανάγκη. Πρέπει να μη μας ενδιαφέρει η καταγωγή, το χρώμα, η «ράτσα» του. Ο Έλληνας, όσο νεοπλουτίστικα κομπλεξικός κι αν έγινε τα τελευταία 25 χρόνια, είναι ένας ψυχοπονιάρης τύπος. Μπορεί να μην λατρεύει τους νεοτερισμούς, μπορεί να αγαπάει το βόλεμα του, αλλά όταν μπορεί, συμπαρίσταται. Κι αυτό κάνει. Άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο.
Όμως τι γίνεται με αυτούς που διστάζουν; Γιατί δεν «είμαστε όλοι πρόσφυγες»; Γιατί κάποιοι εξακολουθούν να κοιτούν αλλού και δείχνουν να μην τους ενδιαφέρει τι γίνεται στην Ειδομένη; Η πρώτη μου σκέψη είναι προφανής και βγαλμένη από τη ζωή. Ό,τι δεν γίνεται δίπλα στο σπίτι σου, σπάνια σε κινητοποιεί. Το «ακούς» ίσως, αλλά δεν κάνεις τίποτα για αυτό.
Η δεύτερη μου σκέψη είναι διαφορετική. Ναι, πρέπει να βοηθήσουμε. Αλλά σίγουρα μπορούμε όλοι; Θαύμασα το viral video με το ηλικιωμένο ζευγάρι που βοηθούσε τους πρόσφυγες και εκείνοι τους φίλαγαν τα χέρια. Έτσι ένιωσαν αμφότεροι, έτσι έπραξαν και θεάρεστο το έργο τους. Ένιωσα και εγώ βουρκωμένα περήφανος για το υλικό του λαού μας. Καταλαβαίνω, όμως, και τον Έλληνα που δεν έχει άλλη υπομονή, δεν έχει αντοχή – ίσως δεν έχει και ελπίδα για το επόμενο λεπτό που τον περιμένει. Γι' αυτό και δεν πράττει τίποτα για τον άγνωστο πρόσφυγα, που τον βλέπει μόνο ως απειλή - κι ας μην έχει κανένα πιθανό πάρε- δώσε μαζί του.
Η παρουσία της Angelina Jolie στην Ελλάδα είναι προφανές ότι καλό δείγμα δεν είναι. Για τη θέση της Ελλάδας στον χάρτη των ανεπτυγμένων χωρών, εννοώ. Αλλά και οι φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν δεν είναι εξίσου καλό δείγμα. Από τη μία, απορείς πόσοι άκυροι άγνωστοι με iPhone μπορεί να βρέθηκαν μέσα σε ένα προσφυγικό καταυλισμό για να βγάλουν selfie στο λιμάνι του Πειραιά. Από την άλλη, λες «δεν μπορεί, θα υπάρχουν και πραγματικοί πρόσφυγες που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα». Εγώ τουλάχιστον αυτό θα σκέφτομαι ΠΑΝΤΑ και θα προσπαθώ να βοηθήσω όπου μπορώ.
Αλλά υπάρχει και το περίεργο του ζητήματος. Έβλεπα το video αυτό, που δεν κατάλαβα ποιος είναι περισσότερο υπερβολικός. Εν προκειμένω είχαμε δύο δίκια. Το ένα ήταν του απειλούμενου νεο-Έλληνα, που φοβάται μη γίνει η χώρα του μπάχαλο και φοβάται να κυκλοφορήσει. Συγχέει και λίγο εθνικότητες, θρησκείες και τρομοκρατία. Το άλλο ήταν το δίκιο του πολιτισμένου, που παρά τις απειλές που ελλοχεύουν γύρω του, παραμένει πιστός στο ιδανικό της ισότητας και θέλει να προστατεύσει οποιοδήποτε έχει την ανάγκη του. Σεβαστά και τα δύο. Γιατί το ένα πρέπει να χτυπηθεί ως ρατσισμός και το άλλο να το εξυμνήσουμε; Είναι οι δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος.
Και μπορεί ο Θέμος να το έθεσε κάπως άκομψα, αλλά υπάρχει μια αλήθεια κι εκεί. Μέσα σε αυτούς που έρχονται κατά εκατοντάδες στην Ελλάδα είναι και άνθρωποι πολύ διαφορετικοί από εμάς. Άνθρωποι διαφορετικού θρησκεύματος, κάπως μοχθηροί στις πεποιθήσεις τους, που δεν ξέρεις ποτέ πώς μπορεί να μετασχηματιστούν. Τα έλεγε πολύ ανθρώπινα και η Φουρέιρα στο «Πρωινό» για τα «Υπέρ» και τα «Κατά» της κατάστασης αυτής. Αλλά αυτά δεν είναι θέματα να συζητηθούν σε τηλεοπτικό πλατό μεταξύ καλλιτεχνών. Ούτε η Φουρέιρα, ούτε η Συνατσάκη είναι υποχρεωμένες να έχουν απαντήσεις για τόσο κρίσιμα θέματα.
Άκουγα το πρωί πως είναι προαποφασισμένο ότι κάπου προς τις αρχές καλοκαιριού η Ελλάδα να βγει από τη συνθήκη Σένγκεν και ουσιαστικά να τεθεί για ακόμα μία φορά στο περιθώριο. Βλέπω, λοιπόν, μια χώρα να βουλιάζει ξανά και ξανά. Έξω από τη Σένγκεν; Μπορεί. Έξω από το ευρώ; Μπορεί. Έξω από τον πολιτισμό; Μπορεί κι αυτό. Αυτό καταφέραμε λοιπόν; Κάθε αύριο να «μπορεί» να κινδυνεύσει από κάτι;
Ναι, το «Νόμπελ» αξίζει στους Έλληνες του Αιγαίου που βοήθησαν τους πρόσφυγες. Ναι, χιλιάδες άνθρωποι χρειάζονται την προσοχή και το έλεος ενός κράτους σε καθεστώς Ειρήνης. Όμως η Ελλάδα σήμερα δεν είναι (πια) μια τέτοια χώρα. Δεν έχει άλλα περιθώρια, είναι ξεκάθαρο. Και έτσι όπως περνάει ο καιρός, βλέπω μια Ελλάδα να πηγαίνει στα κουτουρού. Σα χαμένη γιαγιά που πάσχει από Αλτσχάιμερ και δεν ξέρει να γυρίσει σπίτι της.
Το «Live Your Myth In Greece» θάμπωσε πολύ, δεν νομίζετε; Και αυτό σημαίνει πολλά για τη βαριά βιομηχανία της χώρας, τον ήλιο και τη θάλασσα που ποτέ τους τάχα δεν τελειώνουν. Όταν η Ελλάδα παύει να προσφέρει αυτό που έμαθε να δίνει απλόχερα στον έξω κόσμο τα τελευταία χρόνια, δηλαδή τις «απροβλημάτιστες» διακοπές, το θέμα είναι ΠΟΛΥ μεγαλύτερο. Κι αυτό δεν το λέω εγώ, τα νούμερα το λένε για το ερχόμενο καλοκαίρι.
Ναι, έχω διάθεση να βοηθήσω, αλλά το παραδέχομαι, έχω και δικά μου προβλήματα. Μπορεί να μην προέρχομαι από εμφύλιο, αλλά ζω κι εγώ το δικό μου εργάκι. Και αυτό κάποιος θα πρέπει να το αναγνωρίσει στον μέσο Έλληνα και να τον αφήσει -λίγο- να κοιτάξει τα του οίκου του. Γιατί εδώ και καιρό, αν δεν το καταλάβατε, δεν μας απασχολούν τα «1st World's Problems». Για εμάς, όχι για τους πρόσφυγες.
Κ.
Σε κάθε περίπτωση, τα social media μου για κουβεντούλα, ιδέες και προτάσεις είναι στη διάθεσή σας.
https://www.facebook.com/constantinos.antonatos
https://twitter.com/SirConstantino
http://instagram.com/sirconstantino
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
