Τα χρόνια πέρασαν, τα λεφτά τέλειωσαν, ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε και η ελπίδα πέθανε – ευτυχώς, όχι η τραγουδίστρια. Χρόνο με τον χρόνο τα πράγματα έγιναν χειρότερα. Από την εποχή των Antique, της Έλενας Παπαρίζου, του Σάκη Ρουβά και της Αλεξάνδρας Πασχαλίδου φθάσαμε στη Λένα Αρώνη (!), τη Μαρία Έλενα Κυριάκου, τη ΝΕΡΙΤ και τη νεκραναστημένη ΕΡΤ.
Η αλήθεια είναι πως αν μου λέγανε πίσω στο μακρινό 2004 ότι κάποτε το project “Eurovision” θα το χειριζόταν ο Διονύσης Τσακνής θα γελούσα σαν να μην υπήρχε αύριο. Και όμως, φθάσαμε στην εποχή αυτή. Τι μπορεί να ξέρει ο Τσακνής από Eurovision; Αλήθεια, έχει δει ποτέ του; Ποιο είναι το πιο εμπορικό hit του Τσακνή ώστε να μπορεί να κρίνει τι θέλει το συγκεκριμένο κοινό; Αλήθεια, έχει χορέψει ποτέ του το "Tornero" και το "Dum Tek Tek"; Προσπάθησε να παρατηρήσει πόσες κινήσεις είχε η χορογραφία του "Shake It"; Ποτέ. Λογικό και πολύ αισιόδοξο για τη ψυχολογική του κατάσταση, αλλά εδώ μιλάμε για Eurovision, όχι για μουσική παράσταση στον Ζυγό.
Επειδή, όμως, το έντεχνο πάντα σέρνει τη μούχλα του, θα τη φέρει και στο τόσο happy σκηνικό της Eurovision. Ενημερώθηκα ότι το τραγούδι μας θα έχει σχέση με αυτό που ζει η Ελλάδα σήμερα. Τι μπορεί να είναι αυτό; Η μαύρη μας η μοίρα: κρίση, πρόσφυγες, πολιτική αστάθεια, Χριστόφορος Παπακαλιάτης. Μεταξύ μας, μακάρι να είχε θέμα το τελευταίο.
Γενικά δεν ξέρω γιατί ο Βορειοευρωπαίος, τον οποίο αφορά κυρίως ο διαγωνισμός, πρέπει να φάει στη μάπα το ενοχικό ταγάρι που έχω την αίσθηση πως θα υποβόσκει στη σκηνή μετά την επιλογή των φετινών εκπροσώπων. Και να πω ότι δεν έχουμε κάνει λάθη σε αυτό το δόλιο project, τα παλιότερα χρόνια; Άπειρα! Αλλά το κοινωνικοπολιτικό μας αλαλούμ ΕΠΡΕΠΕ να κάνει αισθητή ξανά την παρουσία του. Οπότε, ξανά μανά τα ίδια...
Το ότι η Eurovision, σχεδόν κάθε χρόνο, φέρνει τεράστια ποσοστά τηλεθέασης στην ΕΡΤ (ή όπως αυτή λέγεται κάθε χρόνο ανάλογα την κυβέρνηση) φαίνεται πως δεν κάνει τους υπευθύνους να αναλογιστούν τι πρέπει να προσφέρουν στο κοινό της.
Το πρόβλημα, βέβαια, αρχίζει από το πρόσφατο παρελθόν: όταν τα υποψήφια τραγούδια για τον διαγωνισμό άρχισαν να τρώνε πόρτα από τα ραδιόφωνα. Αλήθεια, θυμάστε κάποιο πραγματικό hit μιας χρονιάς να έχει πάει στην Eurovision; Αν ψάξουμε στις playlist των ξενυχτιών μας, το πιο πρόσφατο τραγούδι που έτυχε να γίνει και hit ήταν το “My Secret Combination” της Καλομοίρας, από το μακρινό 2008 – άντε και το “Alcohol Is Free” του φολκλόρ Αγάθωνα και των Koza Mostra για ευνόητους λόγους. Για αυτό, βέβαια, δεν φταίει ο Τσακνής, ούτε η φετινή διοίκηση της ΕΡΤ. Φταίει το στραβό μας το κεφάλι, που απαξιώσαμε μια mediaκή μπίζνα που έδινε στην κρατική τηλεόραση σεβαστά διαφημιστικά κέρδη.
Αν θέλουμε να πούμε και άλλες αλήθειες, θα μπορούσαμε να παραδεχθούμε ότι αν η Δέσποινα Βανδή και ο Γιώργος Καπουτζίδης δεν παρουσίαζαν για δύο χρονιές τον ελληνικό τελικό, ούτε τότε θα ασχολούμασταν με την Eurovision. Το αποδείξαμε πέρυσι με το δίδυμο Μαίρης Συνατσάκη και Ντορέττας Παπαδημητρίου. Ούτως ή άλλως, κανέναν δεν ενδιέφερε το τραγούδι που στέλναμε – εξαιρούνται οι fans του εκάστοτε καλλιτέχνη.
Το χειρότερό μου σενάριο, βέβαια, είναι ότι μετά από τόσες αποτυχημένες προσπάθειες στον διαγωνισμό, κάποια στιγμή θα αποσυρθούμε παραδεχόμενοι παράλληλα ότι είμαστε ανάξιοι να διαλέξουμε ΕΝΑ ρημαδιασμένο καλό (εμπορικά και διαγωνιστικά) τραγούδι που μπορεί να μας πλασάρει μέσα στην πεντάδα.
Με αυτά και με αυτά, λοιπόν, φτάσαμε στον πάτο. Μακάρι, η φετινή εκπροσώπηση να είναι αξιοπρεπής και το τραγούδι να μην ξύσει τον πάτο της κατάταξης. Το εύχομαι από τα βάθη της Eurofan καρδιάς μου, αλλά το πράγμα μου φαίνεται ήδη επιστημονική φαντασία.
Τι θέλω να πω; Το ότι η Eurovision πλέον δεν αφορά σχεδόν κανέναν στην Ελλάδα, παρά μόνο τους τηλεθεατές τη βραδιά του τελικού, δεν προέκυψε από την κρίση και από όσα κακά μας ήρθαν, τα τελευταία χρόνια. Μόνοι μας, χρόνο με τον χρόνο, με κατά συρροή κακές επιλογές κάναμε ένα #1 show να μοιάζει με αρπαχτή στην πλατεία Μπουρναζίου. Και σαν να μην έφτανε αυτό, φέτος αποφασίσαμε να κλέψει και λίγο αισθητική ΚΝΕ - έτσι για αλλαγή. Άντε βρε, και του χρόνου με υγεία.
Υ.Γ. Η φωνή της λογικής μου. βέβαια, δεν μπορεί να παρακάμψει όλα αυτά τα τραγικά που συμβαίνουν γύρω μας. Αντιλαμβάνομαι ότι τα θέματα που αφορούν τον μέσο Ευρωπαίο είναι άλλα. Τον απασχολεί η τρομοκρατία, η ασφάλεια, το προσφυγικό, οι πόλεμοι που μαίνονται λίγο πιο μακριά από τα σύνορά μας. Ακόμα και πέρυσι, όμως, ο Mans Zelmerlow με το "Heroes" μίλησε ΜΕ ΠΟΛΥ POP ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ για θέματα όπως το bullying. Ενώ το συνδύαζε με το ότι είναι κούκλος και με ένα dance hit στα ηχεία του. Μη ξεχνιόμαστε, πάντα η Eurovision θα είναι το πιο κιτς party, η μεγαλύτερη μουσική υπερπαραγωγή της Ευρώπης. Και αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμα των πιστών θαυμαστών του διαγωνισμού. Τουλάχιστον εκεί, ας μην πάμε σαν μίζεροι συγγενείς.
Σε κάθε περίπτωση, τα social media μου για κουβεντούλα, ιδέες και προτάσεις είναι στη διάθεσή σας.
https://www.facebook.com/constantinos.antonatos
https://twitter.com/SirConstantino
http://instagram.com/sirconstantino
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
