Η Χρυσή Δεκάδα Της Εβδομάδας: Οι 10 πιο δυνατές στιγμές των πρώτων ημερών του 2016!

Το 2016 ήρθε, εμείς επιστρέψαμε στα γραφεία μας και η ζωή της πόλης ενεργοποιήθηκε ξανά!

Σε άλλα νέα, αυτές είναι οι δέκα πιο δυνατές στιγμές των πρώτων δύο εβδομάδων της νέας χρονιάς:

1. Η Δέσποινα Βανδή έβγαλε το καλύτερο τραγούδι της μέχρι σήμερα. Επιβεβαιώνοντας τα λόγια του διευθυντή της Heaven, ο οποίος πριν τις γιορτές είπε ότι η Δε-Δε-Δέσποινα ετοιμάζει «απλά τον καλύτερο δίσκο της καριέρας της», η 46χρονη σταρ της πίστας παρουσίασε το «Μαξιλάρι». Πρόκειται για ένα εξαιρετικό λαϊκό τραγούδι, σε μουσική Βασίλη Γαβριηλίδη και στίχους Νίκου Μωραΐτη. Μια γεύση πήραμε από τη live παρουσίασή του στο Χριστουγεννιάτικο Πρωινό, αλλά η studio εκδοχή του που άκουσα ήδη σας λέω με σιγουριά πως είναι συγκλονιστική. Καλή επιτυχία Δέσποινα!

2. Ο «Νοτιάς» του Τάσου Μπουλμέτη είναι η καλύτερη επιλογή για σινεμά, αυτές τις μέρες. Στη σκιά του «Ένας Άλλος Κόσμος», που ξεπέρασε τις 500 χιλιάδες εισιτήρια, ο δημιουργός της «Πολίτικης Κουζίνας» επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη με τη νέα του ταινία. Καταπληκτική φωτογραφία, βαθιά νοσταλγική διάθεση, ταξίδι στην Ελλάδα του '70 και του '80, καλές ερμηνείες με τον πολύ γλυκό πρωταγωνιστή Γιάννη Νιάρο να κερδίζει τις εντυπώσεις. Αυτά είναι μερικά από τα «δώρα» που φέρνει στον θεατή ο «Νοτιάς», που έκανε πρεμιέρα την Πέμπτη. Στα hightlights η grande εμφάνιση της Ζωζώς Σαπουντζάκη στον ρόλο της καφετζούς και η συγκλονιστική μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα (ολόκληρη η πρωτότυπη μουσική της ταινίας κυκλοφορεί σε άλμπουμ από τη Feelgood Records σε περίπτωση που θέλετε να την αποκτήσετε).

3. Πέντε διάσημα (εντός και εκτός συνόρων) πρόσωπα αποχαιρέτησαν αυτό τον κόσμο. Ο David Bowie, ο Alan Rickman, o Rene Angelil, η Άννα Συνοδινού και ο Νίκος Παναγιωτόπουλος έφυγαν από τη ζωή, κάνοντας φτωχότερο αυτό που άφησαν πίσω τους. Ευτυχώς η «αστυνομία του πένθους», όπως πολύ εύστοχα αποκαλεί ο Άρης Αλεξανδρής (λέγε με thecurlysue), όλη την κατακραυγή που δέχονται οι διαδικτυακοί θρηνούντες, δεν έκανε υπερωρίες. Λίγο εκεί με τον Bowie ξύπνησε, αλλά γρήγορα μαζεύτηκαν οι κλίσεις, ξεχάστηκαν τα πρόστιμα. Όπως πάντα βλέπουμε το δέντρο, χάνουμε το δάσος. Τι τα θες...

4. Ο Φάουστ της Κατερίνας Ευαγγελάτου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Η αριστουργηματική μεταφορά του διάσημου έργου του Goothe από την Ελληνίδα σκηνοθέτιδα με πρωταγωνιστές τους Νίκο Κουρή και Αργύρη Πανταζάρα είναι μία από τις παραστάσεις που δεν πρέπει με κανένα λόγο να χάσετε αυτή τη σεζόν. Sold out τις περισσότερες βραδιές, γι' αυτό σπεύσατε.

5. Η Άννα Βίσση στο Hotel Ερμού αποδεικνύει γιατί τη λένε «απόλυτη». Επαναπροσδιορίζοντας την εικόνα της πάνω στη σκηνή, αφήνει στο παρελθόν τις τεράστιες σκηνές, και περιορίζεται στα λίγα τετραγωνικά που αναλογούν στο πρώην Interni, που θυμίζει περισσότερο μουσική σκηνή παρά μαγαζί για την Άννα Βίσση. Αυτό που θα δεις είναι ένα κλασικό αφιέρωμα στις καλύτερες στιγμές της 40χρονης καριέρας της, αλλά και τις φιλότιμες προσπάθειες γνωριμίας του κοινού με τα τραγούδια του νέου της άλμπουμ, τα οποία δεν υποτιμά καθόλου εξισώνοντάς τα με τις μεγάλες της επιτυχίες. Πολλά έγραψα, κακώς. Να πάτε και να περάσετε υπέροχα. Είναι παράσταση, όχι μπουζούκια. Δείτε την από την αρχή μέχρι το τέλος.

6. Ιδιαίτερο, μα πολύ ενδιαφέρον το «Όσα Η Καρδιά Μου Στην Καταιγίδα» που ανεβαίνει στο Τέχνης. H Τάνια Τσανακλίδου επέστρεψε μετά από 40 χρόνια στη σκηνή του Τέχνης και μαζί με τη Λένα Δροσάκη, τον Νικόλα Αγγελή, τον Γιάννη Παπαδόπουλο δίνουν ρεσιτάλ ερμηνείας κάθε βράδυ. Εγώ θα ξεχωρίσω λίγο παραπάνω την ιδιαίτερη περίπτωση του Αγγελή, που σε κάνει να παίρνεις το μάτι σου από τη βασική πλοκή της παράστασης και να τον παρατηρείς, ακόμα και στις σκηνές που παίζει με το σώμα του. Αν αντέχετε το ιδιαίτερο θέατρο, να πάτε. Αν πάλι δεν το αντέχετε, να θυμάστε πως εγώ σας τα είχα γράψει.
Υ.Γ. Η Τάνια Τσανακλίδου ΔΕΝ ΤΡΑΓΟΥΔΑ στην παράσταση. Μη ρωτάτε και ξαναρωτάτε.

7. Ο Δημήτρης Παπανώτας συνεχίζει να χαλάει το κλίμα στο Happy Day. Παλιότερα θυμάμαι ότι με ενοχλούσε η Σάσα Σταμάτη στο Πρωινό/ Πρωινό mou. Το level Παπανώτα, όμως, δεν το είχε πιάσει κανείς. Διαρκώς πνεύμα αντιλογίας, εκνευρίζει από τον Βερύκιο μέχρι και την ίδια την Τσιμτσιλή, που πασχίζει να παραμείνει καθόλη τη διάρκεια της εκπομπής με χαμόγελο «Γυναίκα του Stepford». Στο άλλο άκρο αυτή της εκνευριστικής μηχανής σχολίων, βρίσκεται η οικοδέσποινα της εκπομπής, που παρά το comme il faut προφίλ της, δείχνει να δουλεύει κάθε πτυχή της καθημερινότητάς της, έχοντας πολλές φορές πολιτική άποψη με επιχειρηματολογία – γεγονός που ο τηλεθεατές αντιλαμβάνεται και ανταμείβει την προσπάθειά της με εντυπωσιακά νούμερα τηλεθέασης.

8. Πολλά βράδια απορώ με το Parole. Παραδέχομαι πως ήμουν από αυτούς που θεωρούσα ότι η Αννίτα Πάνια αδικείται κάνοντας μόνο την απογευματινή της εκπομπή, αφού είναι μια παρουσιάστρια με πνευματώδες χιούμορ και ιδιαίτερο χαρακτήρα. Ωστόσο, το αποτέλεσμα της εκπομπής δεν ήταν αυτό που είχα ονειρευτεί. Χωρίς να είναι κακή, μου δίνει την αίσθηση πως και η ίδια βαριέται ορισμένες στιγμές αυτό που κάνει. Ίσως είναι η ώρα, ίσως οι συνεργάτες... Σίγουρα δεν είναι θέμα ταλέντου ή κάτι τέτοιο. Με λίγες διορθωτικές κινήσεις, νομίζω η εκπομπή μπορεί να βρει τα πατήματά της. Παραδόξως, η τηλεθέαση μαθαίνω πως κυμαίνεται σε ικανοποιητικά επίπεδα.

9. Στη μεγάλη οθόνη αδημονώ για τα φετινά Oscars. Ξεκάθαρα ελπίζω να πάρει πια το αγαλματίδιο ο Leonardo DiCaprio, μιας και έχει βαρεθεί η ψυχή μου να τον βλέπω να περιφέρεται έτσι ξινισμένος από απονομή σε απονομή. Χαίρομαι που μια υποψηφιότητα, όμως, εξασφάλισε και η αιωνίως αγαπημένη μου Kate Winslet, για την ερμηνεία της στο Steve Jobs. Περιμένω με αγωνία και το μουσικό αγαλματίδιο να πάει στον Sam Smith για το soundtrack του Spectre.

10. Για το τέλος, το epic fail του Αντώνη Ρέμου με το post στο instagram. Θέλοντας να θίξει την πειρατεία, απλά έκανε ένα ακόμα επικοινωνιακό λάθος. Τι ήθελε κι αυτός να μπλέξει με το έργο του Bowie, που είμαι σίγουρος πως δεν ξέρει ούτε νότα του; Όχι Αντώνη, όταν έχεις καλλιτέχνες του σήμερα, όπως o Bieber και ο Sheeran να πουλάνε εκατομμύρια και να σαρώνουν βραβεία, δεν τους υποβιβάζεις επειδή στην Ελλάδα γουστάρουμε να κατεβάζουμε παράνομα τα πάντα. Απλά συνεχίζεις να τραγουδάς στον Διογένη. ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ.