Και κάπως έτσι, φτάνουμε στο σήμερα: Ο Γιάνης Βαρουφάκης μπαίνει στον στίβο της πολιτικής κι ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα που εκείνος επέλεξε για να πολιτευτεί, κερδίζει τις πρόσφατες εκλογές. Ο ίδιος παίρνει τη θέση του πιο νευραλγικού και «επικίνδυνου» υπουργείου της χώρας, του υπουργείου Οικονομικών, και οι περισσότεροι αρχίζουν να βλέπουν στο πρόσωπό του κάτι καινούργιο κι ελπιδοφόρο. Φυσικά, δεν λείπουν οι πολέμιοι: Αυτοί που ισχυρίζονται πως οι οικονομικές θεωρίες του δεν μπορούν να γίνουν πράξη ή ακόμα και αυτοί που ενοχλούνται από την άνεση, το «θράσος», μέχρι και το ντύσιμό του.
Με το που αναλαμβάνει τα καθήκοντά του ως υπουργός, σκάει επάνω του ένα πρωτοφανές για τα πολιτικά ελληνικά δεδομένα κύμα δημοσιότητας: Όχι μόνο τα παραδοσιακά πολιτικά μέσα ενημέρωσης, αλλά και τα lifestyle media, ασχολούνται συνεχώς μαζί του. Εκείνος ξεκινάει τις συναντήσεις στο εξωτερικό και η δημοσιότητα τον ακολουθεί και εκτός συνόρων με τους ξένους δημοσιογράφους να μιλούν για τον εκκεντρικό πολιτικό που δεν φοράει γραβάτα κι εμφανίζεται στις επίσημες συνομιλίες με δερμάτινο μπουφάν. Οι συντηρητικοί των ειρωνεύονται, κάποιοι τον θαυμάζουν, οι υπόλοιποι τον αντιμετωπίζουν σαν κάτι «περίεργο» και πρωτοφανές.
Με τη σκόνη επιτέλους να κατακάθεται, όμως, ολη αυτή η δημοσιότητα μοιάζει να μην είχε προβλεφθεί, ούτε από τον ίδιο τον υπουργό. Ο Γιάνης Βαρουφάκης θυμίζει νάρκισσο που τρέφεται από τα φώτα και την εικόνα του κι αρχίζει να κάνει λάθη. Η πρόσφατη φωτογράφιση για το γαλλικό περιοδικό «Paris Match» με τη γυναίκα του και θέα την Ακρόπολη και τον ίδιο να παίζει πιάνο, μπορεί να έγινε ώστε εκείνος να μιλήσει για την Ελλάδα και την οικονομία, αλλά δεν πέτυχε τον στόχο της. Έλληνες και ξένοι είδαν σε αυτή τη φωτογράφιση μόνο μια κίνηση εντυπωσιασμού, από τον ίδιο για τον ίδιο. Ο υπουργός είπε εκ των υστέρων πως δεν συμφωνεί με την αισθητική των φωτογραφιών, αλλά το να μετανιώνεις για κάτι που έκανες με τη συγκατάθεση και την παρουσία σου, δείχνει πως μάλλον δεν ελέγχεις πλέον αυτό που σου συμβαίνει.
Ο Γιάνης Βαρουφάκης μοιάζει να έχει ανέβει στο επικίνδυνο τρενάκι της ανεξέλεγκτης δημοσιότητας και δεν έχει την εμπειρία να καταλάβει πως είναι θέμα χρόνου να «χτυπήσει» άσχημα. Η αυτοπεποίθησή του, ίσως και ο ενθουσιασμός του να κάνει κάτι διαφορετικό, τον τυφλώνουν και δεν τον αφήνουν να δει τους κινδύνους πίσω από τα φλας και τις κάμερες που τον ακολουθούν κατά πόδας. Η υπερέκθεση είναι μαθηματικά βέβαιο ότι οδηγεί σε λάθη και εδώ δεν βλέπω παρά έναν πρωταγωνιστή έτοιμο να συμμετέχει σε οτιδήποτε του ζητείται, προκειμένου να προωθήσει τη «νέα του ταινία».
Είναι ακόμα στο χέρι του να συνειδητοποιήσει πως έχει πάψει να ελέγχει την κατάσταση, πως έχει πάθει ό,τι και τόσοι άνθρωποι που έγιναν διάσημοι απότομα. Κι αν δεν το καταλάβει σύντομα, θα είναι πολύ δύσκολο να το μαζέψει μετά. O εθισμός στην κολακεία και το περίεργο εφέ δύναμης και εξουσίας που αισθάνεται κάποιος όταν γίνεται super star σε μία μέρα, είναι σαν «ναρκωτικό». Μπορείς να αποδείξεις πόσο δυνατός είσαι αν του αντισταθείς, αλλά μπορείς και να καταστραφείς αν το αφήσεις να σε εθίσει.
Περισσότερα κείμενα από τον Γιώργο Δέδε: http://www.yupiii.gr/author/giorgosdedes/
Ο Γιώργος Δέδες στο instagram: http://instagram.com/giodedes
Η... Αθώα Τηλεοπτική Ιστορία Ενός Κόκκινου Buzzer: Περιμένοντας για χρόνια το πάτημα ενός κουμπιού - από τον Νίκο Παρτσώλη
V For Βαγγέλης Και V For Βαρέθηκα: Bullying και υποκρισία: Εκεί που η πολυλογία περισσεύει - από την Κλεοπάτρα Πατλάκη