Τόσα χρόνια που συνεργαζόταν με τον Νίκο Καρβέλα, έγραφαν ότι πρέπει να τον ξεφορτωθεί και πως το ταλέντο της δεν μπορούσε να καταπιέζεται σε ακούσματα τύπου Δεν έχω τάσεις αυτοκτονίας. Τον κατηγορούσαν για όλες τις λανθασμένες -κατά τη γνώμη τους- επιλογές- με αποκορύφωμα τη Eurovision-, την απόμακρη στάση της απέναντι στα media, τα μαλλιά της, το μακιγιάζ της, τα ρούχα της. Τελικά, όλα αυτά τα χρόνια η Άννα Βίσση είναι κάτι σαν τον πρωθυπουργό: Όλοι πιστεύουν πως θα τα κατάφερναν καλύτερα αν ήταν στη θέση της αλλά μόλις τη γνωρίζουν από κοντά υποκλίνονται.
Την πρώτη φορά που άκουσα το τελευταίο της CD με τίτλο Απαγορευμένο , ένιωσα κάπως αμήχανα. Το Παρελθόν μου άρεσε αρκετά από την αρχή, από την άλλη όμως, περίμενα κάτι παραπάνω μετά από τρία σχεδόν χρόνια αποχής της Α.Ε.Σ (Απόλυτη Ελληνίδα Σταρ). Το πρώτο single που έδωσε και τίτλο του δίσκου είναι ένα ενδιαφέρον πείραμα, που δίνει το στίγμα για την καινούρια Βίσση. Το Μακριά κι αγαπημένοι είναι ένα χαρούμενο ποπ κομμάτι, και η έκπληξη είναι ότι έχει γράψει η ίδια τη μουσική. Η Κόντρα δεν με ξετρέλανε, προτιμώ το αυθεντικό Breathless- αν και πολλοί διαφωνούν με μένα. Όσο άκουγα το CD το συμπαθούσα περισσότερο. Ως συνολική παραγωγή και ενορχήστρωση δεν είχε καμία σχέση με το Nylon, που έμοιαζε να είχε ηχογραφηθεί στο πόδι- και αυτό το λέω ως ένας μέσος ακροατής, όχι ως ειδικός (που δεν είμαι κιόλας). Η συμβολή του Πάτρικ Λέοναρντ φαίνεται να ήταν καθοριστική- αν μη τι άλλο, ο άνθρωπος δούλευε τόσα χρόνια δίπλα στη Μαντόνα.
Πριν ακόμα κυκλοφορήσει ο δίσκος, είχε γίνει πολύς θόρυβος με το τραγούδι Στην Πυρά, εξαιτίας των προκλητικών στίχων της Κοντοβά. "Δεν είναι δυνατό μια Βίσση να τραγουδάει 'μπορείς απόψε να βγεις μ' όλες τις τσούλες της γης'. Αυτά δεν τα έκανε ούτε με τον Καρβέλα" έλεγε μια -προφανώς σοβαροφανής- γνωστή μου. Το καλό- κακό με την Άννα Βίσση είναι ότι τα τελευταία χρόνια ζει στο εξωτερικό. Και όταν ζεις στο εξωτερικό, ανοίγουν οι ορίζοντές σου, αφού στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, οι άνθρωποι είναι πιο απελευθερωμένοι, απαλλαγμένοι από μικροαστικά στερεότυπα και σεμνοτυφίες. Όπως παραδέχτηκε και η ίδια η Μυρτώ Κοντοβά, στην αρχή νόμιζε πως η Άννα δεν θα το τολμούσε. "Δεν την ξέρεις καλά τη Βίσση" ήταν η απάντηση της Α.Ε.Σ. Και το έκανε (δηλαδή θα ήταν προτιμότερο, αν έβγαζε άλλο ένα cd με δυο χασάπικα, τρια ζεϊμπέκικα και ένα dance τσιφτετέλι; Μάλλον γραφικό θα ήταν).
Τελικά το τραγούδι έγινε το σουξέ του δίσκου -στο Sfera radio μας το ζητάνε μανιωδώς οι ακροατές- γεγονός που αποτελεί τη μεγαλύτερη δικαίωση για την Άννα: η απρόσμενη επιτυχία του τραγουδιού, την ανάγκασε μάλιστα να επιστρέψει νωρίτερα από το Λος Άντζελες για να το οπτικοποιήσει.
Το νέο CD της Άννας -που έχει γίνει ήδη χρυσό και οδεύει προς πλατινένιο- έχει κι άλλα ωραία τραγούδια, όπως η δυναμική μπαλάντα Κάνε Κάτι και το, αφιερωμένο στη Θεσσαλονίκη, Ένα Λεπτό, ενώ οι πιστοί φαν της Άννας μου λένε ότι έχουν αδυναμία στο Ρίσκο. Ναι, η Άννα Βίσση μπορεί και χωρίς τον Καρβέλα -όπως και εκείνος χωρίς εκείνη. Επιπλέον, είναι εργασιομανής, γουστάρει να τραγουδάει και δεν ξέρεις ότι το κάνει για τα λεφτά. Έτσι κι αλλιώς έχει βγάλει τόσα πολλά αλλά δουλεύει ακόμα επειδή απλά δεν μπορεί να ζήσει χωρίς το μικρόφωνο και την επαφή με τον κόσμο.
Υ.Γ Επειδή πολύς λόγος έγινε και για το εξώφυλλο του cd της, μαγκιά της που, αντί να βγει "θεά" όπως την αποκαλούν οι gay fan της, προτίμησε να κάνει μια αφαιρετική φωτογράφιση για να στρέψει το ενδιαφέρον μας εκεί που θα πρεπε να είναι από την αρχή: Στο καλό υλικό. Περιμένουμε με αγωνία και το ροκ αγγλόφωνο cd της που θα κυκλοφορήσει μέσα στη χρονιά.