Εγώ γεννήθηκα στην Αθήνα το 1977 και μπορώ να θυμηθώ ένα προς ένα όλα τα γυμνά που είδα στην παιδική μου ηλικία.
Θυμάμαι κάτι ασπρόμαυρες φωτογραφίες τίγκα στον κόκκο από το κεφάλαιο της «Εγκυκλοπαίδειας της Γυναίκας» που ήταν αφιερωμένο στον θηλασμό των νεογέννητων (νομίζω ότι ακόμα και σήμερα, αν πιάσω τον δεύτερο τόμο στα χέρια μου, θα τον ανοίξω απευθείας στη σελίδα με τις γυμνόστηθες λεχώνες που θηλάζουν – είχα κάνει τη συγκεκριμένη κίνηση τόσες φορές που θα μου βγει αυτόματα). Θυμάμαι, επίσης, κάτι αγγλόφωνες και γαλλόφωνες κυρίες να γδύνονται φευγαλέα πίσω από μισάνοιχτες πόρτες στις «Ακυβέρνητες Πολιτείες» του Ροβήρου Μανθούλη, τις τρίχες στη μασχάλη της Χάνα Σιγκούλα στις ταινίες του Φασμπίντερ και τα στήθη των κοριτσιών του «Moulin Rouge» και του «Crazy Horse» να ξεπροβάλλουν κάτω από τόνους φουρό και δαντέλας στα καμπαρέ που έδειχνε η ΕΡΤ την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.
Αυτά, μέσες άκρες.
Στα χρόνια της ΕΡΤ, το γυμνό ήταν λιγοστό και κατά βάση το λυμαίνονταν οι κουλτουριάρηδες σκηνοθέτες. Με εξαίρεση, φυσικά, αυτή τη μία φορά το χρόνο που το 'φερνε στα παιδάκια ο Άι Βασίλης.
Η σουρεαλιστική τραγωδία της γενιάς μου, της γενιάς του '77, ξεκίνησε όταν τελείωσαν τα χρόνια της ΕΡΤ. Το 1989, δηλαδή, όταν μπήκαν στη ζωή μας τα δορυφορικά και τα ιδιωτικά κανάλια κι εμείς μπήκαμε στην εφηβεία. Με το που αρχίσαμε πραγματικά να ενδιαφερόμαστε για το γυμνό, το γυμνό πολλαπλασιάστηκε. Η πρόσβαση σ' αυτό, όμως, ήταν ζόρικη. Τα περισσότερα σπίτια είχαν μία μόνο τηλεοπτική συσκευή (λογικό, αφού μέχρι τότε υπήρχε μόνο το ενάμισι κρατικό κανάλι, οπότε όλη η οικογένεια αυτό έβλεπε) και η συσκευή βρισκόταν στο σαλόνι (επίσης λογικό, αφού ήταν μία κι έπρεπε να έχει πρόσβαση σ' αυτήν όλη η οικογένεια). Για να δεις το «Tutti Frutti» στο RTL ή την ψιλοτσοντούλα με τον Ρασπούτιν που έπαιζε κάθε δύο βράδια το New Channel ή την κανονική τσόντα που έπαιζε ο Λεωνίδας στο ITA 8 έπρεπε: Α. Να πας για ύπνο κανονικά, για να μη κινήσεις υποψίες. Β. Να μη σε πάρει ο ύπνος. Γ. Να γλιστρήσεις μουλωχτά κι αθόρυβα από το δωμάτιό σου στο σαλόνι. Δ. Να μην έχουν ψυλλιαστεί οι γονείς σου την ύπαρξη του ΙΤΑ 8, γιατί υπήρχε σοβαρή πιθανότητα να τους βρεις μπροστά σου στο σαλόνι. Ε. Να προλάβεις να βάλεις την TV στο mute με το που θα ανοίξει, για να μην την ακούσουν οι γονείς και ξυπνήσουν. ΣΤ. Να είσαι σε εγρήγορση γιατί ανά πάσα στιγμή κάποιος απ' τους γονείς μπορεί να ήθελε να πάει για κατούρημα και να σε πιάσει στα πράσα.
Κοινώς: μανούρα.
Το γυμνό και το σεξ υπήρχε πλέον, αλλά η αναζήτησή του ήταν μια περιπετειώδης, συνωμοτική και ριψοκίνδυνη ιστορία. Τα παιδιά του '77 τη φάγαμε πολύ στη μάπα, γιατί η συγκυρία μας πέταξε στο μάτι του κυκλώνα. Στο μεταίχμιο. Αυτή είναι η ιλαροτραγωδία της εφηβείας μας: είχαμε τσοντούλα στην τηλεόραση, αλλά δεν μπορούσαμε να τη δούμε. Είχαμε υπολογιστές, αλλά δεν είχαμε Ίντερνετ. Το καλύτερο που κυκλοφορούσε στις πράσινες οθόνες των Amstrad ήταν το στριπ πόκερ της Σαμάνθα Φοξ – έπρεπε να παίζεις ατελείωτες ώρες κι όταν με τα πολλά κέρδιζες όλες τις παρτίδες, η ανταμοιβή σου ήταν μια φωτογραφία τόσο pixelized που ακόμα κι αν η Σαμ ήταν γυμνή (ποτέ κανείς δεν κατάλαβε) δεν διακρινόταν τίποτα. Το Σισύφειο μαρτύριό μας συμπεριλάμβανε και το βιντεοκλάμπ της γειτονιάς, που ναι, υπήρχε, αλλά ήταν της γειτονιάς. Ο ιδιοκτήτης, δηλαδή, ήταν γείτονας, οπότε δεν υπήρχε καμία περίπτωση να σου νοικιάσει ταινία πορνό. Κι ο περιπτεράς της γειτονιάς, γείτονας ήταν. Τα μόνα περιοδικά που σε άφηνε να αγοράσεις ήταν το «Τρουένο και το «Σούπερ Σπάιντερ Μαν».
Τα παιδιά που γεννηθήκαμε το 1977, στην εφηβεία μας ξέραμε τα πάντα γύρω από το σεξ, αλλά δεν είχαμε σχεδόν καμία εικόνα του. Το σεξ ήταν κάτι που συζητάγαμε στο σχολείο και στην κατασκήνωση. Μια επαναλαμβανόμενη αφήγηση που, μοιραία, κάποια στιγμή κατέληγε σε χαλασμένο τηλέφωνο. Είμαστε μια από τις πρώτες γενιές που μεγαλώνοντας δεν στερηθήκαμε τίποτα, με εξαίρεση αυτό – την εικόνα του σεξ. Και είμαστε η τελευταία γενιά που το στερήθηκε. Οι τελευταίοι που γαλουχηθήκαμε στο σεξ χωρίς επαρκές οπτικό ερέθισμα.
Νομίζω ότι η ζωή όλων μας μπορεί να συνοψιστεί στο ίδιο επίγραμμα: «Γεννήθηκε το 1977. Μεγάλωσε όταν δεν συνέβαινε τίποτα κι όταν κάτι άρχισε να συμβαίνει, γι' αυτόν ήταν πια αργά. Πρόλαβε τα ουφάδικα και ήταν ο τελευταίος που τον έπαιξε με κλειστά μάτια γιατί δεν είχε κάτι να δει».
Από τα συμφραζόμενα μπορεί να αντιληφθεί κανείς ότι δεν είμαστε καμιά φοβερή γενιά. Αυτό με τα κλειστά μάτια, όμως, είναι κάπως σημαντικό. Μας οδήγησε / υποχρέωσε να προσδώσουμε στο σεξ επικές διαστάσεις κι ένα status σχεδόν μυθικό. Το σεξ ήταν ο πρώτος κι ο τελευταίος μας μύθος. Ένας ευτελής, ενδεχομένως μύθος, αλλά χρήσιμος. Όταν όλα γύρω σου είναι λυμένα, απαντημένα κι αυτονόητα, ένας ευτελής μύθος μπορεί να σε γλιτώσει από τα ναρκωτικά ή την Πεντηκοστιανή Εκκλησία ή τις γραμμές του τρένου.
Στη χειρότερη των περιπτώσεων θα λειτουργήσει σαν ανάχωμα αν για κάποιο λόγο σου μπει στο μυαλό η παράδοξη ιδέα ότι εν έτει 2014 το να μετατρέψεις τη ζωή σου σε sextape συνιστά κάποιου είδους κοινωνική διεκδίκηση, για την οποία αξίζει να κατέβεις στον δρόμο.
*Το στριπάκι είναι από το παλιό κόμικ του Αρκά «Ισοβίτης: Ένα Ποντίκι Στη Σούπα Μου».
Ο Αντώνης Τζαβάρας στo facebook: https://www.facebook.com/antonis.tzavaras.1
Σου άρεσε το κείμενο; Συμφωνείς; Διαφωνείς οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως; Κάνε το δικό σου σχόλιο παρακάτω. Το Yupiii θέλει και τη δική σου άποψη.
Διάβασε ακόμη:
Η Τζένη Χειλουδάκη Ήταν Ουσιαστικά Σοκαριστική: «Μια ανέλπιστη συνέντευξη για "όλη την οικογένεια"» από τον Τάσο Μαστρογιάννη
Τι Πληρώνουν Τελικά Οι Διάσημοι;: «Μερικές αλήθειες για τους τζαμπατζήδες της showbiz» από τον Γιώργο Δέδε
Ο Stan Και Η Μενεγάκη Θέμα Στις Πανελλαδικές: «...Ή αλλιώς: Σε ποια πραγματικότητα καίγεσαι»; από την Κλεοπάτρα Πατλάκη
Δούκισσα Νομικού: Too Good To Be True?: «Τι συμβαίνει τελικά με τη @dutchesss_;» από τον Νίκο Παρτσώλη
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
