Τους έζησες τους ανθρώπους που πέρασαν από δίπλα σου; Θυμάσαι τη μυρωδιά τους; Το χαμόγελό τους; Σε άφησαν να δεις τα δάκρυά τους; Θυμάσαι το άγγιγμά τους; Τις λέξεις που σε σημάδεψαν τις έχεις στο μυαλό σου; Τις σιωπές που σε πλήγωσαν, τις ακούς ακόμα; Ποια είναι η μυρωδιά που σου θυμίζει τα παιδικά σου χρόνια; Πόσα είναι τα «σ' αγαπώ» που έπνιξες από περηφάνια; Πόσες φορές έστρωσες τον εαυτό σου κόκκινο χαλί για τους «δικούς σου» ανθρώπους; Το πάτησαν;
Από χθες που ακούω αυτό το τραγούδι συνέχεια, κάτι τέτοια σκέφτομαι και, να σας πω την αλήθεια, έστω και για λίγο «ξεπλύθηκα» από τον επίγειο κόσμο της τηλεοπτικής μου ενασχόλησης. Και τώρα που γράφω το έχω συνέχεια στο repeat. Με «ταξιδεύει» και με ξεμπλοκάρει.
Αν γεμίσω αυτό το post με εικόνες της εβδομάδας μου, θα έχω πολλά να πω και άλλα τόσα να κρύψω. Πολλά να σχολιάσω και γι' άλλα τόσα να σιωπήσω.
Άκουσα τον πρωθυπουργό να λέει παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη της Προεδρίας της ΕΕ: «Η Ελλάδα έχασε βιοτικό επίπεδο που δεν έχασε κανένας λαός από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά. Το έκανε συντονισμένα, με τη βοήθεια της Ευρώπης». Κανείς δεν το σχολίασε από τα ΜΜΕ. Ξαναδιαβάστε αυτή τη φράση και πείτε μου ειλικρινά, δεν τρομάζετε από την ωμότητα του ανδρός; Δεν νιώθετε ότι παλεύετε μόνοι με τα κύματα και δεν φαίνεται βοήθεια από πουθενά. «Συντονισμένα» είπε ο πρωθυπουργός. Η ταπείνωση, οι αυτοκτονίες, οι άστεγοι… «συντονισμένα με τη βοήθεια της Ευρώπης».
Είδα τον Χριστόδουλο Ξηρό να γίνεται σύνθημα: «Αν αγαπάς κάποιον, άσ'τον ελεύθερο. Αν γυρίσει πίσω … δεν είναι ο Χριστόδουλος Ξηρός».
Ασχολήθηκα κι εγώ όπως κι όλοι του… σιναφιού με την εμφάνιση της Ελένης Μενεγάκη στην εκπομπή του Νίκου Μουτσινά. Μια ωραία βιτρίνα σ' ένα μαγαζί που άδειασε από εμπόρευμα.
Και μετά είδα σ ένα site το μνημείο για τα παιδιά του Lidice, ενός μικρού χωριού της Τσεχοσλοβακίας.
Εκατόν πέντε παιδιά αφανίστηκαν μέσα σε μια μέρα από τους Γερμανούς. Τα 82 απ' αυτά οδηγήθηκαν σε στρατόπεδο εξόντωσης, όπου δολοφονήθηκαν με δηλητηριώδη αέρια και μόνο κάποια που είχαν χαρακτηριστικά της Αρειας φυλής στάλθηκαν για υιοθεσία από οικογένειες Γερμανών.
Το γλυπτό της Μαρί Ουτσιτίλοβα στέκει εκεί στο χωριό θυμίζοντας ότι από τα 105 παιδιά του Lidice μόνο τα 17 επέστρεψαν κάποια στιγμή στο χωριό τους. Τα υπόλοιπα, ηλικίας από ενός έως 16 ετών έπεσαν θύματα στο βωμό της γερμανικής θηριωδίας: 82 χάλκινα αγάλματα, 40 αγόρια και 42 κορίτσια στέκονται εκεί και το βλέμμα τους σου θυμίζει ότι σ' αυτόν τον πλανήτη δεν υπάρχει μεγαλύτερο θηρίο από τον άνθρωπο.
Δεν χρειάζεται όμως να σου μαυρίζω την ψυχή. Σαββατοκύριακο έρχεται όλο και σε κάποια αγκαλιά θα χωθείς. Όλο και με κάποιους φίλους θα γελάσεις. Γι' αυτό κλείνω με χαμόγελο και συμβουλές πολύτιμες που έδωσαν άνθρωποι που έκλεισαν τα 100 χρόνια ζωής σ' αυτόν τον πλανήτη. Ποια είναι τα μυστικά της μακροζωΐας τους. Σ' ένα μικρό συμμάζεμα που έκανα, ιδού!
Τις περισσότερες φορές, τα πράγματα λύνονται μόνα τους.
Να κάνεις κάθε μέρα ένα πράγμα που θα είναι μόνο για σένα.
Μην παραιτηθείς ποτέ από την αγάπη.
Η ζωή είναι διασκεδαστική. Εξαρτάται μόνο από τον τρόπο που τη βλέπεις. Να είσαι ικανοποιημένος. Δεν χρειάζεται να είσαι χαρούμενος όλη την ώρα – μόνο ικανοποιημένος.
Να είσαι περίεργος. Να σε ενδιαφέρει η ζωή. Να ενθουσιάζεσαι με τα καινούρια πράγματα – με τα νέα μέρη, με το να γνωρίζεις ανθρώπους, με το να βλέπεις τις νέες παραστάσεις που ανεβαίνουν.
Κάνε ό,τι πρέπει να κάνεις. Μην το αναλύεις, απλώς καν’ το.
Μην ξεμένεις ποτέ από ευθύνες. Αν δεν έχεις καμία, βρες μία. Βρες ένα σκοπό, και δωσ’ του τον καλύτερο εαυτό σου. Κάνει καλό στο μυαλό σου και το ενδιαφέρον σου για τη ζωή, και σε κρατά ζωντανό για περισσότερο.
Σας φιλώ και σας εύχομαι ένα ατελείωτο Σαββατοκύριακο. Και πού και πού ν' αναρωτιέστε: «Αν η ζωή μου ήταν ταινία, θα έκοβα εισιτήριο για να τη δω;»
Η Κλεοπάτρα Πατλάκη στα social media:
Σου άρεσε το κείμενο; Συμφωνείς; Διαφωνείς οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως; Κάνε το δικό σου σχόλιο
παρακάτω. Το Yupiii θέλει και τη δική σου άποψη.
Διάβασε ακόμη:
Τι Μου Έμεινε Από Το Υπερθέαμα Ελένη Μενεγάκη Στην Εκπομπή Του Μουτσινά;: «Το μαύρισμα από τις Μαλδίβες και το ροζ lip gloss» από τον Δημήτρη Τσακούμη
Οι Eξομολογήσεις Eνός Διπλανού Μυαλού: «Success stories από τον “πόνο” του άλλου» από την Έρρικα Ρούσσου
Καζαμίας 2014: «Θα είναι μια φανταστική χρονιά» από τον Αντώνη Τζαβάρα
Το 2013 Σε Ένα Μίνι Απολογισμό: «Τηλεοπτικά κι άλλα, από μια χρονιά που -επιτέλους;- φεύγει» από τον Τάσο Μαστρογιάννη