Το ότι η Ειρήνη έχει μια καλή, αλλά όχι σπάνια εξαιρετική φωνή είναι αλήθεια. Όμως, γιατί στον Γιώργο Θεοφάνους αρέσει να ακούγονται μόνο οι αλήθειες που δεν τον πονάνε; Γιατί όταν η Κατερίνα Γκαγκάκη τόλμησε να πει άλλη μια αλήθεια, πως οι "Juke Box" δεν ήταν καλοί στο δικό τους live, της είπε ούτε λίγο ούτε πολύ πως ‘ποια είναι αυτή για να κρίνει;’. Μήπως γιατί οι "Juke box" ανήκουν στην ομάδα του; Μήπως γιατί δεν δέχεται, δεν μπορεί να δεχτεί, πως κάποιος από την ομάδα του δεν είναι μέσα στους καλύτερους;
Όπως και να έχει, η ειλικρίνεια απαιτεί δημοκρατία. Δεν μπορούμε να λέμε και να ακούμε μόνο τις αλήθειες που μας συμφέρουν. Επίσης, η ειλικρίνεια απαιτεί και κομψότητα στην έκφρασή της, ειδικά όταν μιλάμε για έναν μεγάλο, καταξιωμένο άνθρωπο, με εξοικείωση στην δημόσια έκθεση, ο οποίος απευθύνεται σε ένα 20something κορίτσι, που βγαίνει πρώτη φορά στην TV και που λιώνει να ακούσει μια καλή κουβέντα, ειδικά από το δικό του στόμα. Ας μην την πει ποτέ αν δεν την πιστεύει. Μαζί του. Αλλά ας μην την πυροβολήσει και στο κεφάλι, τη στιγμή που εκείνη είναι άοπλη. Και την ώρα που ο ίδιος μπαίνει ασπίδα μπροστά στους δικούς του τραγουδιστές, μη φάνε καμιά ανώδυνη, ξώφαλτση σφαίρα από τους άλλους, τους πιο πράους κριτές. Έτσι δεν είναι;
Για το ίδιο θέμα διάβασε και μια λίγο διαφορετική άποψη, από την προηγούμενη εβδομάδα.