Που λέτε εσείς οι από πάνω, τη ζημιά, προσπάθησε να μας -σας, δεν ξέρω- την κάνει μία ημερίδα, η επονομαζόμενη «Compassion Research Day». Εκεί, οι εργαζόμενοι του ανωτέρω μέσου κοινωνικής δικτύωσης, συναντώνται και ανταλλάσσουν ιδέες και εμπειρίες ώστε να αναβαθμιστεί η συναισθηματική δομή του πολυαγαπημένου μας «f». Το συμπέρασμα λοιπόν, από την εν λόγω συζήτηση, είναι η πρόταση για τη δημιουργία ενός καινούριου κουμπιού του «Sympathize».
Με το συμπάθιο παιδιά, αλλά τα 'σπάτε! Σαν να τους βλέπω: Σου λένε: «like», «like», «like». Νισάφι! Ήρθε η ώρα να δείξουμε ότι έχουμε και πιο βαθιά συναισθήματα. Ότι ξέρουμε πώς να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο. Όπως, μάλιστα, τεκμηριώθηκε και στη συνάντηση, είναι άδικο ο άλλος να ποστάρει ότι πέθανε ο σκύλος του κι εσύ να του κάνεις «like». Ε, δίκιο έχουν οι άνθρωποι εδώ που τα λέμε. Ενώ με το «Sympathize», θα έχεις την επιλογή να απαλύνεις ένα κλικ τον πόνο του.
Αλήθεια τώρα, πόσο άσχημα περνάτε εσείς οι facebookικοί; Αιώνια λιακάδα πια σε αυτά τα μυαλά σας! Επισημαίνω ότι δεν έχω καμία διάθεση να πιάσω την εξωφρενικά γελοία περίπτωση όπου πραγματικά κάποιος πονάει για το χαμό κάποιου ή ανησυχεί για την κατάσταση που βρίσκεται η ζωή -ή η χώρα του- και επιλέγει να το μοιραστεί με τους εικονικούς φίλους του – γιατί, αρχικά αυτό και μόνο, αποτελεί έναν ακόμη λόγο να πέσεις ψυχολογικά, λυπάμαι αν είσαι αυτός ο κάποιος κι αν το μαθαίνεις από μένα. Νομίζω ότι είναι τόσο ηλιθιωδώς άσχημη αυτή η περίπτωση που δεν μπορώ να ασχοληθώ μαζί της. Γι αυτό περνάω στο παρασύνθημα: Ας σκεφτούμε μαζί τι συμπονετικό κράξιμο έχει να πέσει.
Από φωτογραφίες μέχρι check-in κι από τραγούδια μέχρι κείμενα, καλή ώρα. Θα γίνουμε μία ωραία ατμόσφαιρα. Έχουν να πέσουν κάτι διαγραφές που θα το φυσάμε και δεν θα ζεσταίνει. Κάνω από τώρα εικόνα, την κοπελίτσα -είμαι ευγενική ένεκα Χριστουγεννιάτικης διάθεσης- που θα ανεβάσει όλο ανυπομονησία τη φωτογραφία από τη βραδινή της έξοδο με λεζάντα «Γιατί έτσι μας αρέσει» - ναι, κι εγώ απορώ γιατί όλες βάλθηκαν να γίνουν στο τσάμπα προωθήτριες μιας μπίρας, αλλά αφού τους αρέσει, το μόνο που έχω να πω, είναι με ρέγουλα κορίτσια γιατί κάνει κοιλιά, που διαγράφει στις φωτογραφίες, και αντί για «like», θα πάρει συμπάθεια. Βαστάτε, Τούρκοι, τα σχόλια! Χαμός θα γίνει. Βρε άτιμα, έχετε κι άλλες τέτοιες πανέξυπνες ιδέες να συσφίξουμε ακόμα πιο πολύ τις διαδικτυακές μας σχέσεις και να πιαστούμε ποντίκι με ποντίκι;
Παίρνω το σοβαρό μου ύφος -αν και συνεχίζω να γελάω σκεπτόμενη τις φάτσες όλων εκείνων που θα πάνε για «like» και θα βγουν συμπαθητικοί - και ειλικρινά παραδέχομαι ότι αυτή η κατάσταση έχει αρχίσει να με τρομάζει. Ποιο «dislike» μου λέτε εσείς; Σε λίγο, θα έρθει το κουμπί: «Pity», (το οποίο θα χρησιμοποιώ κατά κόρον σας το λέω, γιατί πραγματικά, μας λυπάμαι), ενώ σε μεγάλη σταρ των επιλογών, φαντάζομαι ότι θα αναδειχθεί το «Sex» - για να ξέρουμε ποιος μας τα ρίχνει, βρε αδερφέ, όλο chat chat και η τηγανίτα, τίποτα.
Πριν μάθουμε και να αναπνέουμε εικονικά, νομίζω ότι χρειαζόμαστε το κουμπί: «Wake Up» - Ξυπνάτε, ελληνιστί. Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω. Αλλά να πω την αλήθειά μου, νομίζω ότι και τα δύο δε θέλω να τα κάνω διαδικτυακά. Πείτε με οπισθοδρομική αλλά, προτιμώ να μουτζουρωθώ από τη μάσκαρα και να χωθώ στην αγκαλιά των δικών μου ανθρώπων παρά να με συμπονέσει ένα μπλε μαράν κουτί. Να το ζήσω, ρε παιδί μου. Δεν ξέρω εάν είμαστε για «like» ή για «Sympathize», αλλά μου φαίνεται ότι φτάσαμε στο σημείο που πρέπει να το πατήσουμε το ρημάδι το «logout» και να βγάλουμε τα συναισθήματα έξω από την οθόνη. Άλλωστε, μεταξύ μας, είναι το μοναδικό κουμπί που υπάρχει ήδη.
ΥΓ.: Εσείς, των πρώτων σειρών, μη μου τρομάζετε ακόμα. Το facebook δεν φαίνεται να έλαβε την πρόταση των εργαζομένων της στα σοβαρά. Ωστόσο, έχετε το στο πίσω μέρος των φωτογραφιών σας, γιατί μετράμε «like» μέχρι την εμφάνιση ενός καινούριου κουμπιού - κάτι λέγεται για «dislike», αλλά, μπα, αυτό νομίζω δεν αρέσει και πολύ στο Ζούκι.
Σου άρεσε το κείμενο; Συμφωνείς; Διαφωνείς οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως; Κάνε το δικό σου σχόλιο παρακάτω. Το Yupiii θέλει και τη δική σου άποψη.
Διάβασε ακόμη:
Εσύ Θα Το 'Κανες;: «Πόσο Μαντέλα είσαι;» από τον Αντώνη Τζαβάρα
Ποιος Είπε Ότι Στην Ελλάδα Δεν Έχουμε Stars;: «Μια ιδιόμορφη λίστα ονομάτων με έναν κοινό παρονομαστή» από τον Τάσο Μαστρογιάννη
Το Mονόπρακτο Tου Νotis: «…και το «ξύλο» στον δημοσιογράφο με τα σταράκια» από την Κλεοπάτρα Πατλάκη
Πόσο «Φυσιολογικό» Θα Βγει Το Παιδί Του Φώτη;: «Ένα απλοϊκό Οιδιπόδειο για αρχάριους» από τον Δημήτρη Τσακούμη