«Τρίτη 10:00-10:20, *σουσέλ με τον Τάκη», ήταν η πιο αποκαλυπτική φράση μέσα σε ένα σωρό από ασήμαντες και βαρετές λεπτομέρειες που διαβάστηκαν φωναχτά, βαρύγδουπα, σαν να στοιχειοθετούσαν φόνο. Και παρόλο που έγινε μια προσπάθεια όλο σοβαροφανείς υπαινιγμούς να συνδεθεί ο κάθε Τάκης κι ο Ασλάνης «με ένα λαμπερό κύκλωμα που παρασύρει νεαρά αγόρια προσφέροντας ανταλλάγματα», αυτό που τελικά έμεινε ήταν μόνο το γελοίο του πράγματος. «Σουσέλ-σουσέλ-σουσέλ» τιτίβιζε από την επόμενη μέρα και για πολύ καιρό όλη η Ελλάδα.
Ο Μιχάλης Ασλάνης, το πιο καλό, αθώο και ευαίσθητο παιδί της τότε ακμάζουσας showbiz, όπως βγαίνουν και παραδέχονται όλοι σήμερα (αλήθεια, τότε που είχαν κρυφτεί;), διαπομπεύτηκε, σύρθηκε σε ταπεινωτική απολογία και έγινε χοντρό ρεζίλι χωρίς να φταίει σε κάτι. Αυτός που δεν είχε δώσει κανένα δικαίωμα, γιατί ήταν από χωριό και έμεινε συνεσταλμένος και αξιοπρεπής μέχρι το τέλος, υποχρεώθηκε τότε να φορτωθεί σε ένα βράδυ όλες τις ανομολόγητες αμαρτίες, τα βίτσια και τα σουσέλ της Αθήνας.
Δεν είχε κάνει τίποτα παράνομο. Ούτε ηθικά μεμπτό. Κι αν σοκαρίστηκαν μερικοί από το σουσέλ με τον Τάκη, ήταν γιατί μέχρι τότε θεωρούσαν τον Ασλάνη ασέξουαλ σαν τα Στρουμφάκια. Δεν τους πείραξε τόσο το φύλο. Αλλά σαν να μην είχε ο Ασλάνης δικαίωμα στον έρωτα γενικά.
Οι comme-il-faut πελάτισσες που τόσα χρόνια πήγαιναν στο ατελιέ της οδού Αναγνωστοπούλου, επειδή ο Ασλάνης έκανε τις καλύτερες αλά Τζιανφράνκο Φερέ τουαλέτες, πήραν τα φράγκα τους κι εξαφανίστηκαν. Δεν του συγχώρεσαν (τουλάχιστον στην αρχή) ότι αποδεδειγμένα πια είχε κι ο «Μιχαλάκης», όπως τον έλεγαν χαϊδευτικά, ορμές, επιθυμίες, μια κάποια σεξουαλική ζωή, σαν τη δική τους.
Θα ήταν, βέβαια, απλοϊκό να συνδεθεί αποκλειστικά εκείνη η κίτρινη ιστορία με το οικονομικό αδιέξοδο και το τραγικό τέλος του. Σίγουρα ήταν και οι εποχές που άλλαξαν, η τηλεθέαση της καλής νεράιδας Ρούλας Κορομηλά που καταποντίστηκε, η ανικανότητα του μόδιστρου στις μπίζνες, η εφορία που ξαφνικά αγρίεψε, ενώ αλλιώς μας είχε αναθρέψει.
Όμως, μην ξεχνάμε ότι ο συγχωρεμένος Μιχάλης Ασλάνης που κλαίμε σήμερα δημόσια, είναι ο ίδιος άνθρωπος που τότε έμεινε μόνος κι αβοήθητος απέναντι στην αδικαιολόγητη ντροπή. Μια ντροπή που σαν να σβήσαμε τώρα μόλις, επειδή οι «οι νεκροί δεδικαίωνται». Και μαζί λες και διαγράψαμε και τις δικές μας τύψεις που χωρίς λόγο τον κάναμε ανέκδοτο.
Συμπέρασμα: Δεν μπορείς ούτε να διανοηθείς τις εν δυνάμει συνέπειες μια –ακόμη και αθώας- πλάκας, οπότε την επόμενη φορά που θα δεις κάποιον να λιθοβολείται για χαβαλέ, μη βιαστείς κι εσύ να βγεις στο μπαλκόνι φωνάζοντας όλο αγριότητα «σουσέλ-σουσέλ-σουσέλ». Για να τα ‘χεις καλά με τον εαυτό σου. Και για παν ενδεχόμενο.
*σουσέλ: η πεολειχία στα καλιαρντά (αργκό διάλεκτος μεταξύ ομοφυλόφιλων) – πιθανώς από παραφθορά του γαλλικού «σουσέτ» που σημαίνει «γλειφιτζούρι».
Ο Δημήτρης Τσακούμης στο twitter και το instagram:
Σου άρεσε το κείμενο; Συμφωνείς; Διαφωνείς οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως; Κάνε το δικό σου σχόλιο
παρακάτω. Το Yupiii θέλει και τη δική σου άποψη.
Διάβασε ακόμη:
Προβλήματα, Διλήμματα, Κάτι Ξεχασμένες Ρακέτες… «και τόσοι παρουσιαστές έξω από την πόρτα σου» από την Κλεοπάτρα Πατλάκη
Δείπνα, Τρέιλερ, Εγκυμοσύνες Και Μπικίνι: «Η σοουμπίζ τα δίνει όλα και οι τηλεοπτικοί επιστρέφουν» από τον Διονύση Θανάσουλα
Photoshop, Αγάπη Μου: «Είναι τόσο εύκολο, τόσο ωραίο και τόσο ψεύτικο» από τον Τάσο Μαστρογιάννη