Ήταν Ιούλιος του 2009, λίγο πριν συνδέσουμε παντοτινά το πανέμορφο κορίτσι με το μπουκάλι της σαμπάνιας. Καταμεσής ενός καύσωνα που έφτασε τους 42 βαθμούς, είχαμε λάβει άνωθεν εντολή να γίνει η σχεδόν άσπιλη τότε ακόμη Τζούλια Αλεξανδράτου σέξι εξώφυλλο στο Esquire (σ.σ. το πρώτο αντρικό περιοδικό του πλανήτη, το πιο έγκυρο, το πιο σοβαρό, το πιο στυλάτο, με τους καλύτερους γραφιάδες και γραφίστες, έχει ευτυχώς αυτόν τον μήνα, ακριβώς τέσσερα χρόνια αργότερα, εξώφυλλο τον Μπραντ Πιτ).
Τρέχαμε, λοιπόν, στην περίπου ερημική παραλία στα Λεγραινά, κοντά στο Σούνιο, για να απαθανατίσουμε το κορίτσι ημίγυμνο στο κύμα. Κι έτσι όπως ο ήλιος ήταν στο ζενίθ, η άμμος πύρωνε, η Τζούλια γκρίνιαζε και ήθελε να φύγει (ενώ εμείς ακόμη δεν είχαμε καμιά φωτογραφία της προκοπής), ο φωτογράφος την έβριζε για να της επιβληθεί, το μέικαπ του Δημήτρη Γιαννέτου αναλίγωνε πάνω στη διάφανη ακόμη τότε επιδερμίδα της, εγώ είχα βγάλει τη μπλούζα μου για να μη λιποθυμήσω και κρατούσα και μια ομπρέλα θαλάσσης από πάνω της για να μη λιποθυμήσει κι εκείνη. Προσπαθώντας να σώσω ότι σώζεται, να τελειώνουμε, να φύγουμε, να πάμε διακοπές και ει δυνατόν να ξεχάσουμε το ξεφτιλίκι μας για πάντα.
Έλα, όμως, που ένας άνθρωπος της Τζούλιας (μάνατζερ συστήθηκε και απ’ ότι φαίνεται τής είχε ήδη τότε κλείσει τη δουλειά με τη Sirina -άλλο που εμείς δεν είχαμε ιδέα) τραβούσε βίντεο backstage… Όταν το πήρα χαμπάρι, είδα τότε τη ζωή μου να περνάει μπροστά από τα μάτια μου: επαρχία, Οινόφυτα, Ομάδα Εδάφους, Τσαγκαρουσιάνος, Κάννες, Μιλάνο, Παρίσι και τελευταία σκηνή: ποιος είναι ο μ@λ@κας που κρατάει ομπρέλα Algida σε μια πλατινέ ξανθιά με τα βυζιά έξω;
Από τότε τρέμω πως αυτό το υλικό, σε φωτογραφία ή σε κινούμενη εικόνα, θα εμφανιστεί μπροστά μου για να μου θυμίσει ότι μερικές φορές όλοι κάνουμε λάθη και παραχωρήσεις για τις οποίες μετανιώνουμε αμέσως μετά, οπότε καλύτερα να μην είμαστε και τόσο αυστηροί και αμείλικτοι με τη Μαρία Σολωμού, τον Πάνο Μουζουράκη και το «69» που έκαναν στην παραλία. Να φύγουμε τώρα διακοπές και να ξαναγυρίσουμε καλύτεροι άνθρωποι με περισσότερη κατανόηση.
Την ιστορία τη διηγήθηκα για να την ξορκίσω, γιατί με κάνει και ιδρώνω η σκέψη της και με χαλάει βαθιά όταν τη θυμάμαι. Αντίθετα, τον Κριστιάν Καρποζήλο δεν φαίνεται να τον χαλάει τίποτα.
Ο Δημήτρης Τσακούμης στο twitter και το instagram:
Σου άρεσε το κείμενο; Συμφωνείς; Διαφωνείς οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως; Κάνε το δικό σου σχόλιο
παρακάτω. Το Yupiii θέλει και τη δική σου άποψη.
Διάβασε ακόμη:
Μέσος, Επιθετικός Ή Έλληνας;: «Μήπως να αφήσουμε τον Ρέμο & να κοιτάξουμε τον καθρέφτη μας;» από την Κλεοπάτρα Πατλάκη
Η «Bild», Ο Δημοσιογράφος Που Έγινε Η Νέμεσις Του Γερμανικού Ταμπλόιντ Και Η Επιστολή Του Αντώνη: «Δεν ήξερε ο Ρέμος; Ας ρώταγε τον Γκίντερ Βάλραφ!» από τον Διονύση Θανάσουλα
Τα Μπουζουκοσχήματα Της Νέας Σεζόν: «Οι φήμες λένε, η νύχτα αγχώνεται και η επιτυχία (;) έρχεται» από τον Τάσο Μαστρογιάννη
Το Βασιλόπουλο Και Του Πουλιού Το Γάλα: «Όλες οι (άχρηστες) πληροφορίες για τον τρίτο διάδοχο του θρόνου» από τη Βάσω Παπαγιαννακοπούλου