Και γι’ αυτό νιώθω την ανάγκη να τον υπερασπιστώ. Όχι μόνο επειδή είμαι κι εγώ βερμπαλιστής και φοβάμαι μήπως σύντομα ποινικοποιηθούν οι λέξεις, αλλά και γιατί, ναι μεν είναι ενοχλητικό για τα αφτιά και εκνευριστικό να μιλάει κάποιος τόσο και επί παντός επιστητού και να λέει και «φίδια» που βαριέσαι να ακούσεις, όμως δεν γίνεται να θεωρείται αυτό επιβαρυντικό στοιχείο και να χρησιμοποιείται εναντίον του στην Απέλλα, το δημόσιο δικαστήριο που έχει αναλάβει να δικάσει τον παλιό «νεοπλουτισμό», εγκαθιδρύοντας την ίδια στιγμή έναν ενοχικό «νεοπτωχισμό» με αισθητική Ελληνικής Δημόσιας Τηλεόρασης (Το είδες το νέο σήμα; Πόσο ανασφάλεια ένιωσες για το μέλλον μας;).
Δεν ξέρω αν ο Λάκης Γαβαλάς μιλούσε ανέκαθεν έτσι ακατάπαυστα - και μερικές φορές ακατάληπτα και ασυνάρτητα. Τον γνώρισα από κοντά μόλις 3-4 χρόνια πριν τελειώσει το φαντασμαγορικό του σόου, όταν, δηλαδή, είχε ήδη κερδίσει με τα λεφτά του το δικαίωμα να το παίζει τρελός και να λέει ό,τι του κατέβει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Θεώρησα τότε αναμενόμενο να εξαγοράζει με κεράσματα και δωρεές την ανοχή της παρέας στο ανεξάντλητο στόμα του, όπως κάνουν τόσοι και τόσοι πλούσιοι. Δεν ξέρω, λοιπόν, αν ήταν εγγενής η λογοδιάρροια ή ήρθε μαζί με τα Burberry και τα Moncler.
Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι αυτά τα «παραφουσκωμένα» που διατυμπάνιζε ο Λάκης για το σπίτι-πύργο στην Κηφισιά και τα ανάκτορα στη Μύκονο, τις τσάντες Hermesαπό κροκόδειλο και φίδι που τις είχε πάνω από τετρακόσιες, τα συλλεκτικά κοσμήματα εκατομμυρίων, την Bentley, τα ταξίδια που του στοίχιζαν 15,000 ευρώ τη μέρα, κι όλα τ’ άλλα τέλος πάντων που γύρισαν μπούμερανγκ και τον έκαναν κόκκινο πανί, ήταν περισσότερο τα φουσκωμένα λόγια ενός ανθρώπου που ζαλίστηκε στην όλο στροφές πορεία από τον μεταπολεμικό Πειραιά ως το αστικό Κολωνάκι και την Κηφισιά. Δεν ήταν ούτε τεκμήρια χυδαίας φοροδιαφυγής ούτε πειστήρια εγκλήματος, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπήρξαν ποτέ. Τουλάχιστον όχι στην έκταση που νομίζει ο κόσμος.
Όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, το νεοκλασικό του Τσίλερ στην Κηφισιά δεν έβγαλε ποτέ τα (μαύρα ή νόμιμα –δεν έχει σημασία τώρα) λεφτά για να το αγοράσει και το νοίκιαζε από μια οικογένεια παλαιόπλουτων για να παριστάνει απατηλά το «τζάκι». Το διάσημο σπίτι στη Φτελιά το κατατρώει, για να ξέρεις, συνέχεια ο βοριάς, που είναι μεν ευνοϊκός για τους σέρφερ, αλλά δεν παλεύεται αν είσαι άνθρωπος της πισίνας, γι’ αυτό και κανείς δεν θεωρεί φιλέτο το συγκεκριμένο οικόπεδο. Επίσης, επειδή συχνά κάναμε παρέα στην εβδομάδα μόδας στο Μιλάνο, μου είχε κάνει εντύπωση πόσο εγκρατής ήταν με το shopping: δεν έπαιρνε ούτε μακό αν δεν το βασάνιζε πρώτα μέσα του. Και από τα περίφημα βουνά από τσάντες Hermes, δεν είχα δει τόσα χρόνια πάνω από 7-8 (η κορυφή του παγόβουνου;), ενώ από τα κοσμήματα μέτρησα μόνο έναν πάνθηρα Cartier και κάτι μαϊμουδάκια της Chopard, που δεν τα λες βέβαια και τίποτα, αλλά η βίζιτα ενός εφοπλιστή περισσότερα κρεμάει πάνω της. Τέλος, «Bentley», όπως λέει κι ο ίδιος «έχει και η τραγουδίστρια Πάολα» -οπότε μην επεκταθώ περισσότερο.
Φυσικά και δεν λέω ότι τα 17 εκατομμύρια που φέρεται να χρωστάει στο Δημόσιο είναι λίγα λεφτά και ότι δεν θα έπρεπε να έχει ασκηθεί η προβλεπόμενη νομική διαδικασία εναντίον του. Αυτό που προσπαθώ να εξηγήσω, όμως, αν και σίγουρα θα παρεξηγηθώ γιατί είναι θέμα ευαίσθητο και πολύπλοκο, είναι πως ενώ οι περισσότεροι έκρυψαν τα κλεμμένα τους κάτω από ένα πέπλο κανονικότητας και τα έκαναν Πόρσε που είχε όλος ο κόσμος και πούρα που στο κάτω κάτω κάπνιζε κι Φιντέλ Κάστρο, ο Λάκης Γαβαλάς υπερθεμάτιζε με την flamboyant περσόνα του και ήταν σαν να φώναζε «εδώ, εδώ που φέγγει ελάτε και συλλάβετε!». Και πήγαν.
Τον πιστεύω τον Λάκη που λέει ότι δεν έχει πια (σχεδόν) τίποτα. Και ακόμη και τώρα, μετά από τόσα δεινά που πέρασε εξαιτίας της ασυμμάζευτης –αλλά καθόλου κακοπροαίρετης, σχεδόν παιδικής- ξιπασιάς του, την οποία φυσικά και δεν μπόρεσε να χαλιναγωγήσει ποτέ κανένας δικηγόρος υπεράσπισης, ακόμη προτιμάει περήφανα και με αφέλεια να καμώνεται το κάτι παραπάνω για να μην τον λυπηθούν, παρά να βγάζει στα μουλωχτά λίγη λίγη τη «σύνταξή» του στην Ελβετία, όπως κάνουν οι άλλοι της σειράς του. Και μου θυμίζει και λίγο τους «fools-τρελούς» στις βασιλικές αυλές του Μεσαίωνα, που γύριζαν γύρω γύρω την ώρα που όλοι είχαν μεθύσει από το κρασί και τους έλεγαν με παρρησία στα μούτρα κάτι αστείες μα σκληρές αλήθειες. Χωρίς να έχουν να κερδίσουν κάτι από αυτό. Μόνο να χάσουν. Το κεφάλι τους.
Είναι παλληκάρι ο Λάκης, γιατί αντίθετα από τους κρυψίνοες, όσους τη γλίτωσαν με σχέδιο και έκαναν τους άρρωστους, τους τρελούς, τους μπατίρηδες με τη συμβουλή του δικηγόρου τους, αυτός συνέχισε και συνεχίζει να μιλάει χωρίς σταματημό – άλλο που δεν έχει πια σημασία να ακούσεις τι λέει.
Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΟ INSTAGRAM
Hamptons Cupcakes στο γραφείο.
Ο Κωνσταντίνος Αργυρός κάτι δείχνει στον «αδερφό» του Χρήστο Μάστορα.
Surf στον Αστέρα Βουλιαγμένης.
Το χέρι της Courtney Parker στο πόδι μου (!)
Από τα γεννητούρια του madamefigaro.gr (#regram @elenista).
Στην πισίνα του Divani Palace μια μέρα με σύννεφα.
Λίγο πριν ξεκινήσει η Πρώτη Ύλη του Δημήτρη Παπαϊωάννου.
Ο Δημήτρης Τσακούμης στο twitter και το instagram:
Σου άρεσε το κείμενο; Συμφωνείς; Διαφωνείς οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως; Κάνε το δικό σου σχόλιο
παρακάτω. Το Yupiii θέλει και τη δική σου άποψη.
Διάβασε ακόμη:
Photoshop Rules: «Ό,τι δεν το μπορεί ο Θεός, το μπορεί ο γραφίστας» από την Κάλλια Καστάνη
Το Τουίτερ Τρολάρει Το Σήμα Της ΕΔΤ: «Αναζητείται ο γραφίστας "Dead or Alive» από τη Βάσω Παπαγιαννακοπούλου
Το Star Του Χατζηνικολάου, Ο Alpha Του Λαζόπουλου Και Οι Ξεκρέμαστοι: «Το τηλεοπτικό τοπίο αλλάζει...» από τον Διονύση Θανάσουλα
Η Ελένη Μενεγάκη Των Ονείρων Μου: «Τελικά τι θα κάνει τη νέα σεζόν;» από τον Τάσο Μαστρογιάννη
Τα Δάκρυα Της Μενεγάκη, Η Αγανάκτηση Του Λιάγκα Και Τα Spam Της Αλήθειας: «Τέλος εποχής» από την Κλεοπάτρα Πατλάκη