Απ’ ότι φαίνεται και το μεγάλο κοινό το ίδιο σκέφτεται. Θέλω να πω… ρίξτε μια ματιά τριγύρω. Σε μια χώρα έντρομη και μια τηλεόραση χρεωκοπημένη, η μόνη αμετακίνητη σταθερά μας είναι κουτάλες. Οποιαδήποτε ώρα της ημέρας ή της νύχτας, σε οποιοδήποτε κανάλι κι αν γυρίσεις, πέφτεις πάνω σε κατσαρόλες που αχνίζουν, μαχαίρια που τεμαχίζουν, ζυμάρια και αλευρώματα –περιμένω καρτερικά τη στιγμή που οι ειδήσεις θα αρχίσουν να προβάλλονται με την ένδειξη «η εκπομπή περιέχει τοποθέτηση προϊόντος» και μια κρέμα γάλακτος θα κάνει δειλά την εμφάνισή της στην άκρη του πάγκου της Όλγας Τρέμη.
Τι μας κάνει να χαζεύουμε με τις ώρες τον Καλλίδη – my personal top chef - να καραμελώνει κρεμμύδια; Ίσως, το ότι μια σάλτσα ντομάτα που τσιτσιρίζει στο κατσαρολάκι, είναι κάτι πολύ απλό, κάτι που «μυρίζει» ακόμα ασφάλεια, τάξη, φυγή προς τα πίσω. Πίσω στην αγκαλιά της μαμάς και του στρωμένου κυριακάτικου τραπεζιού. Ίσως οι τηλε-μάγειρές μας, δεν μαγειρεύουν απλώς – στην πραγματικότητα, φουρνίζουν και ξεφουρνίζουν το μυστικό της χαμένης σπιτίσιας ευτυχίας μας. Κι αυτό το καταλαβαίνω.
Μόνο που σε κάποιες εκπομπές αυτή η φυγή φλερτάρει πια με την ολοκληρωτική αφασία. Άνθρωποι, χρήματα, παραγωγές, ψυγεία που ξεχειλίζουν κρέατα, φασιανοί, παπάγιες και μεσογειακά φύκια, πάγκοι με κερωμένα, γυαλιστερά λαχανικά που σαπίζουν κάτω από τα φώτα, ώρες να ψειρίζουμε την υφή μιας σάλτσας μουστάρδας, χαμένες ώρες, μυαλά φλαμπέ– κι όλα αυτά στην Ελλάδα των συσσιτίων. Παράλογο; Ναι. Και το λέω, ξέροντας πως ακούγεται σαν φτηνός λαϊκισμός, και πως μιλάμε για δουλειές και για μεροκάματα, που χάνονται στην τηλεόραση κ.λπ. κ.λπ. Αλλά δεν είναι λαϊκισμός. Είναι απλός ρεαλισμός, πώς το λένε, γνώση του πλαισίου της πραγματικότητας. Μες σ’ αυτό το πλαίσιο, (ανεργία, χαράτσια, νέοι φόροι, κοινωνικά ιατρεία, νηστικά παιδιά που λιποθυμάνε στα σχολεία), η εικόνα ενός νέου άντρα που καταρρέει επειδή δεν του πέτυχε η μους στη σαρλότ ή επειδή δεν πρόλαβε να «στήσει» πιάτο με τρία κολοκύθια και δυο κάπαρες και τώρα τι θα πουν οι κριτές, δεν έχει καμιά αγωνία ή ένταση, δεν είναι καν νόστιμη ή διασκεδαστική. Είναι λυπηρή.
Η Κάλλια Καστάνη στο twitter: www.twitter.com/magikadespell