*Aide-mémoire: συντομευμένο κείμενο που επιτρέπει σε κάποιον να έχει μια γενική εικόνα ορισμένων γνώσεων
Καλησπέρα, καλησπέρα!
Είναι ρε παιδάκι μου να απορείς ώρες ώρες με αυτά που ακούς. Με αφορμή την κουβέντα μας με τη Ναταλία Γερμανού στο #Kalytera, εκτός τηλεόρασης προσπαθείς να εξηγήσεις λόγου χάρη τα αυτονόητα, μεταξύ συγγενών και φίλων, όταν λες ότι ένας άνθρωπος της τηλεόρασης δεν είναι ισοδύναμος -θέλοντας και μη- με ένα πολιτικό πρόσωπο. Και ακούς "Ρε ο ΤΑΔΕ λέει ό,τι θέλει και δεν τον ελέγχει κανείς". Τι λες ρε συ; Ναι δεν τον ελέγχει, αλλά ελέγχει ο ίδιος τον εαυτό του για να κρατάει τη δουλειά του, τουλάχιστον. Και την αξιοπρέπειά του ενίοτε. Και δεν πιστεύεις πως θέλει μαγκιά να βγεις μπροστά και να μην υποχωρήσεις στην on air αντιπαράθεση με μία πολιτική αρχηγό;
Θεωρείς πως ένας άνθρωπος στην τηλεόραση γενικώς μπορεί να πει 100% την άποψή του για τα πάντα; Γιατί αν το θεωρείτε, καλύτερα να ξανακάνουμε μία κουβέντα όχι για το τι επιτρέπεται να πεις, αλλά πόσο αντέχει ο κάθε σταθμός / παρουσιαστής / αρχισυντάκτης / υπεύθυνος προγράμματος να "λερώσει" τις καθαρές του σχέσεις με κάθε πλευρά. Είτε αυτό αφορά τη showbiz είτε την πολιτική είτε την κοινωνία είτε την Ένωση Φιλόζωων Πάνω Ραχούλας Εξωχωρίου. Κανείς δεν θέλει να σπάει αυγά με κανέναν εν ολίγοις. Και επειδή ακριβώς δεν θέλει να σπάσει, όχι αυγό, ούτε παρανυχίδα, βγαίνουν 5 άνθρωποι κάθε τόσο στη σέντρα και γίνονται οι κακοί της ιστορίας.
Και είδα και πόσο βαριά μπορεί να πάρει ένας άνθρωπος τον δημόσιο διάλογο. Έπεσαν όλοι να φάνε αυτό το έρμο το κορίτσι που πήγε στα Miss Universe. Σε μια άλλη εποχή, τεράστιας προβολής των κάθε καλλιστείων, ενδεχομένως να μην ήταν η #1 επιλογή του κοινού η συγκεκριμένη κοπέλα, το παραδέχομαι κι εγώ. Αλλά όταν βλέπεις ένα κορίτσι, που εντάξει κάνει μια προσπάθεια κι αυτή, να βουρκώνει και να λέει "Δεν θεωρώ ότι σας έκανα ρεζίλι ως λαό" το ξανασκέφτεσαι. Δεν τα πήγε καλά όπως και να το κάνουμε, αλλά στεναχωρέθηκα με την έρμη.
Μόνο ευχάριστα είναι τα νέα περί επιστροφής της Δανάης Μπάρκα στην τηλεόραση. Σε όποιο κανάλι και όποια ζώνη. Το "Celebrity Game Night” που της "χρεώνουν” εδώ και καιρό είναι μια εξαιρετική επιλογή για την ίδια, τη "στιγμή” της και το ταμπεραμέντο της. Σας έλεγα και πολύ καιρό πριν -κι ας έφαγα κράξιμο- ότι η Δανάη Μπάρκα, όσο άδοξα και αν έληξε η συνεργασία της με το MEGA, είναι ένα δημοφιλές πρόσωπο, με την έννοια του "εξωφύλλου", και αν την εντάξει στο δυναμικό του ένα κανάλι που μπορεί να την επιβάλει προστατευμένα, θα μπορούσε να κάνει και μεγάλη επιτυχία. Δεν είναι το OPEN αυτό, κακά τα ψέματα. Αλλά μια προσπάθεια -ακόμα- της "Barking Well” να ενισχύσει ορισμένες ζώνες προγράμματος θα μπορούσε να προσφέρει ωραίο περιεχόμενο στο μείγμα του "Ανοιχτού Καναλιού". Και όχι δεν λάτρεψα ξαφνικά τη Δανάη, ούτε ταιριάζω απόλυτα μαζί της ούτε σε αυτά που λέει ούτε στον τρόπο που επιλέγει να κινείται μέσα στα media. Αλλά ότι είναι το όνομά της πουληστερό και ότι μπορεί να κάνει ενός είδους θόρυβο με την επιστροφή της μπορεί. Σε άλλο κανάλι ενδεχομένως να έκανε και νούμερα.
Εμφανίστηκε και η Ηλιάνα Παπαγεωργίου στη Ζήνα Κουτσελίνη, για πρώτη φορά μετά την πρεμιέρα του "GNTM” και εν μέσω της διαμάχης της με την Έλενα Χριστοπούλου. Και τα είπε τόσο ωραία και σωστά. 7 λέξεις αρκέστηκε να πει για το big drama των ημερών. Όλο το υπόλοιπο ήταν αφιερωμένο στα πολύ επιτυχημένα πράγματα που κάνει φέτος, όπως και στη ζωή της εκτός τηλεόρασης.
Και αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα εν προκειμένω, ασχέτως προσώπων. Σε κάθε τέτοια φάση, αν έχεις να πεις κάτι θετικό και επιτυχημένο γύρω τριγύρω, δεν χρειάζεται ποτέ να μένεις στο drama ούτως ή άλλως. Αρκεί να έχεις. Ας μένουμε στην επιτυχία και το "καλό" γύρω μας. Οι άνθρωποι διενέξεις θα έχουν αιωνίως.
Μιλώντας για το OPEN παραπάνω, θυμήθηκα πως μερικές από τις σειρές που ήρθε συζήτησε με το MEGA για να μεταδώσει σε επανάληψη από τη συχνότητά του είναι το "Καρέ της Ντάμας”, μία από τις πιο ωραίες κομεντί των 90s, και το "Αν υπήρχες θα σε χώριζα”. Πρόκειται για τη σειρά της Έλενας Ακρίτα και του Γιώργο Κυρίτση, μια τύπου κωμωδία, που βγήκε στον αέρα το 2007 με πρωταγωνιστές τον Πέτρο Φιλιππίδη και τη Μαριάννα Τουμασάτου αμέσως μετά τη "Βέρα στο Δεξί”. Not bad. Έτσι κι αλλιώς εκεί τις έχουν και κάθονται.
Για το τέλος, θα αναφερθώ για ακόμα μία φορά στα "Φαντάσματα”. Και τον υπέροχο τρόπο που έχουν, η Αμαλία Γιαννίκου και ο Λευτέρης Παπαπέτρου, να αποδίδουν τα storyline των ηρώων της σειράς. Τα "Φαντάσματα” είναι αυτό το είδος της κωμωδίας που είναι τόσο καλογραμμένη και καλογυρισμένη που δεν μπορεί να σου περάσει απαρατήρητη. Η ιστορία του Ταγματάρχη με τον φαντάρο του ήταν τόσο ρομαντική που έφτανε στα όρια του συγκινητικού. Μου θύμισε κάπως την ιστορία από "Το Ταγκό των Χριστουγέννων”. Τι γλυκό τα πράγματα να αποδίδονται ανθρώπινα και με σεβασμό. Αυτή είναι η νέα και σημερινή τηλεόραση που έψαχνε εναγωνίως ο Νίκος Μουτσινάς πριν κάποια χρόνια. Βρείτε τη, στηρίξτε τη, αναδείξτε τη.
Σε κάθε περίπτωση, τα social media μου για κουβεντούλα, ιδέες και προτάσεις είναι στη διάθεσή σας.
http://instagram.com/sirconstantino
https://www.facebook.com/constantinos.antonatos