Τώρα που τελείωσαν και οι φετινές "ΣΕΡΡΕΣ" ο Γιώργος Καπουτζίδης έχει κάθε λόγο να χαίρεται. Γιατί και πάλι -αλλά ειδικά αυτή τη φορά- είπε κάτι και αυτό ήταν τόσο ηχηρό που ακούστηκε μέχρι εκεί που δεν ήθελαν καν να γυρίσουν το κεφάλι τους.
Και είναι ο μόνος που δεν μπορεί κανείς να του πει ότι κάνει περιττή φασαρία. Όταν υπάρχει μια ειλικρινέστατα μίζερη τηλεοπτική πραγματικότητα, που δε χαλαλίζει σε κανένα ούτε δευτερόλεπτο περιττής διαφήμισης, αλλά την ίδια στιγμή ένας άνθρωπος υπάρχει ταυτόχρονα σε τέσσερα κανάλια, ένα εξ αυτών και η ΕΡΤ, το πράγμα είναι πολύ απλό: το κοινό θέλει τον Καπουτζίδη και μπροστά σε αυτό όλοι κάνουν πίσω.
Η κριτική στην τηλεόραση
Πέρα όμως από το απλούστατο αλλά αυθεντικό μήνυμα της σειράς του, ότι δηλαδή η αγάπη είναι ίδια απ' όπου και αν προέρχεται και όπου και αν προκύπτει, ο Γιώργος Καπουτζίδης είπε δύο πράγματα σημαντικά, καλεσμένος στο "Πρωίαν σε είδον" της ΕΡΤ1 και τον Φώτη Σεργουλόπουλο και την Τζένη Μελιτά.
"Κάνει κάποιος μια δολοφονία; Να δικαστεί και να μπει στη φυλακή. Αλλά εμείς δεν ακολουθούμε αυτή τη διαδρομή, ξέρεις τι κάνουμε; Βρίσκουμε έναν δολοφόνο και τι κάνουμε; Τον βάζουμε στις 10:00 και λέμε στον κόσμο "μισήστε τον”. Το "μισήστε τον”, να τιμωρηθεί όπως πρέπει. Αν μου μάθεις εμένα να μισήσω τη Δευτέρα τον έναν δολοφόνο, την Τετάρτη τον άλλον, την Πέμπτη τον άλλον, όταν συνηθίσω αυτή τη διαδικασία, πολύ γρήγορα, σε δύο εβδομάδες θα μάθω να μισώ τον γείτονά μου και τον οποιονδήποτε" είπε ο Γιώργος Καπουτζίδης και από εκείνη την ώρα έκανα ένα βήμα πίσω.
Από εκείνη την ώρα τα λόγια του δεν έπαψαν να με απασχολούν. Μα γιατί υπάρχουν ελάχιστες εκπομπές πια που αντέχεις να δεις στην ελληνική τηλεόραση; Γιατί οι δολοφονίες ή στο πιο ευγενικό "οι μεγάλες κοινωνικές υποθέσεις" έγιναν το απόλυτο trend τηλεθέασης; Γιατί λύσαμε όλα τα άλλα και μας έμεινε αυτό; Όχι. Επειδή όπως λέει ο λαός "το αίμα και το σπέρμα" στην τηλεόραση πάντα πουλούσε και πάντα θα πουλάει. Και οι άνθρωποί της βρήκαν την κότα με τα "χρυσά αυγά".
Ο Γιώργος Καπουτζίδης με την τοποθέτησή του αυτή δεν άσκησε κριτική -κατά τη γνώμη μου- στην τηλεόραση. Απλά τόνισε πως η τηλεόραση ξέχασε την ευγενή της φύση και παραδόθηκε σε ένα αέναο κυνήγι μαγισσών με μόνο σκοπό τη δήθεν πάταξη του κακού ως ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Μα πώς θα πολεμήσουμε το κακό όταν αποφασίζουμε να μολύνουμε ακόμα και τις ώρες ενημέρωσής μας από τα -ο Θεός να τα κάνει- infotainment προγράμματα;
Αυτή τη στιγμή στην ελληνική τηλεόραση υπάρχουν με το ζόρι τρεις εκπομπές που με τον τρόπο τους δεν ποτίζουν μίσος το κοινό. Τρεις από τις σχεδόν είκοσι ζωντανές εκπομπές. Αντιστρέφοντας την αρίθμηση θα βρεις 17 περίπου εκπομπές να βομβαρδίζουν με τοξικότητα και "σκληρό" σχόλιο το τηλεοπτικό κοινό.
Το τέλος της ευγενούς τηλεοπτικής ψυχαγωγίας
Και εκεί ακριβώς είναι που πάντα θα επιμένω ότι οι εκπομπές τύπου "Ελένη" -και σε αυτή την κατηγορία κατατάσσω και το "Πάμε Δανάη!"- δεν έπρεπε να εγκαταλειφθούν. Ναι μπορεί να θαυμάζω τα αντανακλαστικά του Λιάγκα ως επαγγελματία ορισμένες σεζόν, να παραδέχομαι την τεράστια επιτυχία που σημειώνει ο Κουσουλός, αλλά δεν σημαίνει πως αυτή είναι η σημαία της θεματολογίας στα χρώματα της οποίας πρέπει να βάψουμε το κατώφλι της τηλεοπτικής μας πραγματικότητας.
Η επισήμανση του Γιώργου Καπουτζίδη συνοψίζει τις συνέπειες του τέλους των μοντέλων των εκπομπών ευγενούς ψυχαγωγίας, ειδικά στην καθημερινή ζώνη. Και αυτό, σε μια εποχή που ο θεατής αναζητά κάθε σπιθαμή των others ώστε να δει κάτι που δεν θα τον κάνει να σιχτιρίσει, θα πρέπει πρώτα από όλους να είχε απασχολήσει τους ανθρώπους που στήνουν την ίδια την τηλεόραση.
Σε κάθε περίπτωση, τα social media μου για κουβεντούλα, ιδέες και προτάσεις είναι στη διάθεσή σας.
http://instagram.com/sirconstantino
https://www.facebook.com/constantinos.antonatos
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
