Aide-mémoire | Υπάρχει και αυτή η τηλεόραση, ευτυχώς

Ο Κωνσταντίνος Αντωνάτος γράφει για το τηλεοπτικό τοπίο και όχι μόνο.

ΓΡΑΦΕΙ: YUPIII TEAM

*Aide-mémoire: συντομευμένο κείμενο που επιτρέπει σε κάποιον να έχει μια γενική εικόνα ορισμένων γνώσεων

Καλησπέρα, καλησπέρα!

Θα καταντήσω να γίνω γραφικός, αλλά οι "ΣΕΡΡΕΣ" γράφουν τη δική τους ιστορία. Σπανίως μια σειρά είναι τόσο διαφορετική και κυρίως τόσο επιδραστική σε μια γενιά ανθρώπων οι οποίοι δεν περιμένουν να γίνουν κοινωνοί μιας πληροφορίας, αλλά να δείξουν στους άλλους, αυτούς που επιμένουν να τους θεωρούν κάτι "βρώμικο" και "κρυφό", ότι όλα γίνονται ακριβώς όπως σε ένα στρέιτ ζευγάρι. Ναι, υπάρχουν άνθρωποι που βλέποντας τυχαία τις "ΣΕΡΡΕΣ" αντιλαμβάνονται πέντε πράγματα παραπάνω. Και είναι ωραίο αυτό.

Έτσι κι αλλιώς σεξ ανάμεσα σε δύο αγόρια στην ελληνική τηλεόραση δεν είχαμε δει πρόσφατα. Μπορεί και ποτέ. Ξέρετε ο μεγαλύτερος ρατσισμός από το μέσο είναι όταν αντιλαμβάνεται ο θεατής πως επίτηδες γύρισε η κάμερα αλλού. Εδώ το "κάμερα σε μένα" λειτουργεί. Και λειτουργεί επειδή αυτό το έρμο ζευγάρι δεν κάνει έρωτα μετά από μια πάλη. Κάνει έρωτα μετά από μια πανέμορφη ερωτική εξομολόγηση. Και αυτό κάνει τον Καπουτζίδη μοναδικό. Ότι γράφει με την καρδιά του και όχι με τη Nielsen στο προσκεφάλι του. Μη σας πω ότι την έχει και γραμμένη εδώ που φτάσαμε δηλαδή.

Μιας και μιλάμε για ερωτικές ιστορίες, μη ξεχάσω να σας πω για το "Hotel Amour". Το νέο ελληνικό μιούζικαλ των Θέμη Καραμουρατίδη και Γεράσιμου Ευαγγελάτου, σε σκηνοθεσία Σμαράγδας Καρύδη, έκανε πρεμιέρα τη Δευτέρα στο "Ακροπόλ", όπου θα ανεβαίνει κάθε Δευτέρα και Τρίτη. Πρόκειται για τις τέσσερις παράλληλες ιστορίες ζευγαριών που βρίσκονται τυχαία σε ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής, καθένα για τους δικούς του λόγους. Θα γοητευτείς με την κουκλάρα ώριμη Κατερίνα Παπουτσάκη, αλλά και το ξεχωριστό στιλ του Γιώργου Παπαγεωργίου. Θα εντυπωσιαστείς από την υπερταλαντούχα Χαρά Κεφαλά και το σύγχρονο sexy storyline της με τον Ιβάν Σβιτάιλο, ενώ θα καρδιοχτυπήσεις από το ντουετάκι του -so hot right now- Βασίλη Μηλιώνη και της γλυκύτατης Αλεξάνδρας Κολαΐτη. Ένα υπερβολικό αλλά αρκετά σέξι θεατρικό, με ιστορίες ώριμων αλλά και ανώριμων ανθρώπων που μέσα στην ορμή του έρωτα λένε, ξελένε, αναβοσβήνουν, φοβούνται και αγαπούν. Και τραγουδούν, πολύ τραγουδούν. Μουσικές υπέροχες και καλοδουλεμένες.

Στον αντίποδα και χωρίς καμία διάθεση μείωσης του ταλέντου των ηθοποιών βρήκα το gay ζευγάρι βαθιά στερεοτυπικό και ενδεχομένως λίγο εκτός εποχής. Σε ένα timing που η ορατότητα συναντά την αποδοχή, σε μια κομβική στιγμή που τα ομόφυλα ζευγάρια εκπροσωπούνται από απόλυτα κανονικούς ανθρώπους, ένας extra χαρακτήρας με μορφασμούς και παίξιμο που παραπέμπει σε άλλη εποχή. Βλέποντας την προσπάθεια του Γιλμάζ Χουσμέν να αποδώσει με ταλέντο τον ήρωά του, ένιωσα πως έχανε την ευκαιρία να περάσει τα ποιοτικά μηνύματα για τις ανθρώπινες σχέσεις που με άνεση όλα τα άλλα ζευγάρια μετέδιδαν. Αν σκεφτεί κανείς πως στην "Απλή Μετάβαση" θα θαύμαζε κανείς την αποτύπωση του gay lovestory, εδώ μάλλον πήγε κάτι λάθος κατά τη γνώμη μου.

Σε άλλα νέα, έβλεπα τη Ντόρα Μπακογιάννη στο "10 Παντού" του OPEN και συνειδητοποιούσα δύο πράγματα. Αφενός τι ωραία συνομιλήτρια είναι η πρώην υπουργός εξωτερικών, μού είχε λείψει από τα πολιτικά πάνελ κατά τη διάρκεια της αποχής της από αυτά, όπως αποκάλυψε η ίδια δηλαδή. Αφετέρου θα πω δυο λόγια για το "10 Παντού" επειδή έχει αξία να το παραδεχόμαστε. Ο Στραβελάκης και η Καραμήτρου είναι ένα πολύ δυνατό δίδυμο, με σεβασμό στον συνομιλητή, με αξιοπιστία και εμπειρία. Ναι, δεν ειναι infotainment, είναι old school Ενημέρωση. Αλλά είναι άξιοι εκπρόσωποι της πρωινής ενημέρωσης, όπως τη ξέραμε λίγα χρόνια πριν. Που δεν χρειαζόταν να παίζεις ένα scripted reality για να συνομιλήσεις με παρουσιαστές για δήθεν σοβαρά θέματα.

Για το τέλος, κράτησα κάτι που λίγο πολύ όσοι με ξέρουν μπορεί να θεωρούν και αυτονόητη τη θέση μου. Η Δέσποινα Βανδή πρωταγωνίστησε σε ένα αχρείαστο "σκανδαλάκι" που έπρεπε να απολογηθεί γιατί απομακρύνθηκε με περιπολικό από έναν δρόμο ταχείας κυκλοφορίας όταν έμεινε το αμάξι που επέβαινε. Το θέμα δεν είναι τι ακριβώς έπρεπε να κάνει η Βανδή ή πώς θα έπρεπε να είχε κινηθεί το περιπολικό. Βρίσκω εξίσου εγκληματικό να έλεγαν σε μια γυναίκα οδηγό με βλάβη, την οποιαδήποτε οδηγό – όχι τη Βανδή, "μείνε εδώ και περίμενε την ασφαλιστική, δεν πειράζει, δεν παθαίνεις και τίποτα". Τη βοήθησαν στο μέτρο του λογικού.

Αντίθετα, εκτός λογικής μού φάνηκε η τηλεοπτική διαχείριση της "είδησης" αυτής, που μόνο επίκαιρη δεν ήταν, από την ομάδα του "Πρωινού". Ειλικρινέστατα δεν καταλαβαίνω γιατί την παρουσίαζαν σαν κάποια τρομερή εγκληματία που δέχθηκε να "εκμεταλλευτεί" τα ειδικά προνόμια που της χαρίζει η όποια επωνυμία της. Και να το είχε κάνει δηλαδή, σιγά την πιατοθήκη. Αλλά πηγαίνοντας ένα βήμα, καλώς κατηγορούμε ένα περιπολικό που ΔΕΝ έκανε αυτό που θα ήταν πρέπον και λογικό να κάνει. Το κατηγορούμε και όταν κάνει το αυτονόητο; Ναι, κάθε άνθρωπος σε λεωφόρο πρέπει να απομακρύνεται αν δεν υπάρχει ΛΕΑ. Κατηγορούμε που η αστυνομία βοήθησε; Δεν μπορώ να καταλάβω ποιος πραγματικά είναι ο στόχος... Μήπως και οι δύο πλευρές γίνονται θύματα μιας απεγνωσμένης προσπάθειας να δημιουργήσουμε νέα... Μπισμπικιάδα, γιατί η προηγούμενη μας τελείωσε; Λέω εγώ τώρα.

Σε κάθε περίπτωση, τα social media μου για κουβεντούλα, ιδέες και προτάσεις είναι στη διάθεσή σας.

http://instagram.com/sirconstantino
https://www.facebook.com/constantinos.antonatos

Σε κάθε περίπτωση, τα social media μου για κουβεντούλα, ιδέες και προτάσεις είναι στη διάθεσή σας.

http://instagram.com/sirconstantino
https://www.facebook.com/constantinos.antonatos