Ο Αντώνης Παπαδημητρίου ήταν καλεσμένος στο "Ενώπιος Ενωπίω" της Πέμπτης. Ο Πρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση μίλησε στον Νίκο Χατζηνικολάου για τη σχέση του Ιδρύματος με την Αθηνά Ωνάση, αλλά και τις δικαστικές διαμάχες που είχε το Ίδρυμα με τον Τιερί Ρουσέλ.
"Η Αθηνά Ωνάση είναι η εγγονή του Ωνάση και τη σεβόμαστε με αυτή την ιδιότητα. Δεν είχα την ευκαιρία να τη γνωρίσω ποτέ και νομίζω ότι και κανένα από τα άλλα μέλη του συμβουλίου μας δεν την έχει γνωρίσει ποτέ. Η ίδια δεν θέλησε ποτέ να έχει καμία σχέση με εμάς. Είναι όμως σεβαστό πρόσωπο για το Ίδρυμα Ωνάση, επειδή είναι η εγγονή" ξεκαθάρισε ο Αντώνης Παπαδημητρίου.
Τι αναμνήσεις έχει ο ίδιος από τον Αριστοτέλη Ωνάση; "Τον ίδιο δυστυχώς δεν τον γνώρισα. Η παρουσία του στην οικογένειά μας ήταν πολύ βαριά, μόνιμη και σταθερή. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, όταν ήταν άρρωστος στα τελευταία του, το κλίμα στην οικογένεια πώς ήταν. Εγώ προσωπικά του μίλησα ελάχιστες φορές στο τηλέφωνο. Έπαιρνε κλασικά βράδυ, την ώρα που τρώγαμε, σήκωνα εγώ το τηλέφωνο και ο πατέρας μου πάντα κάπως δυσανασχετούσε. Έπαιρνε το αφεντικό και έπρεπε να μιλήσει..." είπε, ενώ για τα παιδιά του Έλληνα Κροίσου τόνισε: "Γνώρισα καλά τον Αλέξανδρο και τη Χριστίνα. Ο Αλέξανδρος ήταν ένα εξαιρετικό παιδί, 23 ετών τότε κι εγώ ήμουν γύρω στα 15. Ερχόταν στο σπίτι στον Πειραιά, εξαιρετικό παιδί, πολύ προσηνής. Αγαπούσε τον πατέρα μου, τον θεωρούσε κάτι μεταξύ μεγάλου αδελφού και πατρικής φιγούρας. Ήταν στο ίδιο γραφείο, είχαν κοινό γραφείο. Ο πατέρας μου ήταν κατά κάποιο τρόπο μέντοράς του, ένα καλό παιδί".
Τι συνέβη τελικά με τη διαθήκη της Χριστίνας Ωνάση; "Να ξεχωρίσουμε την υπόθεση του Τιερί Ρουσέλ με τη Χριστίνα (Ωνάση). Η αλήθεια είναι ότι η Χριστίνα, όταν πέθανε ο Ωνάσης, είχε στα χέρια της τη διαθήκη του πατέρα της, το ένα και μοναδικό πρωτότυπο. Ο πατέρας μου είχε μια φωτοτυπία της διαθήκης αυτής. Η Χριστίνα έχανε τη μισή περιουσία της και έχανε και τον έλεγχο. Γιατί ο Αριστοτέλης Ωνάσης, μέσω της διαθήκης που είναι δημοσιευμένη και δεν λέω κάτι κρυφό, προέβλεπε ότι το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος Ωνάση θα είχε καθοριστικό λόγο και στη διαχείριση της περιουσίας που θα πήγαινε και στην ίδια προσωπικά. Θέλω να τονίσω εδώ ότι στο Δ.Σ., με βάση την ίδια τη βούληση του Ωνάση, δεν προβλέπεται πουθενά ότι πρέπει να υπάρχει έστω απλό μέλος, πόσο μάλλον πρόεδρος, άτομο που να ανήκει στην οικογένεια. Είναι εντελώς ελεύθερο και το έκανε επί τούτου. Η Χριστίνα δεν ήθελε μια ομάδα ξένων, εκτός οικογένειας, να ελέγχουν την περιουσία και την ίδια κατ' επέκταση. Αυτό δεν της άρεσε. Στο τέλος υπήρξε ένας ιστορικός συμβιβασμός, στον οποίο έπαιξαν ενεργό ρόλο ο πατέρας μου και άλλοι σημαντικοί άνθρωποι που έχουν φύγει από τη ζωή, καταφέρνοντας έναν πλήρη διαχωρισμό της περιουσίας του Ιδρύματος από την περιουσία της Χριστίνας. Δύο ξεχωριστές περιουσίες, αυτοτελείς, οικονομικά και διαχειριστικά" απάντησε.
Τέλος, για την πολύκροτη διαμάχη με τον Τιερί Ρουσέλ, πρόσθεσε: "Από εκεί και πέρα, η Χριστίνα Ωνάση πέθανε το 88, όταν η Αθηνά ήταν 3 ετών. Στη διαθήκη της, θέλοντας να προστατεύσει την κόρη της και έχοντας επίγνωση του τι έκανε προφανώς -γιατί ο θάνατός της ήταν αναπάντεχος αλλά είχε ώριμη σκέψη- επέβαλε για τη διαχείριση της περιουσίας της ανήλικης κόρης της να δημιουργηθεί μια πενταμελής επιτροπή, 4 Έλληνες και ο πατέρας της κόρης της, ο Τιερί Ρουσέλ. Στην αρχή τα πράγματα ήταν κάπως βατά, αλλά στη συνέχεια ο Τιερί Ρουσέλ είχε απαιτήσεις από τους άλλους τέσσερις, οι οποίοι δεν συμφωνούσαν και θεωρούσαν πως δεν ήταν προς το συμφέρον της ανήλικης. Από αυτό προέκυψε μια μεγάλη δικαστική διαμάχη, για καμιά δεκαριά χρόνια, η οποία κατέληξε στα εξής συμπεράσματα: το ελβετικό δικαστήριο κατέληξε στο ότι δεν υπήρχε τίποτα μεμπτό στη διαχείριση που κάνουν οι Έλληνες διαχειριστές, αντίθετα από τις αιτιάσεις του κ. Ρουσέλ. Αντιθέτως έλεγαν πως υπήρχε πρόβλημα σύγκρουσης συμφερόντων του ίδιου του Ρουσέλ και της κόρης του. [...] Έτσι απέκλεισε και τους 5! Την ανέθεσε στην KPMG. Για εμάς αυτό ήταν δώρο εξ ουρανού γιατί απαλλαχτήκαμε από ένα τεράστιο άγχος και την τριβή με τον Ρουσέλ. Παράλληλα, καταδικάστηκε από τα ελληνικά δικαστήρια για συκοφαντική δυσφήμιση. Οπότε αυτή η αντιδικία κατέληξε σε αυτό το αποτέλεσμα, το οποίο κρίνω ως πολύ θετικό για εμάς. Παρέλειψα να πω ότι πήρε πολύ χρόνο και κόπο, ήταν ένα τεράστιο ψυχικό βάρος για όλους".