Διακρίνεται για την ιδιαίτερη προσέγγισή του στην αφήγηση και το χτίσιμο ιστοριών. Ο Ταραντίνο έχει ένα ξεχωριστό στυλ που είναι πλέον το σήμα κατατεθέν του και είναι αναγνωρίσιμο από τους απανταχού σινεφίλ. Από τις μη γραμμικές αφηγήσεις μέχρι τους έξυπνους διαλόγους, οι ταινίες του ξεχωρίζουν από μίλια μακριά στον σύγχρονο κινηματογράφο. Ας δούμε μαζί κάποια βασικά δομικά στοιχεία που καθορίζουν το "στυλ Ταραντίνο" και πώς συμβάλλουν στη μοναδική του αφήγηση και το storytelling.
Μη γραμμική αφήγηση
Ένα από τα πιο γνωστά χαρακτηριστικά των ταινιών του Κουέντιν Ταραντίνο είναι η χρήση της μη γραμμικής αφήγησης. Αντί να ακολουθεί την παραδοσιακή, κλασική αφήγηση, όπου ο χρόνος κυλά σε ένα γραμμικό ρυθμό, συχνά παίζει με τις χρονικές στιγμές, δημιουργώντας ταινίες που μας πάει μπρος-πίσω μεταξύ διαφορετικών σημείων της ιστορίας.
Ας δούμε για παράδειγμα το Pulp Fiction. Εδώ, η αφήγηση χωρίζεται σε 4 αλληλένδετες ιστορίες που παρουσιάζονται σε μια άσχετη σειρά μεταξύ τους. Αυτή η τεχνική όχι μόνο κρατάει το κοινό σε αγωνία και ανησυχία, αλλά επιτρέπει επίσης στον Ταραντίνο να χτίζει σασπένς, αλλά και εκπλήξεις εις βάρος πολλές φορές των ίδιων των χαρακτήρων. Τα βασικά γεγονότα παρουσιάζονται με αντίστροφη σειρά και ο Ταραντίνο προκαλεί θεατές και κοινό να συνθέσουν μόνοι τους την ιστορία.
Αυτή η τεχνική αφήγησης αποτελεί σήμα κατατεθέν της δουλειάς του Ταραντίνο και του επιτρέπει να εξερευνά θέματα από διαφορετικές οπτικές γωνίες, δημιουργώντας μια πιο δυναμική και τολμούμε να πούμε και διαδραστική εμπειρία για τον θεατή.
Τρελοί διάλογοι
Ο Ταραντίνο είναι γνωστός για τους χαρακτηριστικούς του διαλόγους (αυτός και οι αδερφοί Κοέν). Οι χαρακτήρες του μιλούν αληθινά και λίγο brutal με τρόπο που μοιάζει πολλές φορές να είναι και υπερβολικός έως και υπερεαλιστικός. Οι ταινίες του είναι γεμάτες έξυπνες ατακάρες που συχνά γίνονται και meme. Οι διάλογοι στις ταινίες του έχουν ροή και μια ευφράδεια, με αναφορές στην ποπ κουλτούρα της εκάστοτε εποχής.
Στο Reservoir Dogs, για παράδειγμα, στην πρώτη σκηνή ακούμε μια έντονη σουρεάλ συζήτηση για το αν θα πρέπει να αφήνουμε tip στους σερβιτόρους. Μιλάμε για ένα φαινομενικά απλοϊκό θέμα που ο Ταραντίνο έχει την ικανότητα να το απογειώσει και να το κάνει να φαίνεται σαν να πρόκειται για ένα από τα βαθιά μυστικά της ζωής! Επίσης, οι χαρακτήρες του μπορεί να προέρχονται από μια τεράστια δεξαμενή προσώπων, από γκάνγκστερ μέχρι την νοικοκυρά της διπλανής πόρτας και από διεφθαρμένους δημόσιους λειτουργούς έως και ένα ντίλερ σε ένα live casino που μπορεί να σου θυμίζει αυτόν που είδες χτες στο NetBet.gr
Ωμή βία
Οι ταινίες του Ταραντίνο είναι γεμάτες σκληρή βία. Πρέπει να πούμε σε αυτό το σημείο ότι η χρήση βίας από τον ίδιο δεν είναι τυχαία και παίζει τον ρόλο της. Ο Ταραντίνο τη χρησιμοποιεί συχνά για να κάνει μια δήλωση, να προβάλλει τα χαρακτηριστικά ενός χαρακτήρα ή να τονίσει την αγωνία μιας κατάστασης. Η απεικόνιση της βίας του είναι στυλιζαρισμένη και συχνά θα δούμε πολλές υπερβολές σε σκηνές μονομαχίες με μαχαίρια, σπαθιά, όπλα και ρεβόλβερ.
Ταινίες όπως το Kill Bill και το Django Unchained παρουσιάζουν τη βία με τρόπο που είναι σχεδόν σαν χορογραφία. Αυτή η χρήση της βίας είναι αναπόσπαστο στοιχείο του στυλ του Ταραντίνο και γίνεται με τόσο αφηγηματικό τρόπο, που αντανακλά περίτρανα την ένταση, το χάος και το απρόβλεπτο των ιστοριών του.
Long shoots και σύνθεση
Μια άλλη χαρακτηριστική πτυχή του Ταραντίνο είναι η χρήση των μεγάλων διαρκείας πλάνων. Ο Ταραντίνο συχνά κινηματογραφεί μεγάλες σεκάνς σε ένα μόνο πλάνο χωρίς cut, επιτρέποντας στις ερμηνείες των ηθοποιών να εκτοξευτούν σε ένα άλλο επίπεδο. Μάθε τέχνη και άστηνε. Αυτή η προσέγγιση όχι μόνο κάνει πιο δραματική μια σκηνή, αλλά κάνει και τους θεατές να συμπάσχουν.
Φόρος τιμής σε παλιές ταινίες
Ο Ταραντίνο έχει μεγάλη αγάπη και πρεμούρα για τις ταινίες είδους και οι δουλειές του συχνά λειτουργούν τόσο ως φόρος τιμής σε αυτές. Από τα σπαγγέτι γουέστερν μέχρι και τις ταινίες κουνγκ φου, ο Ταραντίνο ενσωματώνει στοιχεία από διαφορετικές κινηματογραφικές παραδόσεις και τα κάνει δικά του.
Το Kill Bill, για παράδειγμα, κουβαλάει πολλά στοιχεία από ταινίες πολεμικών τεχνών, συνδυάζοντας σπαθιά σαμουράι, περίπλοκες χορογραφίες μάχης και μια πλοκή που έχει αρχή και τέλος την εκδίκηση. Στο Inglourious Basterds δημιουργείται μια έτσι κάπως πιο εναλλακτική ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
The End
Το κινηματογραφικό στυλ του Κουέντιν Ταραντίνο ορίζεται από διάφορα πολύ διακριτά στοιχεία: μη γραμμική αφήγηση, έντονοι διάλογοι, στυλιζαρισμένη βία, μεγάλα πλάνα και νοσταλγία για τον κινηματογράφο του είδους. Αυτές οι τεχνικές συνδυάζονται για να δημιουργήσουν μια μοναδική κινηματογραφική εμπειρία που φωνάζει από μακριά… Ταραντίνο.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
