*Aide-mémoire: συντομευμένο κείμενο που επιτρέπει σε κάποιον να έχει μια γενική εικόνα ορισμένων γνώσεων
Καλησπέρα, καλησπέρα!
Τι ωραία η τοποθέτηση του Σπύρου Παπαδόπουλου για την εμμονή με την πολιτική ορθότητα. Ας δούμε τι είπε: "Μέχρι να ισορροπήσουν εγώ θα είμαι έξαλλος. Το θεωρώ μια τεράστια υποκρισία. Η υποκρισία αυτή τη στιγμή χτυπάει κόκκινο. Ήμουν παρών σε συζήτηση που λέει η άλλη "δεν καταλαβαίνω, συναντάς κάποιον και λέει να σου συστήσω τη γυναίκα μου. Τη γυναίκα σου; Τι θα πει "σου”; Είμαι δικιά σου;”. Και λέω τώρα, ένα γιαούρτι άμα το είχα, θα στο έριχνα. Έχουν ξεφύγει. Ακούς πολλές βλακείες, δεν μπορούν να μιλήσουν άνθρωποι. Κι εγώ δεν σκοπεύω να το κάνω, μακάρι να βρω ένα έργο που να προκαλεί τόσο πολύ και θα το κάνω επί τούτου. Με κάνει έξαλλο αυτή η υποκρισία, δεν το μπορώ καθόλου". Και πού το έλεγε, στη γυναίκα που έχει κάνει "σημαία" την πολιτική ορθότητα, τη Δανάη Μπάρκα.
Ωστόσο, είχε απόλυτο δίκιο. Δεν έχει σημασία μόνο να λες αυτά που είναι ωραίο να ακουστούν. Είναι όμορφο να μπορείς να τα αποκωδικοποιήσεις στην καθημερινή ζωή. Άμα μας ενοχλεί το "μου" στις φράσεις "γυναίκα μου", "κορίτσι μου", "μωρό μου", σκέψου πόσο προβληματική είναι η σχέση δύο ανθρώπων, αφού είναι σαν να απορρίπτεις την καλή πρόθεση της "κτητικότητας" στο μοντέλο των δύο. Να 'χαμε, να λέγαμε. Αυτά είναι ωραία στα tweets και τα memes. Όταν ακούγονται στη ζωή, γελάνε και οι γάτες.
Η επανεμφάνιση της Ελένης Μενεγάκη μέσα από το "Πρωινό" ήταν κάτι αξιοσημείωτο. Έστω και σε ένα παπαρατσικό στο αεροδρόμιο. Και με πόση χαρά ο Γιώργος Λιάγκας προλόγισε την Ελένη Μενεγάκη. Τι διθύραμβος ήταν αυτός... Ενδιαφέρουσα στάση. Ειδικά αν τη συγκρίνουμε με τα σχόλια που έκανε στο φινάλε της περυσινής σεζόν για τη δυναμική της Ελένης Μενεγάκη στο MEGA, που όσο να πεις ήταν πιο μετρημένος. Ενδιαφέρουσα και η αναφορά του ρεπορτάζ βέβαια πως η Ελένη Μενεγάκη δεν έχει καμία κλεισμένη συμφωνία. Ειδικά για τη φετινή τηλεοπτική σεζόν. Τόσο καιρό το αναφέρω πως η Ελένη Μενεγάκη δεν ξεκινά συνεργασίες και νέα ξεκινήματα καταμεσής της σεζόν, δεν πέφτω από τα σύννεφα. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν ξέρει τι θα κάνει την επόμενη μέρα, μη βγάζουμε από την εξίσωση αυτή την παράμετρο.
Έβλεπα και τον Μιχαήλ Ταμπακάκη να μιλά για το "Brokeback Mountain” στη Φαίη Σκορδά, που είχε μαζί της τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον Δημήτρη Ουγγαρέζο. Και έβλεπα πόσο διαφωνούσαν στην οπτική. Και ήταν και το υγιές. Διαφορετικές γενιές ανθρώπων, διαφορετικοί προβληματισμοί, διαφορετικές σκέψεις. Μια γυναίκα σκέφτεται πάντα και τη γυναίκα, ένας άντρας επικεντρώνεται στο bromance. Και όμως, το "Brokeback Mountain” δεν αγαπά πολύ τις γυναίκες της ιστορίας, αν θυμάμαι καλά. Και εκεί είναι το drama για το Hollywood του τότε. Πέρα από την queer θεματολογία, που άνοιγε σαν βεντάλια στο κατώφλι της woke εποχής μας. Γνωμούλα μου βέβαια και ποιος δίνει σημασία;
Έβλεπα ένα tweet τις προάλλες, που με προβλημάτισε. Ότι δεν μου αρέσει τίποτα. Παραδόξως το 80% των τοποθετήσεών μου είναι για να επιβραβεύσω κάποιον για μια γνώμη ή δουλειά του, παρά για να διαφωνήσω μαζί του. Ομοίως και στο #Kalytera. Αλλά είναι και που εγώ ενηλικιώθηκα με μια τηλεόραση που είχε ως κεντρικό πρόσωπο την πιο φωτογενή γυναίκα της αγοράς αυτής, την Ελένη Μενεγάκη, θαύμασα ανθρώπους στη σκηνή, όπως τη Δέσποινα Βανδή, και γνώρισα τη διεθνή τηλεόραση μέσα από επικά καλαίσθητα και pop προϊόντα, όπως για παράδειγμα το "Glee” (αν θέλετε να πάρετε μια γεύση, δείτε το video από πάνω).
Σόρι αλλά με φτηνές, λαϊκίστικες εκπομπές δεν μπορώ ούτε να ταυτιστώ ούτε να ψυχαγωγηθώ. Και αυτό δεν θα το αλλάξω για να γίνω αρεστός σε φανζ ανθρώπων που σε 5 χρόνια θα τους βλέπουμε, όπως αντιμετωπίζουμε τώρα τα αποσπάσματα της Σίας Λιαροπούλου. Καλά για σειρές που δεν μου γεμίζουν το μάτι, ούτε να το κάνετε θέμα. Δεν φταίω εγώ που ταυτίζεστε και παθιάζεστε με μετριότητες.
Είδα -με λίγη καθυστέρηση, συγγνώμη Star- το "IQ160” που επέστρεψε την περασμένη Παρασκευή με το πρώτο επεισόδιο του β' κύκλου. Επιβεβαιώνομαι για ακόμα μία φορά για το πόσο έξυπνο, καλαίσθητο και ανάλαφρο είναι αυτό το σήριαλ. Και όταν μιλάμε για τόσο καλές δουλειές, οι αναφορές στα ποσοστά τηλεθέασης είναι περιττές. Ο άνθρωπος που θέλει πράγματι να δει μια καλή σειρά, όπως είναι το "IQ160” ή η φετινή "Μάγισσα” ή η "Διάφανη Αγάπη”, θα βρει τον τρόπο να τη δει. Σε replay, σε webtv, στα plus, στα minus, στα όποια βρει να τα δει. Πώς το έλεγε η θεία Τζούλια στο "Άκρως Οικογενειακόν”; "Και στου βοδιού το κέρατο να κρυφτεί, εγώ θα τον βρω”. Ε αυτό συμβαίνει και με τις καλές σειρές. Δεν γίνεται να τις προσπεράσεις. Μία από αυτές είναι και το "IQ160”.
Για το τέλος άφησα το πραγματικά ιδιαίτερο "Έχω παιδιά". Η Ευγενία Σαμαρά και ο Βασίλης Μαυρογεωργίου είναι φανταστικοί σαν τηλεοπτικοί γονείς και έχουν και πραγματικά χημεία. Το χιούμορ του Λάμπρου Φισφή έχει πνίξει κάθε πλευρά του σεναρίου, ξεχειλίζει και από τις χαραμάδες, ενώ σαν τηλεοπτικός ήρωας και ο ίδιος είναι γλυκύτατος. Το έπος της υπόθεσης βέβαια είναι η Αθηνά Οικονομάκου, που έχει κάτι από Ντάλια Χατζηαλεξάνδρου και Αλεξάνδρα Τριανταφύλλου. Το "Έχω παιδιά" θα μπορούσε να είναι ένα άλλου τύπου "Άκρως Οικογενειακόν", περισσότερο στις μέρες μας, αλλά εξίσου γλυκό. Για αυτό και τα νούμερα τηλεθέασης είναι με το μέρος τους! Μια εξαιρετική αρχή.
Σε κάθε περίπτωση, τα social media μου για κουβεντούλα, ιδέες και προτάσεις είναι στη διάθεσή σας.
http://instagram.com/sirconstantino
https://www.facebook.com/constantinos.antonatos
https://twitter.com/SirConstantino