Πού θα πάει αυτό το κακόγουστο αστείο με τον Σεφερλή;

Αντιλαμβάνομαι πλήρως τόσο την ανάγκη του Μάρκου Σεφερλή να σχολιάσει από τη δική του σκοπιά τα κακώς κείμενα που αυτός εντοπίζει στην κοινωνία, καταλαβαίνω απόλυτα και γιατί ορισμένες ομάδες συμπολιτών μας ενοχλούνται αφάνταστα από αυτά που λέει και κάνει επί σκηνής.

Τι συνέβη αυτή τη φορά; Στην "επετειακή" παράσταση του Μάρκου Σεφερλή "20 Χρόνια Δελφινάριο" με τον υπότιτλο "20 χρόνια γέλιο! 20 χρόνια σάτιρα! 20 χρόνια διασκέδαση!" ένα από τα βασικά "νούμερα" είναι η σάτιρα στον νικητή της φετινής Eurovision, Nemo. Φυσικά ο Σεφερλής δεν μένει σε αυτό, αλλά με Δούρειο Ίππο την επικαιρότητα του Nemo, σατιρίζει (sic) όλα τα non binary άτομα αλλά και τους δικαιωματιστές που τα υποστηρίζουν. Ο ίδιος, ντυμένος Nemo, ερμηνεύει μια custom διασκευή του "EuroPapa” (το τραγούδι της Ολλανδίας που αποκλείστηκε λόγω κακής συμπεριφοράς του τραγουδιστή) αναφέροντας στίχους όπως "Πάλιωσε το gay, τώρα πια δε λέει, αυτό papa, έλα χαμογέλα, είναι η νέα τρέλα, αυτό papa, εξαρτάται από το πώς θα ξυπνήσω το πρωί, θα νιώθω κόρη η γιος, ίσως και τα δυο μαζί".

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, όχι απλά προσβάλει όσα υποστηρίζουν τα non binary άτομα, παρουσιάζοντάς τα σαν άτομα που δεν ξέρουν τι τους γίνεται, αλλά το εμπλέκει λίγο και με τη Μόδα, αφού "πάλιωσε το gay και τώρα πια δεν λέει". Δεν χρειάζεται να πούμε αν όσοι αντιδρούν έχουν δίκαιο ή άδικο, είναι προφανές πως ό,τι δεν αποδέχεται την επιλογή σου (ή την αναζήτησή σου θα έλεγα εγώ) είναι εναντίον σου.

Εδώ όμως εγείρεται ένα μεγαλύτερο πρόβλημα. Ο Μάρκος Σεφερλής είναι ένας άνθρωπος μαζικής αποδοχής και απήχησης. Δεν μιλάμε για έναν άνθρωπο με μικρό και φανατικό κοινό, ο οποίος κάνει όσα κάνει και "αγωνιά" αν θα χαίρουν αποδοχής από το κοινό (του). Ο κόσμος που παρακολουθεί Σεφερλή δεν το κάνει σαν ελεύθερος σκοπευτής, που αναζητά μια παράσταση και σκέφτεται αν θα πάω απόψε στον Φασούλη ή τον Δαδακαρίδη. Δεν επιδέχεται σύγκρισης. Όταν θες να δεις Σεφερλή, πας να δεις Σεφερλή. Δεν πας καν θέατρο, πας στο Δελφινάριο του Σεφερλή. Οπότε ξέρεις τι θα δεις.

Χτυπώντας λοιπόν τον Σεφερλή με σχόλια και δημοσιεύματα είναι σαν να λέμε σε τόσο πολύ κόσμο "κακώς γελάτε με αυτά τα πράγματα". Και από κάποια στιγμή και μετά, αρχίζω και καταλαβαίνω πως δεν μπορείς να ορίσεις στον άλλο με τι θα ψυχαγωγηθεί, με τι θα γελάσει και με τι θα κλάψει. Με την παρωδία του Nemo από τον Σεφερλή θα γελάσει αυτός που εξ ορισμού θεωρεί το Nemo γελοιότητα και μια οριακή φιγούρα που κέρδισε τη Eurovision. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που θα έλεγε ότι η Neta κέρδισε τη Eurovision "επειδή είναι η χοντρή από το Ισραήλ". Προς Θεού, δεν το λέω εγώ, αναφέρω τι σκέφτεται ένας που θεωρεί και το Nemo ενδεχομένως λάθος της φύσης.

Και ποιος θα του πει με τι να γελάσει; Και ο Ψάλτης, Θεός σχωρέστον, διαχειριζόταν ακραία σεξιστικά αστεία, μα παίζει με χαλαρή σήμανση στην τηλεόραση και ορισμένα σικέ "μπιπ" στις "κακές" λέξεις, μέρα μεσημέρι. Και ο Σεφερλής δεκαετίες τώρα κάνει αυτό το πράγμα και άνθρωποι γελάνε με αυτό. Αυτό είναι, αυτό θέλει να παράγει και εδώ που τα λέμε δεν είναι και τίποτα παράνομο. Ποιος ορίζει με τι θα γελάσει ένα κοινό;

Η κριτική πια στον Σεφερλή κατ' εμέ είναι ένα κακόγουστο αστείο. Και αν έπιανε κάποια στιγμή, αν βλέπαμε ένα καλλιτέχνη που αντλούσε στοιχεία από τα σχόλια που δεχόταν και άλλαζε το προϊόν του, θα το δεχόμουν. Αλλά δεν είναι έτσι ο Σεφερλής. Ο Σεφερλής είναι ο εαυτός του και δεν πρόκειται να αλλάξει με τίποτα. Αν δεν σας αρέσει, προσπεράστε τον. Να του κουνάτε ετησίως το δάχτυλο και να σας γράφει εκεί που δεν πιάνει μελάνι, είναι πια φαιδρό. Ας τελειώσει και αυτό το κακόγουστο αστείο. Αφήστε τον να παράγει έργο για όσους θέλουν να το δουν.