Follow us

Ολυμπιακοί, όπως τηλεόραση | Ένας μικρός ουτοπικός παραλληλισμός

Ο Κωνσταντίνος Αντωνάτος γράφει για τον κόσμο της τηλεόρασης και τη χαμένη αξία της καλής προσπάθειας.

Tom Daley Olympics

Αν μπορούμε να μάθουμε ένα πράγμα από τους Ολυμπιακούς είναι ο απόλυτος σεβασμός στην προσπάθεια. Ένας αθλητής καταβάλει τεράστια προσπάθεια για να φθάσει στις κορυφαίες θέσεις της τελικής κατάταξης και εμείς, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, οφείλουμε να τον χειροκροτήσουμε. Όχι μόνο για το αποτέλεσμα, ξαναλέω όποιο κι αν είναι, αλλά για την προσπάθεια.

Για την ελληνική τηλεόραση πάλι αυτό δεν συμβαίνει. Η εμμονή των εκπομπών να μετατρέψουν τα ποσοστά τηλεθέασης κάθε εκπομπές σε είδηση, στην ουσία κανιβάλισε τη στάση των τηλεθεατών απέναντι στις παραγωγές και μηδενίστηκε κάθε σεβασμός στον δεύτερο. Στην τηλεόραση δεν προβληματίζεσαι, μόνο αν είσαι πρώτος. Από εκεί και πέρα, θα κρίνεσαι κάθε στιγμή με τους πιο άδικους και υποτιμητικούς όρους, απλά και μόνο για να ικανοποιηθούν οι επικριτές σου.

Ναι, δεν πάει έτσι όμως.

Για παράδειγμα, το "Κωνσταντίνου & Ελένης" έπαιζε απέναντι από τους "Δυο ξένους" σε ΑΝΤ1 και MEGA αντίστοιχα. Πιστεύετε, ακόμα και σήμερα, πως κάποια από τις δύο σειρές άξιζε λιγότερης προσοχής από την άλλη; Τότε όμως τα ποσοστά τηλεθέασης δεν ήταν θέμα για billboard μαρκίζα στο ελληνικό διαδίκτυο.

Τα τελευταία χρόνια ξεχάσαμε την έννοια της προσπάθειας. Λόγου χάρη, το "Breakfast@Star” δεν είναι μια εκπομπή πρωτιάς. Είναι μια εκπομπή καλού περιεχομένου που ενίοτε τσιμπάει και νούμερα. Θα έπρεπε το Star να τη διαλύσει και να διακόψει κάθε έννοια εμπιστοσύνης με τον πιστό θεατή του; Αν ακούσουμε τους απανταχού "νουμεράκηδες" ναι. Αν ακούσουμε την ορθή κρίση για το ποιος μπορεί στην πράξη να είναι πρώτος και από τι εξαρτάται τη δεδομένη χρονική στιγμή, θα δούμε τελείως διαφορετικά αποτελέσματα.

Δεν μιλάω για τα τηλεοπτικά προϊόντα που είναι χαμηλής ποιότητας ή κακοφτιαγμένα. Αυτά είμαι ο πρώτος που γράφω -και μάλιστα με σχετική ευκολία- πως δεν θα έπρεπε να έχουν βγει καν στον αέρα. Προσέξατε λίγο τη διαφορά: άλλο να λες να τελειώσουν άμεσα γιατί δήθεν δεν αντέχεις, άλλο να σχολιάζεις τις επιλογές των ιθυνόντων που πίστεψαν λανθασμένα στις δυνατότητές τους και απέτυχαν με τις επιλογές τους. Οι εκπομπές πρέπει να ολοκληρώνουν την αποστολή, τον προσυμφωνημένο κύκλο τους και έπειτα να κρίνεται αν υπάρχει λόγος να επανέλθουν. Αλλιώς να μη βγαίνουν καθόλου στον αέρα.

Και κάποια στιγμή ως θεατές και συντελεστές (εκτός αν είμαστε το εμπορικό τμήμα που ΟΚ εκεί υπάρχει θέμα) θα πρέπει να μάθουμε να είμαστε περήφανοι (και) για τις εκπομπές που δεν μπαίνουν στην κορυφαία τριάδα θεάσεων. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με αυτό.

Μία από τις πιο αγαπημένες μου σειρές, τα τελευταία χρόνια, το "Καρτ Ποστάλ" έκανε ακραία χαμηλά ποσοστά τηλεθέασης. Κι όμως ήταν η καλύτερη σειρά που είδα τα τελευταία χρόνια.

Ολυμπιακοί, όπως τηλεόραση | Ένας μικρός ουτοπικός παραλληλισμός

Σε κάθε περίπτωση, τα social media μου για κουβεντούλα, ιδέες και προτάσεις είναι στη διάθεσή σας.

http://instagram.com/sirconstantino
https://www.facebook.com/constantinos.antonatos
https://twitter.com/SirConstantino

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr