*Aide-mémoire: συντομευμένο κείμενο που επιτρέπει σε κάποιον να έχει μια γενική εικόνα ορισμένων γνώσεων
Καλησπέρα, καλησπέρα.
Έβλεπα από το πρωί της Παρασκευής την Τελετή Έναρξης, αλλά και την Τελετή Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, πίσω στο 2004. Και πραγματικά, από καρδιάς το λέω, αν εξαιρέσεις τα τεχνικά εφέ που έχουν στη διάθεσή τους σήμερα αυτές οι διοργανώσεις, για 20 χρόνια πριν όλο αυτό που έκανε η χώρα μας ήταν ειλικρινά πολύ μπροστά. Και δεν το λέω για να ευλογήσω τα γένια μας τότε, το λέω για να ξορκίσω αυτή τη μίρλα που μας έχει πιάσει για τα πάντα, για την "κατάντια" μας, για τα χρέη που μας άφησαν οι Ολυμπιακοί, για την ανικανότητά μας να αξιοποιήσουμε τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις και για ό,τι άλλο μας ήρθε μπροστά μας.
Athens 2004 Olympic Games - Opening Ceremony. 💙🇬🇷💙 pic.twitter.com/E0Nv2aQEee
— Diogenes of Sinope (@DiogenisSinopis) February 25, 2024
Στις μέρες μας οι Ολυμπιακοί Αγώνες παίζονται και με όρους lifestyle. Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί στην Ελλάδα δεν το παίρνουμε χαμπάρι. Η λογική πίσω από το promo των αθλητών που πάνε στους Ολυμπιακούς από τις "ανεπτυγμένες" χώρες μοιάζει περισσότερο με promo plan αποστολής στη Eurovision, παρά με το δικό μας σκεπτικό που θέλει τους αθλητές να είναι κάτι σαν κοσμοκαλόγεροι που έχουν μάτια μόνο για αυτό που κάνουν. Άνθρωποι είναι σαν και εμάς, ενίοτε και νεαρά παιδιά πολύ πιο μικρά σε σχέση με τον μέσο θεατή των Ολυμπιακών.
Στους Ολυμπιακούς λοιπόν από την Ελλάδα πάνε είτε πολύ προβεβλημένοι αθλητές που by the way συμμετέχουν και εκεί, βλέπε Γιάννης Αντετοκούνμπο, Στέφανος Τσιτσιπάς, Μαρία Σάκκαρη, Εμμανουήλ Καραλής, είτε Ολυμπιονίκες προηγούμενων διοργανώσεων, όπως η Εθνική Ομάδα Polo, η Άννα Κορακάκη, η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη, ο Στέφανος Ντούσκος, ο Μίλτος Τεντόγλου. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού συμμετέχουν 100 Έλληνες αθλητές, ούτε ένας ούτε δυο. Και εμείς οριακά αναγνωρίζουμε τους 15, και πολλούς σας λέω. Δεν ξέρω εν τω μεταξύ τι συμβαίνει στο εξωτερικό, αλλά εδώ τους "καινούργιους", τους "καλούς" τους μαθαίνουμε μόνο αν πάρουν μετάλλιο. Αν δεν πάρουν μετάλλιο, δεν μας ενδιαφέρει αν έδωσαν τον αγώνα της ζωής τους για να βρεθούν στους Ολυμπιακούς, τους αφήνουμε στην αφάνεια. Μου φαίνεται κομμάτι άδικο και ακραία ελληνικό.
Από την άλλη, εξωστρεφείς Ολυμπιονίκες άλλων χωρών ή αθλητές που συμμετέχουν στους ολυμπιακούς, κάνουν θραύση στα social media, έχουν δικά τους reality σε πλατφόρμες, έχουν σελίδες στο OnlyFans (ναι, αυτό που καταλαβαίνετε), έχουν δυνατές σελίδες σε instagram και tiktok, γενικά το ζουν λες και είναι η Dua Lipa. Τους δικούς μας όμως έτσι και τους βλέπαμε να το ζουν λίγο παραπάνω, θα τους αποδομούσαμε εν μία νυκτί. Σκέψου για κορυφαίο αθλητή της χώρας να είχαμε τον Tom Daley, που πριν λίγες μέρες διαβάζω στο Olympics.com ότι δήλωσε: "Η μεγαλύτερή μου κατάκτηση είναι να μπορώ να αγωνιστώ μπροστά στον σύζυγό μου και τα δύο μικρά μας παιδιά”. Σκέψου να το έλεγε αυτό, Έλληνας αθλητής. Ε ρε γλέντια... Να σας θυμίσω πως ο Tom Daley είναι και ο σημαιοφόρος για την αποστολή της Μεγάλης Βρετανίας στην Τελετή Έναρξης του Παρισιού. Εδώ μας ενδιαφέρουν βέβαια άλλα πράγματα.
Όταν ήμουν μικρός, το σχολικό με έπαιρνε πολύ πρωί από τη στάση και περνούσε μπροστά από τα τότε γραφεία της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, απέναντι από το σημερινό Golden Hall. Το οποίο αν δεν το θυμάστε κατασκευάστηκε για να στεγάσει το Ολυμπιακό Κέντρο Τύπου των Ολυμπιακών Αγώνων Αθήνα 2004. Από το 1999 λοιπόν υπήρχε μια επιγραφή που μετρούσε αντίστροφα τις μέρες για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας με τη φράση "ΧΧΧΧ μέρες για το Μεγάλο, το Ωραίο, το Αληθινό". Και ξέρετε το πίστεψα. Ήταν και μεγάλο και ωραίο και κυρίως αληθινό. Γι' αυτό και το καλοκαίρι του 2004 ήρθα στην Αθήνα και το έζησα από κοντά, ακούγοντας τη δισκάρα του Γιάννη Πλούταρχου στο discman μου, τις "Μικρές Φωτογραφίες" non stop.
Και το θέμα λοιπόν δεν είναι αν οι Ολυμπιακοί μας κατέστρεψαν, που δεν μας κατέστρεψαν. Ίσα ίσα έκαναν την Αθήνα καλύτερη από ποτέ. Οι υποδομές που απέκτησε αυτή η πόλη ενόψει Ολυμπιακών ευνόησαν τους κατοίκους της για τα υπόλοιπα 50 χρόνια, από το The Mall μέχρι την Αττική Οδό και ό,τι άλλο μας άφησε η εξέλιξη προς το 2004. Το θέμα μας είναι ότι δεν έχουμε σαν γενιά, σαν λαός, σαν άνθρωποι να πιστέψουμε αυτή την περίοδο σε τίποτα Μεγάλο, σε τίποτα Ωραίο και σε τίποτα Αληθινό. Πιστεύουμε μόνο σε αυτό που μας βολεύει. Και έτσι το πράγμα ποτέ δεν πάει μπροστά.
Σε κάθε περίπτωση, τα social media μου για κουβεντούλα, ιδέες και προτάσεις είναι στη διάθεσή σας.
http://instagram.com/sirconstantino
https://www.facebook.com/constantinos.antonatos
https://twitter.com/SirConstantino
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
