Aide-mémoire | Όσα δεν αντέχουμε στην ελληνική τηλεόραση και ντρεπόμαστε να πούμε ανοιχτά

*Aide-mémoire: συντομευμένο κείμενο που επιτρέπει σε κάποιον να έχει μια γενική εικόνα ορισμένων γνώσεων

Και άντε πες πως όλα μας αρέσουν και όλα ακμάζουν στην ελληνική τηλεόραση, ποια είναι αυτά που σε κάθε περίπτωση δεν αντέχουμε με τίποτα και πρέπει κάποια στιγμή να διορθωθούν;

Οι οργισμένοι μονόλογοι του Γιώργου Λιάγκα. Δεν πίστεψα ποτέ πως ο μέσος Έλληνας ξυπνά κάθε πρωί και έχει όρεξη να ακούει ένα διάγγελμα από τον παρουσιαστή της κορυφαίας εκπομπής της ζώνης αυτής κατά του Βελόπουλου, του Μητσοτάκη και του εκάστοτε διαφωνούντα με το τηλεοπτικό καθεστώς.

Η αυτοαναφορικότητα της Κατερίνας Καινούργιου. Η ΚατΚαιν είναι μια υπέροχη γυναίκα, μια εντυπωσιακή σύντροφος, μια ωραία φίλη, αλλά μια αρκετά αυτοαναφορική τηλεοπτική περσόνα. Κάθετι που γράφεται ή λέγεται για εκείνη το φοράει σαν φούτερ ζιβάγκο, την πνίγει και για να το πετάξει από πάνω της θέλει να απαντήσει με τον πιο προσωπικό τόνο από αυτόν που θα χρησιμοποιούσε ακόμα και αν απευθυνόταν στην καλύτερή της φίλη.

Οι δηλώσεις που δεν λένε τίποτα. Δεκάδες οι φορές που προσπαθούσαμε ένα ρεπορτάζ εκπομπής να το παρουσιάσουμε ως "η πρώτη αντίδραση" του τάδε για ένα γεγονός που τον αφορά. Στην ουσία πάντα ήταν ένα τυπικό "καλημέρα" στην κάμερα και ένα χαμόγελο, πλάνα στα οποία δεν υπήρχε καμία δήλωση.

Οι γκαζωμένες παρεμβάσεις του "Breakfast@Star". Δεν ήταν λίγες οι φορές φέτος που η Ελένη Χατζίδου και ο Ετεοκλής Παύλου πήραν πιο σοβαρά από όσο έπρεπε τον ρόλο τους στην πρωινή ζώνη, κάνοντας σχόλια καυστικότερα από αυτό που περιμένει κάποιος από μία τόσο φρέσκια και ανάλαφρη εκπομπή. Το πρωινό του Star δεν είναι και δεν πρέπει να γίνει "Super Katerina”, υπάρχει και είναι καλύτερη στο είδος της.

Η στήριξη των εκπομπών του ΣΚΑΪ στο Survivor. Παιδιά, θα πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβετε πως ένα reality υπάρχει περίπτωση και να μην πουλάει όσο κάποια άλλα χρόνια. Τι να κάνουμε τώρα; Με το να πλασάρετε τις εξελίξεις στο Survivor ως κάτι μοναδικά ενδιαφέρον, το μόνο που καταφέρνετε είναι να μειώνετε την αξία των ζωντανών εκπομπών που εμπεριέχουν τα ρεπορτάζ αυτά.

Η γκρίνια του Γρηγόρη Αρναούτογλου. Ένας τόσο φτασμένος παρουσιαστής δεν γίνεται κάθε τόσο να απαντά στον καθένα, λες και αξίζει να ανοίγεις διάλογο με τους πάντες. Εν τω μεταξύ δεν είναι και τόσο αδικημένος από τη ζωή, το κοινό και την τηλεόραση. Δηλαδή βρείτε μου άλλον με τρεις εκπομπές ταυτόχρονα και βρείτε μου αν παραπονιέται.

Η άμετρη ουδετερότητα της Ελένης Μενεγάκη. Την αγαπώ, την εκτιμώ, αλλά της πήρε δυόμιση χρόνια ώστε να κάνει μια ουσιαστική συζήτηση στον καναπέ της με ένα καλεσμένο για τον μικρόκοσμο της τηλεόρασης με την ίδια να εκφράζει άποψη. Ναι, φυσικά και η συγκριτική αξία της ίδιας είναι πως δεν εμπλέκεται σε μικροπρέπειες αλλά θα πρέπει κάποια στιγμή και η ίδια να πει κάτι. Αποφάσισε να το κάνει όταν αποφάσισε σχεδόν να φύγει και από το καθημερινό.

Τα ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ρεπορτάζ που ανακύκλωναν τα ίδια και τα ίδια με υπέρμετρο στόμφο. Ειδικά όταν μιλάμε για την τηλεοπτική αγορά το να παίρνεις… πάνω σου μια πλασαρισμένη τεχνητά εντυπωσιακή είδηση για να κάνεις ντόρο, τελικά σε καθιστά πηγή παραπληροφόρησης. Υπάρχει εκπομπή δε που με μεθοδευμένο τρόπο οικειοποιούνταν τα ρεπορτάζ συγκεκριμένης εφημερίδας και τα παρουσίαζε μέρα με τη μέρα ως δικά της. Ντροπή, έχουμε κι εμείς μυαλό να κάνουμε τέτοιες παπάντζες.

Τα woke ξεσπάσματα του Νίκου Συρίγου στο "Χαμογέλα και πάλι". Όλοι προβληματιζόμαστε για το πού πάει η κοινωνία και όλοι συγκινούμαστε από το καλλιτεχνικό έργο ενός πραγματικά αναγνωρισμένου καλλιτέχνη. Αυτό δεν σημαίνει πως οργιζόμαστε στον αέρα, τσακωνόμαστε με καλεσμένους, κριτικάρουμε νον στοπ και ενίοτε ερχόμαστε και σε αντίθεση με το dna της ίδιας της εκπομπής που μας ανέδειξε τηλεοπτικά. Είπαμε ρόλος, είπαμε ευαισθητοποίηση, αλλά σε λίγο θα θυμίζουμε τον Πρέκα στο "Ελάτε να τα πάρετε".

Η τηλεοπτική πρωτοκαθεδρία του Γιώργου Παπαδάκη. Θα έπρεπε ο ίδιος πρώτα να σκέφτεται πως εκθέτει τον εαυτό του όταν επικοινωνεί τον εκνευρισμό του απέναντι στους συνεργάτες του στον αέρα του "Καλημέρα Ελλάδα". Είμαι ο πρώτος που λέω ότι εκείνος είναι η πρωινή ζώνη, αλλά θα πρέπει να καταλάβει κάποια στιγμή πως θα συναντήσει στον δρόμο του και εξίσου φιλόδοξους ικανούς επαγγελματίες που μπορεί να μη θέλουν να κάνουν τη χάρη να το πάει όπως θέλει εκείνος on air. Δεν έχω αισθανθεί πιο αμήχανα από τη Μαρία Αναστασοπούλου που αγνοούσε επιδεικτικά τις παρεμβάσεις του και προσπαθούσε να ολοκληρώσει τις ερωτήσεις της πατώντας πάνω στα λόγια του. Άβολο!

Οι σχολιαστές σε pay rolls. Δεν είναι ούτε παράνομο ούτε επονείδιστο να έχεις μια συνεργασία με ένα κανάλι, μια εταιρία παραγωγής ή έναν μεγάλο όμιλο media. Είναι έντιμο να υποστηρίζεις την πλευρά που σε πληρώνει για να κάνεις ακριβώς αυτό το πράγμα. Είναι γελοίο όμως να υποδύεσαι τον αντικειμενικό ή τον ικανό δημοσιογράφο των μεγάλων ρεπορτάζ ενώ απλά ακολουθείς το promo brief του "μαγαζιού" που ανήκεις.

Οι κριντζιές των ενημερωτικών εκπομπών όταν καταπιάνονται με ψυχαγωγικά προγράμματα. Φτάνει. Αν δεν έχετε να πείτε κάτι ουσιαστικό για τη lifestyle θεματολογία, προσπεράστε τη.

H εμμονή του Πέτρου Κουσουλού σε συγκεκριμένες υποθέσεις. Προφανώς και είναι ένας ικανότατος δημοσιογράφος, προφανώς και κατάφερε να επιτύχει τον στόχο του αφού αυτονομήθηκε με δική του εκπομπή στο OPEN. Αλλά ορισμένες φορές το παράκανε. Είπαμε "μεγάλες κοινωνικές υποθέσεις", αλλά δεν ζει με κομμένη την ανάσα όλη η χώρα για αυτές...

Οι "υπερπαραγωγές" μυθοπλασίας που δεν υπερπάραξαν τίποτα σημαντικό. Πολύ ωραία σειρά η "Μάγισσα", αλλά δεν άλλαξε την τηλεοπτική ιστορία. Εξαιρετική δουλειά το "Ναυάγιο", αλλά μπορούσα να ζήσω και χωρίς αυτή. Καταπληκτικό το "Προξενιό της Ιουλίας" αλλά κάποια στιγμή έχασα τη μπάλα. Δεν χρειάζεται τόση υπερπροσπάθεια για να επιτυχείς κάτι, μια καλή συνταγή χρειάζεται. Δες τη "Γη της Ελιάς", έχουν αλλάξει 3 φορές πρωταγωνιστές και κανείς δεν έχει καταλάβει γιατί...

Τα ρεπορτάζ που έκαναν το άσπρο μαύρο. Ναι, κάποιες εκπομπές επιβίωσαν. Ναι, κάποιοι παρουσιαστές υπερέβαλαν εαυτό και πραγματικά κατάφεραν να σταθούν επάξια στον ανταγωνισμό. Από τη στιγμή που ο μέσος όρος τους είναι μονοψήφιος, από τη στιγμή που δεν κατάφεραν να φλερτάρουν σοβαρά με την πρωτιά, δεν είναι στο φάσμα της επιτυχίας. Είναι στο φάσμα της καλής προσπάθειας. Όταν καταφέρουν πρωτιές, να τους πούμε και μπράβο. Αλλά όχι ακόμα...

Τα συγκινητικά "συναδελφικά" κρεσέντο. Όταν ακούτε σε ένα ρεπορτάζ να φτάνει ο σχολιαστής να αναφέρεται στο κομμάτι "οι εργαζόμενοι χάνουν τις δουλειές τους", να ξέρετε πως δεν υπάρχει κανένα άλλο παρασκήνιο. Αν έχει η υπόθεση να δώσει ψωμί σε σκάνδαλο για τον παρουσιαστή, κανείς δεν ενδιαφέρεται για τους ρεπόρτερ. Όταν αυτό γίνεται, συμβαίνει επειδή δεν έχουμε κάτι άλλο να πούμε για την ουσία του ζητήματος και κάνουμε επίκληση στο συναίσθημα πετώντας τη μπάλα στην εξέδρα.

Ε καλά ήταν ως εδώ, ας μας λέει και κάποιος καλημέρα στις διακοπές.