Aide-mémoire | Καλή τηλεόραση είναι να βλέπεις αυτό που θες, όχι αυτό που βλέπουν όλοι

*Aide-mémoire: συντομευμένο κείμενο που επιτρέπει σε κάποιον να έχει μια γενική εικόνα ορισμένων γνώσεων

Καλησπέρα, καλησπέρα!

Κανονικά είναι μέρα που γράφω από αυτά τα ωραία, μεγάλα, μονοθεματικά κείμενα. Που καταπιάνομαι με ένα και μοναδικό θέμα και το αναλύω, το αναλύω, το αναλύω και εσείς μετά μου στέλνετε μηνύματα "Τι ωραία που τα λες" και όλα αυτά είναι τόσο όμορφα, που στερεύω από "έμπνευση" και θέματα. Το Aide-Memoire ωστόσο έρχεται πάντα να δράσει καταλυτικά, δημιουργήθηκε για αυτό τον λόγο δηλαδή, πριν πολλά χρόνια. Γιατί ποτέ δεν υπάρχουν αμέτρητα θέματα προς ανάλυση 1500 λέξεων. Τώρα που σας εξήγησα τι μέρα είναι, προχωράμε...

Να σκεφτούμε πως ξύπνησα έτσι:

Βλέπω στην οθόνη μου ένα ακόμα επεισόδιο "Ο Πρώτος Από Εμάς" στον ΑΝΤ1. Ναι, οι υπερπαραγωγές της σεζόν μπορεί να μας "κλέβουν" την προσοχή με τεράστιο πρόμο και ειλικρινά πολύ καλό περιεχόμενο. Όμως αυτή η μελό, φρέσκια σειρά, ήταν η μόνη που καθόλη τη διάρκεια της σεζόν με κράτησε. Δεν πέρασε εβδομάδα που δεν σκέφτηκα να δω τα επεισόδια που ανέβαιναν στο ΑΝΤ1+. Και ήθελα να πω ένα "μπράβο" στους συντελεστές, που βγάζουν στον αέρα ίσως τη μόνη σύγχρονη σειρά καταστάσεων με στοιχεία χιούμορ και δράματος μαζί. Μια εξαιρετική παραγωγή από κάθε άποψη. Με views online και εδώ που τα λέμε πολύ μέτρια τηλεθέαση. Αλλά εμένα μ' αρέσει πολύ. Γιατί αυτό είναι η τηλεόραση, να βρίσκεις αυτό που θες εσύ και όχι αυτό που βλέπουν όλοι.

Είναι και ο Δημήτρης Παπανώτας, που τόσα χρόνια λέει και λέει και ξαναλέει πόσο μακρά πορεία έχει στην τηλεόραση. Και ακριβώς για αυτό τον λόγο ουσιαστικά (νομίζει πως) "καθαρίζει" την περιοχή του και δεν επιτρέπει να του πει κανένας τίποτα. Αδικώντας στην ουσία τον εαυτό του. Τα τελευταία δέκα χρόνια έχει έναν υπερ-επιτυχημένο ρόλο στο πλευρό της Σταματίνας Τσιμτσιλή και αδικεί αυτό τον ρόλο του. Είναι πολύ ωραίος ο ρόλος του στη σημερινή τηλεόραση και πολύ "χρηστικός" για την ίδια την εκπομπή.

Γιατί επιλέγει την προσβολή μέσα στον δημόσιο λόγο του, ποτέ μου δεν το κατάλαβα. Η απαξίωση του άλλου, του σχολιαζόμενου, είναι μια μέθοδος τόσο παλιά, κίτρινη και μεσημεριανή, που δεν ταιριάζει καν στο "Happy Day”. Δεν νομίζω πως είναι κανείς περήφανος που τώρα ένα μέλος μιας τόσο επιτυχημένης εκπομπής έχει προσβάλει για το ταλέντο και την ηλικία της τη Μπέττυ Μαγγίρα και επίσης έχει ειρωνευτεί τη Νόνη Δούνια, αγνοώντας όσα έχει καταφέρει η ίδια στο μεσοδιάστημα. Δεν θέλω να υπερασπιστώ κανένα, ούτως ή άλλως η πραγματικότητα αποδεικνύει τι δείγμα γραφής έχει καταθέσει καθένας από εμάς. Εγώ μάλιστα ίσως το λιγότερο σημαντικό. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω ποιος είναι ακόμα φαν της συγκεκριμένης μεθόδου...

Σε μια εποχή που οι γυναίκες έχουν λόγο για τα απλούστερα και τα σημαντικότερα αυτής της ζωής μάλιστα δεν χρειάζεται να είμαστε εκεί ως παλιακοί δάσκαλοι και να τους λέμε πώς θα ζήσουν και πότε θα αρπάξουν την ευκαιρία τους από τα μαλλιά. Ένα τρανό παράδειγμα είναι η Καίτη Γαρμπή που σε μια εποχή κατά την οποία δεν έχει τίποτα απολύτως να κερδίσει παρεμβαίνει με σοβαρές τοποθετήσεις αλλά και αρκετό χιούμορ δηλώνοντας παρούσα ως πολίτης αυτής της χώρας και όχι απλά ως τραγουδίστρια. Διαβάστε τη συνέντευξή μας για το WomanToc και θα καταλάβετε τι εννοώ.

Εξαιρετική και η επικείμενη είσοδος της σειράς "Ζωή" με τη Μαρία Καβογιάννη στον ελεύθερο ΑΝΤ1. Μια σειρά ονειρόβγαλτη, συγκινητική με μια πρωταγωνίστρια που δεν συγκρίνεται με καμία, μα καμία άλλη. Το κακό είναι πως δεν ακούω περισσότερη κινητικότητα από το ΑΝΤ1+ για νέες παραγωγές. Ελπίζω να μην σηματοδοτεί κάτι άλλο το τέλος της φετινής σεζόν...